TROÇKİ, STALIN VE KIZIL ORDU - SSCB'DE SİVİL SAVAŞ
PDF olarak İndir
Şu ana kadar İç Savaşta Troçki'yi
çevreleyen mitler ile ilgilenmedik. Ancak bunlar Homerik oranlardadır ve Marksist-Leninistler
bu mitleri çürütmeye aşina olmalıdırlar. Bu, 1919 yılına kadar
Kızıl Ordu'nun yapısını ve komutasını inceleyerek başlayacağımız, iki bölümden
oluşan bir makalenin ilki; Bir sonraki makale, SSCB-Polonya
1920 savaşını ve Troçkinin “devrim ihracatı” versiyonunu özel
olarak tartışacak.
İlericiler arasında ki ortak algı, Troçki'nin
gerçekten devrimi “kurtardığı”, gerçekte İç Savaş sırasında
Bolşevikler tarafından iktidarın ele geçirilmesini takiben Devrimi
“yaptığı”, çünki Troçki yeni Kızıl Ordu'yu “oluşturdu” efsanesidir.
Bu, kesinlikle Troçki'nin kendisi gibi olanların görüşüdür. Troçki, kendisini
Stalin'in acımasız saldırılarından Lenin tarafından korunmakta olduğu imajını
sunuyor. Örneğin Troçki'ye göre:
“Stalin birkaç ay Traritsyn (Stalingrad) da
kaldı. Lenin, çatışmanın gelişmesini alarmla (endişeyle) izledi.
… Stalin'i benden daha iyi tanıyordu ve açıkça Tsartisyn'in inatçılığının
gizlice Stalin tarafından sahnelendiğinden şüphelendi”. Troçki, Lev “Hayatım”; New York; 1970; s. 441.
Troçki'ye göre, aynı zamanda, Lenin, İç Savaşın
detaylarından gerçekten çok uzaktı ve neyin gerekli olduğunu
bilemezdi. - ama tüm bilgili Troçki için bu böyle değildi:
“Lenin cepheye geziler yapmak için ..çok
fazla meşguldü.... Ben çoğu zaman cephede kaldım… Benimle yarım saat
konuştuktan sonra, karşılıklı anlayışlarımız ve tam dayanışmamız yeniden
sağlandı… birkaç gün sonra… Lenin bir konuşma yapıyordu… “Yoldaş Troçki bana
askeri departmanımızda onbinlerin olduğunu bildirdiğinde, kapitalistlerin bize
karşı kullanmak için topladıkları tuğlalardan komünizmin nasıl inşa edileceğine
dair düşmanımızın gizli davalarını neyin oluşturduğu konusunda uygun
bir anlayış kazandım. ”; (aynı yazı) Ibid; p ,. 446-7.
Doğal olarak, Erich Wollenberg ve daha
yakınları gibi takipçileri, örneğin Tony Cliff, Troçkiyi eko ederek, şöyle
yazdı:
“Troçki'nin Kızıl Orduyu inşası haklı
olarak devasa bir başarı olarak görülmeli. Çelişkili unsurlar birleştirerek bir
boşluktan güçlü bir ordu üretti ... .Troçki kervanda kılıç ve
kalemin tam bir uyum içinde birlikte nasıl hareket edeceğini
gösterdi .. “
Cliff,
T; Troçki 1917-1923 - Devrimin Kılıcı; Londra; 1990; s. 11, 95;
Ancak, bu "Kahraman efsaneleri"
gerçeklerle hiç bir şekilde uyumlu değil.
Örneğin, Troçki'den Merkez Komite'ye uzun
bir not yazdığında, Troçki, Güney Cephesi için kendi planlarını şöyle öneriyor:
“13. Güney cephesinin güney doğu ve güney
cephesi olarak bölünmesi, temel stratejik hatayı örgütsel olarak pekiştirir. Şu
anda başkomutan ile iki güney grup arasında dikilen güney cephesinden sorumlu
başka bir kişi artık yok ...
14. Baş Komutanın orijinal planın
yükümlülüklerinden resmi olarak serbest bırakılmasına rağmen, fiili durum,
temel değişikliklerin bile (Budenny'nin kolordu, ordunun batıya hareketi vb.)
Merkez Komite ve Devrimci Askeri Mahkemesi nde temel plana “saldırı” olarak
değerlendirildi ve aşırı gecikmeyle uygulandı…. Sonuç.. Tehlikenin gerçek
derecesini anlamak gereklidir. Baş Komutana Tula'yı lanetlerden gerçekten
kurtaracak adımlar atması için emir vermek gerekir.”
Lenin, yukarıdaki nota basitçe şöyle
yazdı:
“Kötü sinirlilikten (öfkeden) başka bir şey değil;
- bu plenumda tartışılmadımı; bunu şimdi ortaya sürmek çok garip.” Memo
Trotsky to Central Committee dated 1st October 1919; In: Edited, Pipes R; The
Unknown Lenin: From the Secret Archive; New Haven; 1996; p. 73.
Bu yeni dosyaların editörünün arşivlerden
yazdıkları çok şey anlatıyor:
“Troçki'nin Merkez Komite'ye olan
notu iki nedenden dolayı ilgi taşıyor. Birincisi, Troçki'nin
sözde önderliğini yaptığı Kızıl Ordu'nun operasyonel planlarıyla ne
kadar az aşina olduğunu gösterir. Kızıl Ordu’nun General Denikin’i
kesin olarak yenmesi nden (ve Tula’yı kurtarmasından) iki aydan daha az bir
süre önce yazılmış olması Troçki’nin ya Sovyetlerin gerçekten
karşı taarruza hazırlıklarından habersiz olması, ya da onu yanlış
anlamış olduğunu ortaya çıkarır..
İkincisi, Lenin'in laubali (alaycı) bir
şekilde bu tavsiyeyi reddettmiş olması, onun Troçki'nin askeri
yeteneklerine yüksek saygı göstermediğini gösteriyor.”
Ibid;
s. 69-70
Hem Lenin'in bu dönem için Toplu
Eserleri, hem de “Troçki Yazıları 1917-1922”,[“The Trotsky Papers 1917-1922”;
Ed J.M.Meijer; 1971; The Hague] daha zengin ayrıntılı bir
şekilde Lenin in İç savaştaki olaylardan çok iyi bir şekilde bilgili
olduğunu gösterir. Troçki'yi çeşitli şekillerde yönlendirdiği;
ya da sadece durumu derin bir şekilde anlamak için, durum hakkında tutarlı
olan çok özel detaylar istediği aşikardır.
Sonuç olarak, Lenin'in sık sık
Stalin’e danıştığı açıktır. ve hatta onu Troçki'nin komutasının
başarısız olduğu alanlara müdahale etmesini söylüyordu. Troçki'nin
askeri kestanelerini ateşten çıkarmak için Stalin'e başvurmak, Lenin'in bir
alışkanlığı haline gelmişdi.
(..)
Kızıl Ordu'nun Başlangıcı
Bolşevik partisinin Askeri Devrimci
Komitesi 8 Kasım 1917'de Petrograd'daki Geçici Hükümeti
devirdiğinde, Halk Komiserleri Konseyi'ni (Sovnarkom) kurdular. Hükümetin
Askerlere ve denizcilere olan borcunu kabul ederek, bir Ordu ve Deniz İşleri
Komitesi ni kurdular. İktidarın ele geçirilmesi ordu ve donanma
militanları olmadan asla gerçekleşemezdi:
“Bolşevikler tarafından hazırlandı, savaş
emirlerini hassasiyetle yerine getirdi ve Kızıl Muhafızlarla yan yana savaştı.
Donanma ordunun gerisinde kalmadı. Kronstad Bolşevik Partinin kalesiydi ve
çoktan Geçici Hükümetin otoritesini tanımayı reddetmişti. Kruvazör Aurora
silahlarını Kış Sarayında eğitti ve 25 Ekim'de gök gürültüsü Büyük Sosyalist
Devrim'in yılı olarak yeni bir dönemde başladı ”;
Editörler:
CPSU (B) 'nin CC Komisyonu; “Komünist Parti Sovyetler Birliği'nin (Bolşevikler)
Kısa Tarihi”; Moskova; 1939; s.208.
8 Ekim’de, İkinci Sovyetler
Kongresi, Zaten Barış Kararnamesi’ni kabul etmişti:
"Kongre, savaşan ülkeleri barış
görüşmelerine izin vermek için üç aydan kısa olmayan bir süre boyunca acil bir
ateşkes başlatma çağrısı yaptı ”
“Kısa
Tarihçe CPSU (B)”; Ibid; s. 209.
10 Kasım’da Lenin, - o zamana kadar hala Birinci Dünya
Savaşı'nda Almanya ile savaş halinde olan - İmparatorluk Ordusunu (savaş
durumundan çıkarmak) demobilize etmek için bir emir imzaladı. Ordu 12
milyon güçlüydü ve Mihail Kedrov, askeri komiseri yardımcısı olarak
"demobilize yi"gözlemledi. Sovnarkom un Barış İçin Çağrı sı Aralık
ortasında geri kalan savaşan ülkelerden herhangi bir cevap almamıştı. Ayrıca,
karşı-devrimcilerin askeri güçleri örgütledikleri de belirgindi.
Ordu Komiseri Nikolai Podvoiskii, ilk
Narkomvoen (yani Askeri ve Donanma İşleri Komiseri) Bolşevik Parti Askeri
Teşkilatı ile yeni bir ordunun oluşumunu tartıştığında Demobilize Kongresi hala
devam ediyordu.
Başlangıçta Kedrov, sadece
Bolşevik Partiye “sadakatini kanıtlamış” sanayi işçilerine ve köylülere dayanan
bir orduyu savundu. Sonucunda “proleter bir çekirdeğe sahip emekçi
sınıflar, işçiler ve köylülerden” oluşacak bir ordu teklif i kabul edildi. Soldiers
in the Proletarian Dictatorship. The Red Army & The Soviet socialist
state 1917-1930”; Ithaca 1990; p.9.
Ancak 1918 Ocak'ına gelindiğinde, (Car
ordusundan) ordudan kitlesel kaçmalar yaygındı ve asker komiteleri tek
taraflı olarak birlikleri dağıtıyorlardı. Askerler silahları zimmete
geçirdi ve evlerine gitti. Neyse ki, o zamandan beri 1917'de
Sovyetler Kızıl Muhafızları ve milisleri örgütlüyorlardı. İşte
Bunlar, Geçici Hükümeti devirirken Bolşeviklerin Askeri Devrimci Komitesi
için Devlet Gücünü ele geçirdi. Aynı şekilde, General Petr Krasnov ve eski
cumhurbaşkanı Alexsandr Kerensky'nin önderliğindeki karşı devrimden Petrograd'ı
10 Kasım 1917'de savunan Kızıl Muhafızlar bunlardı..
Engels 1870 Paris Komünü bunu gerçekten
uygulamaya koyduğunda, milis benzeri bir orduyu savunmuşdu. Bu
örnekler, Kızıl Muhafızların resmen, halkların milisleri, ordunun bel kemiği
haline geldmesini savunan Valentin Trifonov gibi milis liderlerine ilham
verdi.
15 Ocak ta, Sovnarkom “Emekçi ve sömürülen halkların
Hakları Bildirgesi”ni , tüm emekçilerin silahlanmasını ve bir sosyalist kızıl
ordunun oluşumunu ilan eden, Bütün Rusya Kongresinin bir İşçi-Köylü
Kızıl Ordu kurulmasını başardı.
Aşağıdan hareketle yönlendirilen
ordunun, aşağıdan gönüllü bir ordu olması öngörülüyordu:
“Devrimimizdeki her şey gibi, sosyalist
bir ordunun oluşumu da yukarıdan gelen talimatları bekleyemez. Aşağıdan,
halkın kendileri tarafından oluşturulmalı; bu nedenle tüm örgütler - fabrika ve
volost 'komiteleri, yerel parti örgütleri , sendikalar, yerel sovyetler ve tüm
Kızıl Muhafız personeli - derhal kendilerine hemen Sosyalist Orduyu
örgütleme görevini koymalılar ”;
Atıf
yapılan von Hagen; Aynı eser, s.21-22.
Genel model Paris Komünü ve onun tamamen
gönüllü olan ordusuydu.
Bir subay liderliğinin her konusunu reddeden Asker komiteleri, bir
subay tabakasının tüm izlerini attılar. Tüm askeri mahkemeler Kasım
ayında Sovnarkom tarafından kaldırılmıştı ve yerine
yoldaş mahkemeleri (tovarish-cheskie sudy) getirilmişti. Ayrıca, 1
Aralık 197'de Petrograd Askeri Bölgesi, her rütbeyi ve rütbeleri ve subaylar
için ayrıcalıkları ortadan kaldırdı ve subayların seçimine başladı.
Bunun üzerine, şaşırtıcı bir şekilde, İmparatorluk ordusunun 8.000 generali ve
subayı Sovyet devletine hizmet etmek için gönüllü olmak isteyecekti. Bu
subaylar büyük bir şüphe ile karşılandı ve “askeri uzmanlar” ifadesi,
önceki bağlılıklarına dikkat çekmeden, uzmanlıklarına işaret etti. Yeni
bir 'komünist' subaylar kolordusu oluşturmak amacıyla, Sovnarkom, Aralık
ayında Kızıl komutanlar için kurslar başlattı. 1918 sonuna
gelindiğinde, ülkede 13.000 kızıl komutan vardı.
Yeni devlet savunma kuvvetlerinin ilk
sınavı, 1918'de Alman
ordusunun Kızıl Muhafızlarla savaştığı zaman - Narva'da, Estonya'da oldu. Merkezi
mesleki liderliğin yokluğunda, ve Kızıl Komutanların, seçilen
komutanlar tarafından verilenler dışında herhangi bir emri kabul etmeyi reddetmesi
durumunda, bozguna uğramak kaçınılmazdı. Bundan hemen sonra, Brest-Litovsk
Antlaşması nihayet imzalandı ve Kızıl Ordu profesyonel standartları
benimseme baskısı altındaydı.
Brest-Litovsk ve Sol Muhalefet
Yeni sosyalist devletin nesnel durumu güvencesizdi.
SSCB'nin tek taraflı ilan ettiği Barış'ın, savaşan yabancı ordular
tarafından kabul edilmesini sağlamak gerekiyordu:
“Fakat Sovyet Hükümeti'nin konumu, Rusya
Almanya ve Avusturya ile savaş halinde olduğu sürece tamamen güvence altında
olduğu kabul edilemezdi. Sovyet gücünü pekiştirmek için savaşın sona
ermesi gerekiyordu. … Sovyet Hükümeti “bütün savaşan halklara ve
onların hükümetlerine adil ve demokratik bir barış için acil pazarlıklar
başlatmaları” çağrısında bulundu. Ancak "müttefikler" - İngiltere
ve Fransa - Sovyet Hükümeti'nin teklifini kabul etmeyi reddetti . ..
Sovyet Hükümeti, Sovyetlerin iradesine uygun olarak, Almanya ve Avusturya ile
müzakerelere başlamaya karar verdi. Müzakereler 3 Aralık'ta Brest-Litovsk'ta
başladı. 5 Aralık'ta bir ateşkes imzalandı. ... Alman
emperyalistlerinin, eski çarlık imparatorluğunun topraklarının büyük bir
kısmını ele geçirmeye ve Polonya, Ukrayna ve Baltık ülkeleri
ni Almanya'nın bağımlı ülkelerine çevirmek amacında olduğu, müzakere
sürecinde açığa çıktı.
Bu şartlar altında savaşa devam etmek,
yeni doğmuş Sovyet Cumhuriyeti'nin varlığını tehlikeye atmak
anlamına gelirdi. İşçi sınıfı ve köylülük, Sovyet iktidarını güçlendirmek
ve yaratacağı bir süreyi güvence altına almak, Ülkeyi düşman saldırısından savunabilecek
yeni bir orduyu, Kızıl Orduyu yaratmak için, zamanın en tehlikeli
saldırganı olan Alman emperyalizminin önünden çekilme ağır barış
şartlarını kabul etme zorunluluğu ile karşı karşıya kaldı.”
"CPSU'nun
Kısa Tarihi (B)": Ibid; p.215;
Lenin'in Almanya ve Avusturya ile bir
ateşkes imzalaması önerisi, Rus ultra milliyetçilerle ittifak içinde Ultra-Solcuların
düşmanlık fırtınasını kışkırttı. “Sol Komünistler” adı altında
toplanan muhalefet, Troçki tarafından yönlendirildi:
“Menşeviklerden ve Sosyalist-Devrimcilerden,
en katıksız Beyaz Muhafızlara kadar, tüm karşı-devrimciler barışın
sonuçlanmasına karşı çılgınca bir kampanya yürüttüler. Politikaları
açık ve net di: barış müzakerelerini mahvetmek, bir Alman
saldırısını kışkırtmak ve böylece hala zayıf olan Sovyet gücünü ortadan
kaldırmak, ve işçilerin ve köylülerin (siyasi) kazancını
tehlikeye atmak. Bu uğursuz programdaki müttefikler Troçki ve suç
ortağı Bukharin, Radek ve Pyatakov ile birlikte Partiye düşman olan ama "Sol
Komünistler" adı altında kamufle edilen bir gruba önderlik ettiler. Troçki
ve "Sol Komünistler" grubu, Parti içinde Lenin'e karşı savaşın
devamını talep eden acımasız bir mücadele başlattılar. Bunlar, henüz ordusu
olmayan genç Sovyet Cumhuriyeti'ni Alman emperyalizminin darbelerine maruz
bırakmaya çalıştıkları için açıkça, Alman emperyalistlerinin ve
ülkedeki karşı-devrimcilerin ellerine (çıkarlarına) oynuyorlardı.”
“ CPSUB'un Kısa Tarihçesi ” ; Ibid; s.216.
Troçki, Merkez Komite'nin talimatlarına
uymamakla, Antlaşmayı
imzalamayı reddeden bir kriz yaratırken, Alman emperyalistleri bu provokasyonu
SSCB topraklarına daha derin bir şekilde saldırmak için bir bahane olarak
kullandılar:
“10 Şubat 1918'de Brest-Litovsk'taki barış görüşmeleri
koptu. Her ne kadar Lenin ve Stalin, Parti Merkez Komitesi adına, barışın
imzalanmasında ısrar etmiş olsalarda, Brest-Litovsk'taki Sovyet delegasyonunun
başkanlığını yapan Troçki, Bolşevik Parti'nin doğrudan talimatlarını
haince ihlal etti. Sovyet Cumhuriyeti’nin Almanya’nın önerdiği
şartlarla barışı sağlamayı reddettiğini açıkladı. Aynı zamanda
Almanlara Sovyet Cumhuriyeti'nin savaşmayacağını ve orduyu
harekatsızlaştırmaya devam edeceğini bildirdi. Alman hükümeti barışı (müzakeresini) bırakarak
saldırıya geçti. Eski ordumuzun kalıntıları Alman birliklerinin saldırısının
önünde param parça oldu ve dağıldı. Almanlar hızla ilerledi, muazzam geniş
bölgeleri ele geçirdi ve Petrograd'ı tehdit etti. Alman
emperyalizmi Sovyet topraklarını, Sovyet gücünü devirmek ve ülkemizi
sömürgesine dönüştürmek amacıyla istila etti. Eski Çar ordusunun kalıntıları,
Alman emperyalizminin silahlı gücüne dayanamadı ve darbelerin altında durmadan
geri çekildi.”
“ CPSUB'un Kısa Tarihçesi ” ; Ibid; s.
216.
Neyse ki Narva'daki Kızıl Ordu nun
toparlanması, Almanların ilerlemesini “kontrol edebildi”. Bu sonra dan “Kızıl
Ordu'nun doğum günü” olarak tanındı:
“Sovyet Hükümeti “Sosyalist anavatan
tehlikede!" çağrısını yaptı. Ve buna karşılık olarak işçi sınıfı
enerjik olarak Kızıl Ordu alaylarını oluşturmaya başladı. Yeni ordunun
genç müfrezeleri - devrimci halkın ordusu - dişlerine kadar silahlanmış olan
Alman çapulculara kahramanca karşı koydu. Narva ve Pskov da
Alman işgalciler kararlı püskürtmeyle karşılaştı. Petrograd'daki
ilerlemeleri kontrol altına alındı. 23 Şubat - Alman emperyalizminin
güçlerinin püskürtüldüğü gün - Kızıl Ordu'nun doğum günü olarak kabul edildi.”
CPSUB'un
Kısa Tarihçesi ; Aynı eser 217.
SSCB delegelerinin görüşmelerdeki
ihanetinin bir sonucu olarak, Troçki, öncekinden çok daha ciddi bir durumdaydı:
“18 Şubat 1918’de Partinin
Merkez Komitesi Lenin'in Alman hükümetine derhal barış
yapılmasını öneren bir telgraf gönderme önerisini onayladı. Ama
Almanlar daha avantajlı koşulları güvence altına almak için ilerlemeye
devam ettiler ve sadece 22 Şubat tarihinde Alman hükümeti barış imzalamaya
istekli olduğunu ifade etti. Şimdi şartlar başlangıçta önerilenden çok
daha ağırdı. Lenin, Stalin ve Sverdlov barış kararının lehine bir
karar vermeden önce Merkez Komite de Troçki, Buharin ve diğer
Troçkistlere karşı inatçı bir mücadele vermek zorunda kaldı. Lenin şöyle
değerlendirdi; "Bukharin ve Troçki, aslında Alman emperyalistlerine yardım
etti ve Almanya'da devrimin büyümesini ve gelişmesini engelledi." (Lenin,
Collected Works, Russ. Ed., Cilt XXII, s. 307.)
23 Şubat'ta Merkez Komitesi, Alman
Komutanlığı'nın şartlarını kabul etmeye ve barış anlaşmasını imzalamaya karar verdi. Troçki
ve Buharin'in ihaneti Sovyet Cumhuriyeti'ne çok pahalıya mal oldu. Letonya,
Estonya, Polonya Almanların eline geçti; Ukrayna, Sovyet Cumhuriyeti'nden koptu
ve Alman devletinin bir uyruğuna dönüştürüldü. Sovyet Cumhuriyeti,
Almanlara tazminat ödemeyi taahhüt etti.”
“ CPSUB'un Kısa Tarihçesi ” ; s. 217.
Sol Muhalefet ile anlaşmazlıklar
nedeniyle, Lenin bir Barış Anlaşması imzalamanması kararının onaylanması
ya da onaylanmaması için Yedinci Parti Kongresine geri getirilmesinde
ısrar etti:
“Partinin barış konusundaki son kararını
alabilmesi için, Yedinci Parti Kongresi toplantıya çağrıldı. Kongre 6
Mart 1918'de açıldı. Bu, Partimizin iktidara gelmesinden sonra yapılan
ilk kongre oldu. Buna 145.000 Parti üyesini temsil eden oy kullanan 46
delege, söz hakkı olan ama oy hakkı olmayan 58 delege katıldı,….
Brest-Litovsk Barış’taki bu kongrede yaptığı açıklamada, Lenin "Sol
Muhalefetin oluşturulması nedeniyle, partimizin tecrübe ettiği bu ciddi kriz,
Rus Devriminin yaşadığı en tehlikeli kriz olmuştur."diyordu. (Lenin,
Selected Works, Cilt VII, ss. 293-94).
Lenin'in
Brest-Litovsk Barışı konusunda önerdiği karar, 4 çekimser oy, 12 karşı oy
a karşı 30 oyla kabul edildi… . .
Bu kararın kabul edilmesini takip eden
günde, Lenin, “Tehlikeli Bir Barış” başlıklı bir makale yazdı.
"Barış şartları dayanılmaz
derecede şiddetli. Bununla birlikte, tarih kendisine ait olacaktır.. . . .
Organize , organize , organize olmak için çalışmaya başlayalım. Tüm denemelere
rağmen, gelecek bizimdir. "
(Lenin, Collected Works, Russ. Ed., Cilt
XXII, s. 288.)”
“ CPSUB'un Kısa Tarihçesi ” ; Ibid; s.218.
Açıkçası, anlaşma bir geri çekilme idi. Fakat buna ihtiyaç vardı ve
Brest-Litovsk Antlaşması'nı imzalamanın sonucu neydi?
“Brest-Litovsk' Barışı Partiye Sovyet
gücünü pekiştirmek ve ülkenin ekonomik hayatını örgütlemek için bir süre
verdi. Barış emperyalist kamp içindeki çatışmalardan yararlanmayı (hala
devam etmekte olan İtilaf ile Avusturya ve Almanya savaşı) düşmanın güçlerini
parçalamayı, bir Sovyet ekonomik sistemini örgütlemeyi ve bir Kızıl Ordu
oluşturmayı mümkün kıldı. Barış, proletaryanın köylülüğün
desteğinin korumasını ve İç Savaş'ta Beyaz Muhafızların generallerinin
yenilgisi için güç kazanmasını mümkün kıldı.”
“CPSUB'un Kısa Tarihçesi”; Ibid; s. 219.
Profesyonel
Bir Kızıl Orduya İlk Adımlar
Bu zorlanan “soluklanma” nın ardından,
Sovnarkom orduyu yeniden düzenlemeye başladı.
“Narva
yenilgi, savunma konularında komün ilkelerinden ilk geri çekilmeyi işaretledi
.”
Von
Hagen M; ”Soldiers in the Proletarian Dictatorship”; Ibid; p. 64.
Yeniden örgütlenmenin bir parçası olarak,
Collegium yerine Lev Troçki ordunun baş komutanı olarak atandı. Bu nedenle, Troçki,
Podvoiskii'nin ardından ikinci Bolşevik Savaş Komiseri idi.
Eğitimli komünist komutanların kıtlığını
göz önüne alarak, Troçki, Sovnarkom’un eski Çarlık
subaylarının askere alınmasının onaylanmasını garantileme adımını
attı.. Kuşkusuz bu doğruydu. Yanlış olan denetim eksikliği
ve politik kadrolar yerine bu elemanların yeğ tutulmasıydı.
Kaçınılmaz olarak bu, asker komiteleri ile çatışmaya neden olacaktı. Troçki, Kızıl
Ordu’daki tüm komutanların sadece üst rütbeli komutanlar tarafından atanacağını
belirten Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesine (VtsIK) itiraz etmek
zorundaydı. Ancak bu uzlaşmaya bile hala direnildi ve seçilmiş
komutanlar 1919'a kadar hala pozisyondaydı. “İkili komuta” (dvoenachalie)
olarak bilinen bu uzlaşmada, her bir komutanın siyasi bir eşdeğeri olması
gerekiyordu - komiser ve her emrin her ikisi tarafından imzalanması
gerekiyordu. Rusya Komiserleri Komiserlk Bürosu (Vsebiurvoenkom) asker
komitelerini ordudaki otoriteyi sağlamada bir engel olarak tanımladı ve
onların dağıtılması için harekete geçdi.
Bolşeviklere Karşı İçte ve Dışta Genel
güçlerin dağılımı
SSCB'nin kapitalist devletler tarafından
kuşatılması, doğrudan veya dolaylı olarak karşı devrimci beyaz güçlere yardım
eden yabancı saldırıların SSCB'ye girmesini kolaylaştırdı.
“1919 yazında, savaş ilanı olmadan, on
dört devletin silahlı kuvvetleri Sovyet Rusya topraklarını istila etmişti. İlgili ülkeler:
Büyük Britanya, Sırbistan, Fransa, Çin,
Japonya, Finlandiya, Almanya, Yunanistan, İtalya, Polonya ABD, Romanya,
Çekoslovakya, Türkiye.
Sovyet karşıtı işgalcilerle yan yana
savaşarak, Rus halkının devirdiği feodal aristokrasiyi yeniden inşa etmeye
çalışan eski Çarlık generallerinin önderliğindeki karşı-devrimci Beyaz
ordulardı.” Sayers M & Kahn AE; The Great Conspiracy”; Boston; 1946;
p.79.
Devrilmiş toprak sahibi sınıflar,
Bolşeviklerin yenilgisine uğrayan Batı ile komplo içindeydiler:
“Ekim Sosyalist Devrimi tarafından
devrilen Rus toprak ağaları ve kapitalistler, Sovyet Topraklarına karşı
müdahale amacında ordunun örgütlenmesi için diğer ülkelerin kapitalistleriyle
görüşmeye başladı. …. Sovyet Hükümeti Sosyalist ana vatanı tehlikede
ilan etti ve halkını anavatanını savunmada harekete geçmeye çağırdı.
Bolşevik Parti, yabancı işgalcilere ve burjuvazi ve Toprak Ağaları Beyaz
Muhafızlara karşı vatansever bir savaş için işçi ve köylüleri etrafında topladı.”
Alexandrov GF et al: “Joseph Stalin – A
Short Biography”; Moscow 1952; p.59
Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinin
ardından, Rus topraklarında çeşitli askeri birlikler mahsur kaldılar. Çek
alayı, trenlerde evlerine doğru gidiyordu. Fakat Troçki'nin onları
Kızıl Ordu'ya dahil etme provokasyonu, ve onları Batı emperyalist
ajanlarıyla olan önceki temasları, İç Savaşın ilk kurşunlarından olma
kıvılcımını başlattı. Komplo, saldırıların zamanlaması nedeniyle
kendisini açıkça gösterilmiştir:
“Çekoslovakların isyanı ….. Volga'da 23
şehirdeki Beyaz Muhafızlar ve Sosyalist-Devrimciler tarafından planlanan
ayaklanma, Moskova'daki Sol Sosyalist-Devrimcilerin isyanları, ve Murmansk'taki
İngiliz birliklerinin inmesiyle aynı zamana denk geldi.” Alexandrov
Ibid; s. 59-60.
Böylece daha 1918'in ilk yarısında, Sovyet
iktidarını devirmeye hazır iki belirgin güç biçimlendi, bunlar, yabancı Antant
emperyalistleri ve içerdeki karşı-devrimciler...Sovyet iktidarına karşı
mücadelenin şartları, iç te ve dıştan bu iki anti-Sovyet gücün birleşmesini
gerektirdi.. Ve bu birleşme 1918'in ilk yarısında gerçekleştirildi.....İngiltere,
Fransa, Japonya ve Amerika'nın emperyalistleri, savaş ilan etmeksizin askeri
müdahaleye başladılar -müdahalenin, bir savaş, Rusya'ya karşı bir savaş,
hem de en kötü türden bir savaş olmasına rağmen.
Bu “uygar” çapulcular gizlice ve sinsice
Rusya kıyılarına geldiler ve Rusya topraklarına asker çıkardılar...İngiltere ve
Fransa, Kuzey Rusya’ya asker çıkardılar, Arhangel ve Murmansk'ı işgal ettiler,
yerel Beyaz Muhafız ayaklanmasını desteklediler, Sovyet iktidarını devirdiler
ve bir Beyaz Muhafız “Kuzey Rusya Hükümeti” kurdular. Japonlar
Vladivostok'a asker çıkardılar, Maritime Provin cini (eyaletini) ele
geçirdiler, Sovyetleri dağıttılar ve devamında burjuva düzenini yeniden inşa
edecek olan Beyaz Muhafız isyancılarını desteklediler.
Kuzey Kafkasya'da, İngiliz ve Fransızların desteği ile,
General Kornilov, General Alekseyev ve General Denikin, Beyaz Muhafız “Gönüllü
Ordusu”nu oluşturdular, Kazak üst sınıflarını ayaklandırdılar ve Sovyetlere
karşı düşmanlığı başlattılar.
Don da General Kraznov ve General Mamontov, Alman
emperyalistlerinin gizli desteği ile (Almanlar, Almanya ile Rusya arasındaki
barış anlaşması yüzünden onları açıkça desteklemekten çekindiler), Don
Kazaklarınının isyanını başlattılar, Don bölgesini işgal ettiler ve Sovyetlere
karşı düşmanlığı başlattılar.
Orta Volga bölgesinde ve Sibirya'da, İngiliz ve Fransızlar Çekoslovak
Kolordusunun ayaklanmasını kışkırttılar. Savaş esirlerinden
oluşan bu kolordu Sibirya ve Uzak Doğu üzerinden memleketlerine dönmek
için Sovyet Hükümetinden izin almışlardı. Fakat yolda, Sosyal-Devrimciler ve
İngilizlerle Fransızlar tarafından Sovyet iktidarına karşı bir isyan için
kullanıldılar. Sosyal-Devrimcilerin etkisi altındaki Volga
bölgesinde Kolordunun isyanı, Sibirya'daki Kulaklar ile Votkinsk ve İjevsk'teki
işletmelerin işçilerinin isyanı için bir işaret oldu. Volga bölgesinde ve
Samarada Beyaz Muhafız Sosyal-Devrimci hükümeti, Omsk'ta da Sibirya Beyaz
Muhafız hükümeti kuruldu." “Short History of the CPSU(B)”; p. 226.
Bolşeviklerin karşı karşıya kaldığı Üç
Cephe ve aynı zamanda İç Savaş'ın üç ana dönemi vardı:
“Savaş, üç ana cephede savaşıldı - doğu,
güney ve kuzeybatı. Ayrıca kabaca üç döneme ayrılabilir.
İlk dönem Devrim'den
Ateşkes'e kadar sürdü. Çatışma, Rus gruplarının muhalefetiyle başladı, asıl
güç, Don bölgesinde daha sonra Sibirya'daki Çekoslovak Lejyonunun katıldığı
yeni kurulan Gönüllü Orduydu. Doğuda ayrıca iki Bolşevik karşıtı idare;
Samara'da Komuch ve Omsk'ta merkezlenmiş olan milliyetçi Sibirya hükümeti
vardı. Bu ilk dönemdeki çatışmaların çoğu düzensizdi, akışkan ve hızla değişen
bir stratejik sahnenin ortasında, sadece küçük grupları içeriyordu. Başlıca
düşmanlar, basitçe Çek Lejyonu olarak bilinen Çekoslovakyalılar ve
Bolşevik yanlısı Letonyalılardı.
İkinci dönem Savaşın kilit aşamasıydı,
sadece Mart-Kasım 1919 arasında sürdü. İlk başta güneyden
ilerleyen Beyaz ordular (Anton Denikin), kuzeybatı (Nikolai Nikolaevich)
Yudenich) ve doğusu (Aleksandr Vasilevich Kolchak), yeni Kızıl Ordu'yu geri
zorlayıp Moskova'ya doğru ilerleyerek başarılı oldular. Ancak..Kızıl Ordu
Kolçak kuvvetlerini Haziran da, Denikin ve Yudenich ordularını Ekim de
geriletdi. Kolchak ve Denikin’in savaş gücü, neredeyse aynı anda, kasım
ortasında kırılmıştı.
Çatışmanın son dönemi,
Kırım'daki Beyaz kuvvetlerin uzamış yenilgisiydi. Petr Nikolaevich Wrangel,
Denikin ordularının kalıntılarını topladı ve Kırım'daki konumlarını
güçlendirdi. 1919'dan itibaren Polonya-Sovyet savaşında Polonya'da savaşan
Kızıl Ordu ile (ya da daha erken) Beyazlar, bu savaş sona erene kadar
görevlerini sürdürdüler. Kızıl Ordu’nun bütün gücü onlara yaklaştığında,
kısa sürede güçleri yetmeyecek duruma geldiler ve geri kalan birlikler 1920’de
Konstantinopolis’egönderildi. http://www.nationmaster.com/encyclopedia/Russian-Civil-War
Tüm bu askeri tehditler, profesyonel
bir ordu yolunda daha fazla adım atmaya zorladı ve 22 Nisan 1918'de
VtsIK , tüm işçiler ve köylüler için zorunlu bir askeri eğitim kararı verdi.
"Parti, ülkeyi silahlı kamp ilan etti
ve ekonomik, kültürel ve siyasi yaşamını savaş düzenine göre konumladı. Sovyet
Hükümeti “Sosyalist anavatan tehlikede!” açıklamasını yaptı, ve
bütün halkı onu savunmaya çağırdı. Lenin, “Herşey cephe için!” sloganını
başlattı - ve yüzbinlerce işçi ve köylü Kızıl Ordu’ya gönüllü oldu ve
cephe için yola çıktı."
“Short History USSR”; Ibid; p. 228
Von Hagen, şu rakamları onaylıyor;
500.000'den fazla yeni asker ve The Universal Military Training
Demonstration (Vsevobuch) tarafından eğitilen 700.000'den fazla vatandaşı
alıntı olarak veriyor.
Vsevobuch, L. E.Mar'iasin tarafından
yönetiliyordu. Düzenli bir ordudan ziyade gönüllü bir milis modelini
elinde tuttu. Ancak Doğu'da İç Savaş patlak verdiğinde - yabancı
birlikler Vladivostok'a ve Kuzey'e indi - Bolşevik karşıtı güçlerin yükselişi
VtsIK'i zorunlu kıldı. Ancak bu, savaştan bitkin bir köylülük ve hatta
proleterlikte zor bir görevdi. Kırsal kesimde gıda krizleri geliştikçe,
isyanlar daha sık olamaya başladı.
Bu kriz geliştikçe VtsIK ordunun moral
krizi çözmede, siyasi komiserin hayati unsur olduğunu fark etti.
Haziran ayında düzenlenen ilk Rusya Komiserleri Kongresi, şunları vurguladı:
“Komiser, Sovyet
iktidarının doğrudan temsilcisi ve dolayısıyla dokunulmaz bir
kişi olduğunu ilan etti. Resmi sorumluluğunu yerine getirirken bir komiser
aleyhine yapılan herhangi bir hakaret veya diğer şiddet eylemi “Sovyet
rejimine karşı en ciddi suç” la eşdeğerdi. Komiserler tüm yoldaş
mahkemeleri ve ordunun “kültürel aydınlanma hayatı” üzerinde kontrol talep
etdi"
Von
Hagen Ibid s. 32.
Nikolaii Podvoiskii Liderliğinde, Vesbiurvoenkom ve Vsevobuch,
Komiserlerin bu yeni otoritesini uygulamaya koymanın aracı oldular. Beşinci
Sovyetler Kongresi, Temmuz 1918'de, Sol Sosyal Devrimciler tarafından
yönetilen Moskova ayaklanmasının ortasında gerçekleşti. Neyse
ki bu isyan kısa sürede bastırıldı. Kongre, “Sovyet Hükümetinin Acil Görevleri”
adlı makalesinde Lenin'in getirdiği çalışma disiplininin temaları ile
uyumlu olarak, Kongre, Kızıl Ordu'nun yeni ilkelerini yeniden
doğrulamak için harekete geçti:
“Zorunlu hizmet, merkezi gösteri, ve yerel
özerklik ve keyfi geçici yapılara son verilmesi, askeri uzmanların işe
alınması; hainler için ölüm cezası, ve devamında (Çar) askeri uzmanların ve
komiserlerin önemli statüsünün yerine geçmesi için Kızıl Komutanlar birliğinin
oluşturulması ..”von Hagen Ibid s. 34.
Bu dönemde “Savaş Komünizmi” olarak bilinen
şey yürürlüğe girdi. Bu tahıl ve diğer bir kaç sanayinin tekeliydi. Terim,
Bolşeviklerin siyasi eylemleriyle Beyaz karşı-devrimcilerin kucakladığı savaş
koşulları arasındaki bağlantıyı vurgulamaktaydı:
“Sovyet Hükümeti, Savaş Komünizm’ni
yürürlüğe koydu. Ordu
ve tarımsal nüfusu tedarik edecek ihtiyaçları toparlamak için, büyük
sanayiye ilave olarak, orta ve küçük sanayiyi de kontolü altına aldı.
Tahıl ticaretine devlet tekeli uygulamasını getirdi, özel tahıl ticaretini
yasakladı ve ordunun ve işçilerin beslenmesi için tahıl depolayabilmek
amacıyla, köylülerin elindeki bütün üretim fazlası kaydedileceği ve bunların
devlet tarafından sabit fiyatla satın alınacağı teslimat yükümlülüğünü
getirdi. Son olarak bütün sınıflara genel çalışma hizmeti zorunluluğu
uygulamasını getirildi. Burjuvaziye fiziki çalışmayı zorunlu kılarak ve
böylece işçilerin cephe için daha büyük önem taşıyan diğer görevlere
ayrılmasını sağlayarak, Parti ilkeye pratik gerçeği veriyordu "
“Short History of the CPSU(B); Ibid;
p.229.
Kongrede ki bu doğrudan askeri
adımlar büyük ölçüde Troçki tarafından da tercih edildi. Ancak daha
sonraki çatışmaların tohumları, Troçki'nin, Komiser yerine eski Çarlık
subaylarını destekleme eğilimi nde yatmaktaydı.. Troçki'nin ordu
önderliği hala çok fazla muhalefetle karşı karşıyaydı.
Savaş Komiseri olarak Troçki
Troçki'nin liderliğine ana muhalefet
onun Eski Çarlık ordusu uzmanlarını tercih etmesi, ve onun bu
uzmanlarının otoritesini sorgulamaları nedeniyle, Komiserlere yönelik
saldırıları etrafında toparlandı. Troçki nin güvenilirliğine, eski
Çarlık Generali Mihail Murav'ev'in ihaneti yardım etmedi:
“Temmuz ayında, Batı Cephesi komutanı Murav'ev,
Moskova'da yakın zamanda olan Sol SR ayaklanması ile dayanışma bayrağı
altında, Sovyet iktidarına karşı bir isyan başlattı. Murav'ev
otoritesini kötüye kullandığı için zaten önceden bir kez
tutuklanmıştı; Troçki, Muravev in sadece serbest
bırakılmasını değil, Doğu Cephesi'nin komutasına atanmasını
düzenlemişti. Murav'ev ikinci tutuklanmasına direnince öldürüldü
6-7 Temmuz 1918'de Moskova'da Sol SR ayaklanmasını daha yeni bastıran Letonya
piyade bölümü kahramanı Iokaim Vatsetis, Murav'ev in yerine
geçmek ve Doğu Cephesini yeniden düzenlemek için Simbirsk'e doğru yola
koyuldu. Vatsetis oraya ulaştığında Komuta Merkezinde
bürokratik kaos u buldu.... Vatsetis Yüksek Askeri
Konsey ini - yani Troçki yi ve Genelkurmay Başkanı Mihail
Bonch-Bruevich i - Sovyet Rusya’yı “tamamen savunmasız” durumuna
düşürmekle suçladı ." Von Hagen Ibid; s. 37.
Troçki'nin güvenilirliğindeki
düşüşüne verdiği
cevap onu komiserlere sevdirmedi. Troçki, komiserleri askeri disiplini
aşındırmakla suçladı. 1918'de Komiser Panteleev'in kurşuna
dizilmesini emrettiğinde, daha fazla eleştiriyi üzerine çekti:
“Troçki'nin otoritesi, Murav'ev olayının ardından belirgin şekilde azaldı.
Ordunun düşük performansından komiserleri suçlayarak, Eleştiriyi
kendisinden ve (eski Çar) askeri uzmanlardan saptırmaya
çalıştı; ancak, komiserlerden birisini Askeri mahkemeye verip, kurşuna
dizdirdikten sonra, komiserlerin kalıcı düşmanlığını kazandı. Birimlerin
izinsiz geri çekilmesi durumunda ilk önce komiserlerin kurşunlanacağı konusunda
Komiserleri bir hafta önce uyarmasına rağmen, Komiser Panteleev in
kurşuna dizilmesi saflarda şok dalgaları yarattı. Troçki hızlı bir
şekilde siyasi güvenilirlik yerine askeri uygunluğu öne çıkaran ve
artan sayıda onu çevreleyen (eski Çarlık) askeri uzmanları dinleyen
bir komutan olarak ün kazandı. ”Von
Hagen; Ibid; s. 37.
"Troçki, disiplini kurma konusunda gurur duymasına rağmen, gerçekte, Vatsetis'in Doğu
Cephesi'ne ulaşmasından sonra, sabotaj ve ihanet davalarına bakan birkaç askeri
mahkeme kuruldu. " (von Hagen Ibid;
s. 37).
O zaman bile, Cheka özel soruşturma
kuvvetleri [Tüm Devrim ve Sabotajlarla Mücadele Komitesinin Olağanüstü Rus
Komisyonu] ve Beyaz güçleri yenmek için ölüm cezasının uygulamaya konması
gerekiyordu:
“Bazı askeri uzmanların ihaneti ve çoğu zaman
zayıf moral ve yeni askerlerin savaşma kabiliyeti, Kızıl Ordu'nun yaz
aylarındaki Beyazların ilerlemesini durdurmasını engelledi. Ölüm cezası
ve cephe mahkemeleri ve Cheka’nın özel müfrezelerinin getirilmesi, akışın
yönünü değiştirmeye başladı.” Von
Hagen Ibid; s. 38.
15 Ağustos sonunda bile, Troçki, Lenin’e şu
şekilde güvence vermeyi gerekli buluyordu:
“Ben birliklerimizin iyi olduğunu ve kararlılıkla savaştıklarını
bir kez daha teyit etmenin gerekli olduğunu düşünüyorum....organizasyonumuz
konusunda büyük bir gelişme sağladık ... (ama) komuta aygıtı zayıf. Dolayısıyla
aksilikler ve zaman zaman panik sebepsiz vb “nedenlerle geri
çekiliniyor" Message Trotsky to Lenin; In Meijer Ibid; p. 81
Bu güvenceye rağmen, Lenin ertesi gün Skljanski'nin
(Troçki'nin ikinci komutası) ordusunda “yanlış uygulamalara ve suç işlemlerine”
saldırmasını ısrar eden mesaj gönderiyordu (Meijer Ibid; s.
83);
ve 18 Ağustos'ta Lenin:
“Kazan a karşı operasyonun yavaşlamasından şaşkına döndüm ve alarm
landım”. Özellikle kötü olan, düşmanı topçunuzla tamamıyle
imha etmek için mümkün olan en iyi fırsatı bulduğumuzun raporudur.”
Message Lenin to Trotsky; in Meijer Ibid; p. 91.
Troçki'ye karşı, tekrar tekrar, defalarca çok sayıda
komiser ve Kızıl Komutan lar tarafından kör bir şekilde eski Çarlık
eski generalleri tercih ettiği suçlamaları yapıldı. Bu konuda
Pravda'da bir Merkezi Yürütme Komitesi üyesi, A.Kamenskij'i tarafından
yayınlanan bir makalenin ardından , Trotsky daha da fazla (kendini) savunmak
zorunda kaldı. Kamenskij bir Troçkistti ve bu nedenle, onu
burada baltalamak için herhangi bir olası 'Stalinist' girişimden (bahsedilemez) hiçbir
"saman" yapılamaz." (See Letter to the Central Committee
of the Russian Communist Party by Trotsky of December 25th 1918; in Miejer
Ibid; p. 205-209; & footnote no.1).
Çaresiz bir atmosferde idi, pek çok
cephede kayba uğrandı, Merkez Komitesi çok sayıda Komünist Parti
üyesini çağırmaya başladı ve sadece Eylül ayında:
“Kızıl birlik ilk defa olarak Beyazın ilerlemesini durdurdu.
Merkez Komitesi Eylül zaferlerini, Komiserler, komutanlar ve diğer Kızıl
Ordu mensupları olarak cepheye gönderilen Parti üyeleri
tarafından üstlenilen enerjik örgütlenme çabalarına atfetti" Aynı eser 3.
Eylül ayına kadar bile durum gergin kaldı.
Sovyet Hükümeti tüm ülke için sıkıyönetim kararı aldı. Doğu cepheleri başarılı
olmuş olmasına rağmen, hemen ardından Güney, General Anton Denikin
Beyaz orduları komutasında patlak verdi.
Ekim ve Aralık 1918 tarihleri arasında tüm İç Savaşın en büyük
askere alımında 1.134.356 kişi çağrıldı.
Stalin'in Tsaritsyn'deki Güney Cephesi
Misyonu
Stalin güneye gönderilmeden önce, Doğu'daki hareketsizliğe ve
özellikle Almanların Rostova'ya olan tedarik hatlarını kontrol eden Certovo
İstasyonu'nu ele geçirme girişimlerine dikkat çekmişti. Sovnarkom'un
girişimiyle, Stalin, Certkovo'nun yakalanması sorumluluğuyla
görevlendirildi. (Meijer JM Editör ve Annotator, “The Trotsky Papers
1917-1922”; Lahey 1964; s. 43).
Troçki nin komutası altında Doğu komutasındaki ciddi
eksikliklerin delilleri göz önüne alındığında, Güney Cephesi, kendi
devrimci askeri konseyi ile Cumhuriyet Devrim Askeri Konseyi
tarafından kuruldu:
“Bir askeri uzman, eski general Pavel
Sytin ve üç komiser; J.V. Stalin, Kliment Voroshilov ve Sergei Minin. Neredeyse
anında askeri uzmanlar ve komiserler arasında çatışmalar çıktı.” von
Hagen Ibid s. 39.
"Mayısın sonunda Sovnarkom, Stalin’i Rusya’nın güneyinde tedarikin
sorumluluğunu yüklemiş ve ona olağanüstü güçler vermişti.” Meijer JM; Ibid;
1 no'lu dipnot. 49.
Bu tartışmalı misyonun içeriğini (o zaman ve şimdi) kavramak
önemlidir. Tsaritsyn (daha sonra Stalingrad olarak
adlandırılır) SSCB devleti, Ukrayna ve Sibirya için iki tahıl
ambarına açılan bir geçitti:
“Moskova ve Petrograd'daki işçiler günde
sadece iki ons (60 gram) ekmek alıyorlardı. Cumhuriyet,
Ukrayna ve Sibirya’nın ambarlarından (bağlantıları) kopartılmıştı.
Güneybatı, Volga bölgesi ve Kuzey Kafkasya, tahıl elde edilebilecek olan tek
alanlardı, ve onlara giden yol, Tsaritsyn den geçen Volga yolu ile
sağlanabilirdi. Sadece, tahıl tedarik ederek devrim kurtarılabilirdi.
... Stalin, Güney'de gıda kaynaklarının mobilizasyonunu
yönlendirmek için CC (merkez Komitesi) tarafından verilen olağanüstü bir
otorite ile Güney'e gitti. 6 Haziran 1918'de Stalin Tsaritsyn'e
ulaştı…. Tsaritsyn'in ele geçirilmesi, cumhuriyeti en son
tahıl tedarik kaynaklarından ve Bakü'nün petrolünden mahrum edecekti, ve
Beyazların Don bölgesindeki karşı devrimcileri, Moskova'ya doğru genel
saldırıda, Kolçak ve Çekoslovaklı karşı-devrimcilerle birleştirecekti.”
Alexandrov Ibid; pp. 60-61.
“Alman emperyalistleri, Sovyet
Rusya'yı tecrit etmek, zayıflatmak ve yok etmek için ellerinden gelen her şeyi
yaptılar. Ukrayna'yı Sovyet Rusya'dan kopardılar, - doğru, Ukrayna Rada'sı ile
yaptıkları bir “anlaşma” uyarıncaydı - Rada'nın isteği üzerine
birliklerini Ukrayna'ya getirdiler ve Sovyet Rusya ile her tür bağlantıyı
sürdürmeyi yasaklayarak, Ukrayna halkını insafsızca soymaya ve ezmeye
başladılar. Trans-Kafkasya'yı Sovyet Rusya'dan kopardılar, Gürcü ve Azeri
milliyetçilerinin isteği üzerine Alman ve Türk birlikleri gönderdiler, ve Bakû
ile Tiflis'te sahiplik oynamaya başladılar. Don da Sovyet iktidarına karşı bir
isyan çıkartmış olan General Kraznov'a, açıkça olmamakla birlikte, bol miktarda
silah ve erzak sağladılar. Sovyet Rusya, en önemli yiyecek, hammadde ve
yakıt kaynaklarından yoksun kaldı. ”
Short History CPSU(B) p.227-8
Ancak Beyaz General Krasnov'un Moskova'yı
arkadan kesme amacı yerine getirilmedi:
“Ülkemiz zor durumda bulunmasına ve genç
Kızıl Ordu henüz sağlamlaştırılmamış olmasına rağmen, alınan
savunma tedbirleri kısa zamanda ilk meyvelerini verdi. General Kraznov, ele
geçirilmesini garanti olarak gördüğü Tsaritsyn den geri püskürtüldü ve Don'un
öte yakasına sürüldü. General Kornilov Kızıl Ordu’ya karşı savaşırken
öldürülürken, General Denikin'in operasyonu, Kuzey Kafkasya'da küçük bir alanda
kaldı. Çekoslovaklar ve Beyaz Muhafız-Sosyal-Devrimci çeteleri Kazan dan,
Simbirsk ve Samara'dan atıldılar ve Urallara sürüldüler. Yaroslavl'da Beyaz
Muhafız Savinkov tarafından yönetilen ve Moskova'daki İngiliz misyonunun başı
Lockhart tarafından örgütlenen isyan bastırıldı ve Lockhart ın kendisi
tutuklandı. Uritski yoldaşı ve Volodarski yoldaşı öldüren ve Lenin'e
karşı canice bir suikast teşebbüsünde bulunan Sosyal-Devrimciler,
Bolşeviklere karşı uyguladıkları Beyaz teröre misilleme olarak bir Kızıl teröre
maruz bırakıldılar ve Orta Rusya'nın önemli tüm şehirlerinde yok edildiler." “Short
History CPSU(B)”; Ibid; p.227-8; 228-229.
Ayrı bir web ekinde, Stalin'in Lenin ile
Tsaritsyn'deki duruma ilişkin tam yazışmasını yayınladık; ama burada
sadece Stalin’in Tsaristyn olaylarına karışmasının, tedariklerin
geri cepheye ulaşmasını engelleyen, yolsuzluk ve açık düzensizlik sorunlarıyla
ilgili olarak, ne ölçüde olduğuyla ilgili alıntı yapacağız:
“Altı'sında Tsaristyne ulaştım. Ekonomik
yaşamın bütün alanlarındaki karışıklığa rağmen, düzen kurulabilir.
Tahıl tekeli ve sabit işlem Tsaristyn,
Astrahan, ve Saratov'da Sovyetler tarafından kaldırıld, kaos ve karaborsa
vurgunculuğu var. Tsaristyn'de kart sistemi ve sabit fiyat uygulaması
emniyete alındı. Aynı şey Astrahan ve Saratov' da da yapılmalı, aksi
taktirde bütün tahıl, bu vurguncu kanallardan uçup gidecek. Merkez Yürütme
Komitesi ve Halk Komiserleri Konseyi, bu Sovyetlerden, karaborsa vurgunculuğuna
son vermelerıni talep etmelidir. Collegium un çoğulculuğunun ve Devrim
Komiteleri'nin çabaları nedeniyle demiryolu taşıma parçalanmış. Özel komiserler
atamak zorunda kaldım; kurulların protestoları na rağmen, komiserler
şimdiden düzen kuruyorlar. Komiserler, çeşitli yerlerde, varlığından
haber olmayan yerlerde lokomotif yığınları buluyorlar. Araştırma,
Tsaristyn-Povorino-Balaşov-Kozlov-Ryazan-Moskova hattında, günde sekiz ya
da daha fazla transit trenin yollanabileceğini gösterdi. Şimdi Tsaristyn'de
trenleri toparlamakla meşgulüm. Sekiz güne kadar bir "tahıl haftası"
ilan edeceğiz ve Moskova'ya hemen bir milyon pud (16 milyon kilo) tahıl
göndereceğiz.” Stalin JV: Telegram to V.I.Lenin; Dated June 7th, 1918; In
“Works”; Volume 4; p. 118-119; Moscow 1953.
Stalin, Troçki'nin yönetimini doğrudan
Lenin'e şikayet etti:
“Yoldaş Lenin, Sadece birkaç söz.
1- Eğer Troçki, düşünmeksizin sağa
sola itimatname dağıtacaksa - Trifonov'a (Don Bölgesi), Avtoriomov'a
(Kuban Bölgesi), Koppe'ye (Stavropol), (tutuklanmayı hak eden) Fransız
misyonu üyelerine vb. - o zaman bir ay içinde burada, Kuzey
Kafkasya'da her şeyin yıkılacağı ve bu bölgeyi kesin olarak kaybedeceğimiz
rahatça söylenebilir. Troçki, bir zamanlar Antonov yaptığı aynı
şekilde davranıyor. Onun kafasına, yerel (görevli) insanların
bilgisi olmadan hiçbir atamanın yapmaması gerektiğini, aksi taktirde bunun
sonucunun Sovyet iktidarını gözden düşüreceğini sokun.
2- Eğer bizim pilotlar ve uçak, tank ve
altı inçlik toplar a sahip olmamıza müsaade etmezseniz, o zaman
Tsaristyn cephesi uzun bir süre için kaybedilecektir.
3- Güney'de tahıl çok, ama bunu alabilmek
için, transit geçen birliklerden, ordu komutanlarından vb tarafından
engellenmeyen, düzgünce işleyen bir aygıta ihtiyacımız var. Dahası, askeriye,
beslenme görevlilerine yardım etmelidirler. Besin maddeleri sorunu
doğal olarak askeri sorunla bir biriyle bağlantılıdır. Görevin çıkarı
için, askeri yetkilere ihtiyacım var. Bu konu üzerine daha önce zaten yazdım,
fakat cevap almadım. Peki öyleyse, o zaman ben, formalite olmaksızın,
çalışmayı mahveden ordu komutanlarını ve komiserleri görevden kendim alacağım.
Görev bana bunu emrediyor, ve şüphesizki, Troçki'den gelecek bir kağıt
parçasının yokluğu, bunu yapmaktan beni alıkoymayacaktır.”
July 10th: Stalin JV: Letter to V.I.Lenin;
in Works Volume 4; Ibid p. 123.
Stalin, "askeri uzmanlar" a
karşı dengesizliği düzelterek, durumu değiştirdi:
“Tsaritsyn-Gaşun cephesinin bir olumlu
yanı, bölük ilkeleri nedeniyle olan karışıklığın tamamen ortadan kaldırılması
ve (Kazakların, ya da da İngiliz ve Fransızların koyu taraftarı olan) sözüm
ona uzmanların zamanında iş başın dan uzaklaştırılmaları,
birliklerin sempatisini kazanmamızı ve onlarda demirden bir disiplin kurmamızı
mümkün kıldı. “Letter to Lenin dated August 4th 1918; Works Stalin; Ibid; p.
126.
6 Eylül e gelindiğinde Tsaritsyn için
saldırı başarıya ulaştı. (Stalin 'Works'; Volume 7 Telegram to
Council of Peoples Commissars; Volume 4; p. 131.
Yani, Stalin geldikten sonra olayların
olumlu yönde değiştiği, Troçki'nin kendi gazetelerinde kabul
edilmektedir, gerçi dolaylı olarak.
7 Haziran'da Stalin, Lenin ve Caricyn'den
(Tsaristyn) “tövbekarsız bir Troçkist” [Meijer Ibid dipnot 6;
s.49] Christian Rakovskji'ye, Batajsk'ın ele geçirildiği
bilgisini verdi. Rakovskji, Troçki'ye bu bilgiyi yazıyla iletti, ve Sytin'in Stalin'in
gelmesinden sadece bir gün sonra, durumun savunulamaz olduğunu onayladığını
yazmıştı:
“Bu birliklerin Büyük Rusya ile olan tek
iletişim hattı, ve Hazar Denizi’nden Astrachan’a dolambaçlı olan bir iletişim “tatmin
edici olarak bile görülemez”;
Message
to Trotsky 7th June 1918; Meijer Ibid; p. 47.
Stalin, bir süre Eylül 1918’e
Cephenin güvence altına alınana kadar Tsaritsyn'de kalmanın gerekli
olduğunu gördü. Bu süre sonunda Stalin le, 21 Eylül 1918'de Iszvestia
tarafından röportaj yapılmıştı ve şöyle dedi:
“Her şeyden önce", dedi Stalin
yoldaş," iki memnuniyet verici gerçek belirtilmelidir:
Birisi, Sovyet iktidarı için sadece ajitasyon yapmakla kalmayan, aynı
zamanda devleti yeni, komünist bir temelde inşa edebilecek yetenekte
olan işçilerin geri cephe bölgesinde yönetici görevlere atanması; ikincisi,
askerler arasından, emperyalist savaşta pratik tecrübe edinmiş ve Kızıl
Ordu askerlerinin tam güvenine sahip, yeni bir subay kadrosunun ortaya
çıkmasıdır.”
Stalin JV: “The Southern Front. Izvestia
Interview”; September 21 1918; Volume 4; Ibid; p. 133-5.
Troçki'nin bu Cephenin
yönetiminin açıkça teşhir edilmiş olmasına dair çok az şüphe var.
Troçki, şimdi 4 Ekim 1918'de Vorsohilov'un
askeri mahkemesi ile tehdit ederek Stalin'in yeniden çağrılmasında (göreve
alınmasında) ısrar etti (Trotsky “My Life”; p.443; Note
Trotsky to Lenin 4.10.1918; in Meijer Ibid; p. 135-137) Aslında Meijerin açıklığa
kavuşturduğu gibi, Troçki'nin tavrı, Ekim 3 de Lenin'e Voroshilov ve
Stalin'in, Troçki'nin çalışmalarından şikayet eden bir telgrafın dan
kaynaklanmaktaydı.
Troçki'nin suçlamaları, Stalin'in
gelmesinden sonra, Troçki'nin merkezden emirleriyle. (Trotsky “My
Life”; Ibid p. 442). Troçki'nin telkinleri üzerine, Orgburo ve RSVR
Sytin i destekledi, ve Stalin'i çıkardı (görevden aldı). Ancak,
Stalin, geriye çağrılma yapıldığında, hem Tsaritsyn'i güvenceye
almıştı, hem de Voroshilov'un komutası altında Onuncu ordunun
çekirdeğini oluşturmuştu. Alexandrov Stalinin bunu;
“Troçki' tarafından atanan ve
desteklenen karşı devrimci askeri uzmanların direnişini acımasızca yıkarak ve
dağınık birlikleri yeniden organize etmek için hızlı ve güçlü önlemler
alarak” başardığına işaret etti.
Ibid; s. 61.
Sytin, Ekim ayında Güney Cephesi'nin komutasından atılana
kadar görevde kaldı (Meijer Ibid; s. 48). Ekim ayında, Stalin'in Güney
Cephesi'ndeki konuşmalarına hem Iszvestia hem de Pravda'da önem verildi.
Bununla birlikte başka tepkiler de
vardı. Stalin'in Moskova ya dönmesi üzerine, Lenin ve
Sverdlov la buluştu ve Tsaristyn bölgesinde ki yeni
zaferleri bildirdi. Stalin onlara sadece merkezi komuta ya
tabi olarak, Vosroshilov ve Minin i, ikna ettiğini bildirdi.
Ayrıca, Lenin veya Sverdlov'dan bir mektupta -şunları söylüyordu:
“(Stalin) Güney Cephesinde çalışmayı çok
istiyor; Stalin bilginin bu Cephede ki insanların bilgisinin zayıf olması
nedeniyle, hatalardan bir sürü alıntı vererek, hata
yapabileceklerinden büyük endişesini ifade etti. Sytin ve Mechonosin (görevden) uzaklaştırılmasıyla
ilgili herhangi bir şart koymuyor. Sizi bilgilendirerek Lev Davydy
... Sizden bunlar üzerine düşünüp, eğer Stalin ile kişisel olarak konu üzerine
konuşup konuşmayacağınız, ve ikincisi, belirli koşullar altında
Stalin'le olan eski farklılıkları bir kenara bırakmanın ve Stalin
ile birlikte çalışmanın mümkün olup olmadığı konusunda bir cevap vermenizi
istiyoruz."
Attributed by different sources to either
Lenin or Sverdlow: Communication to Trotsky 23.10.1918; In Meijer Ibid; p.
159-161.
Troçki'nin, Lenin'in Stalin'le buluşma konusundaki
bariz baskısına razı olmaktan başka seçeneği yoktu. Ancak, Stalin
Güney Cephesine geri dönmedi. Bunun yerine bir sonraki askeri görevi 30
Kasım'da Savunma Konseyi'ne atanması ve ardından Perm'deki
askeri başarısızlıkları araştırmak için özel bir görevdi.
Bu arada Voroshilov, Lenin'e,
küçük silahlar ve mermiler elde edemediğinden şikayet eden acil telegraf yazdı (See
Telegram to Trotsky from Lenin 24 October 1918), buna Troçki
kibirlice, “Kriz” “cephanenin inanılmaz, tamamen kudurmuşcasına
harcanması nedeniyle” olduğu cevabını verdi.” (See Telegram Trotsky
to Lenin 25 October 1918; Meijer Ibid; p. 163).
Tipik olarak Troçki, meşru
şikayetlerle alay ettikten sonra, örnekte olduğu gibi, problemin uzun
bir analizinden sonra, problemi kendisi, kendisi için keşfeder”. [Memorandum
to Lenin; copied to Krasin and Serpuchov; November 29, 1918; In Meijer Ibid; p.
187-191; p. 193].
Vosroshilov'un şikayet ettiği (Troçkinin alaya aldığı) sistemik sorun, sorumlu fabrikaların küçük ölçekli
oluşu ve eski (fabrika) sahiplerinin
düşmanlığından kaynaklanıyordu.
Askeri komiserler ve Kızıl Komutanların askeri
liderlikle daha fazla hayal kırıklığına uğradığı açıktır. Bu A. Egorov
un (Yüksek Kimlik Başkanı Komisyonu Askeri İşlerden Sorumlu Halklar
Komiserliği), 20 Ağustos-1918 de, bir anaokulundaki gibi, komutayı oldukça
açık ve net bir şekilde suçladığı Lenin ve Troçki ye bir notundan açıkça
ortaya çıkar:
“Pratik askeri sanat ve bunun teorisi,
kendisini tamamen geçmişin deneyimine dayandırır… savaşı yönlendirmek
için tek bir komutanın gerekliliği ve uygulanabilirliği,
askeri lidere tam güç verilmesi gerektiği sözünde uzun tecrübeyle kanıtlandı. Sadece
tek bir birleşik amaç operasyonları yönlendirebilir… yukarıda belirtilen
askeri aksiyomlar. Cumhuriyet ordularının askeri operasyonlarında uygulama
bulamazlar. Çeşitli cephelerde devam eden tüm operasyonların bir incelemesi
onların kesin, tek tip bir anlayış veya amaç içermediğini gösteriyor.”
Egorov A to Lenin, cced Trotsky: Meijer
Ibid; p. 90-97.
Yiyecek Kıtlığı
Moral büyük ölçüde düştü. Düzenli
askerlerin yanı sıra pek çok parti üyeleri de şimdi firar etti, ve Troçki
bu askerlerin seri infazını ve firarlarının olduğu tüm kırsal
Sovyet başkanlarının tutuklanmasını emretti (von Hagen; Ibid s. 46).
Ordu adamlarına imtiyazlar verildiği
için firar sorunu
azaldı; Kızıl Ordu'daki askerlerin ailelerine vergi indirimi ve ailelerine
bedava apartman sağlanması.
Fakat Kasım 1918'deki Altıncı Sovyetler
Kongresi daha kararlı bir şekilde köylü kitlelerine geri döndü, bu sorunlar
tersine döndü. Sorunların çoğunun kökleri yiyecek kıtlığı ve hem kırsal kesimde
hem de buna uygun orduda, yoksunluktaydı. Bu krizin boyutunu gösteren, Lenin'in
26 Mayıs 1918 “Mevcut Durum Üzerine Tezler” yazısı. Aynı şekilde, Stalin'in
Haziran ayında Tsaritsyn'e müdahalesinin ciddiyeti, durumun takdir edilmesiyle
vurgulandı.
Tezler, Savaş Komiserliği'nin Savaş ve
Gıda Komiserliği'ne dönüşümünü ilan ederek başlar. Tezler genel bir savaş
yasası ve güçlendirilmiş bir ordu disiplini, ve orduya çağrılar, ve köylülükle
iyi ilişkiler hakkında net bir politika belirlemeye devam eder:
“1) Savaş Komiserliği Savaş ve Gıda
Komiserliği'ne dönüştürülecek - yani Savaş Komiserliği'nin çalışmalarının 9 /
10'u ordunun tahıl savaşı için ordunun yeniden düzenlenmesi ve bu savaşın
sürdürülmesi üzerine yoğunlaştırılacak - üç ay boyunca: Haziran-Ağustos.
2) Bu dönemde ülke genelinde savaş kanunu (sıkı
yönetim) ilan edilecek.
3) Harekete geçirilecek ordu, sağlam
unsurlarını seçerek, ve belirli bölgelerde her ne olursa olsun, tahıl ve yakıt
için mücadele etme, kazanma, toplama ve taşıma görevlerinde sistematik askeri
operasyonlar için 19 yaşındakiler çağrılacak.
4) Disiplinsizlik için kurşuna dizme
yürürlüğe konulacak.
5) Birliklerin başarısı, tahıl elde
etmedeki başarı ve tahıl artıklarının toplanmasında pratik sonuçlarla
ölçülecektir.
6) Askeri kampanyanın görevleri aşağıdaki
gibi formüle edilmelidir:
a)
Nüfusu beslemek için tahıl stoklarının toplanması;
b)
aynen - üç ay boyunca savaş için yiyecek rezervi;
c)
kömür stoklarınının güvenceye alınması, onları toparlanması ve üretiminin
arttırılması.
7) Aktif ordunun (Kulaklara karşı vb)
birliklerin her biri, üçte bir den yarısı, kıtlıktan zarar görmüş yereller'in
işçilerinden ve fakir köylülerinden oluşacaktır.
8) Her birliğe iki çeşit talimat
verilecektir:
a) ideolojik-politik; kıtlık ve
kulaks karşısında kazanılan zaferin önemi, işçi halkının iktidarı olarak
proletaryanın diktatörlüğü üzerine;
b) askeri örgütlülük; birliklerin iç
organizasyonu, disiplin, her operasyon için kontrol ve yazılı kontrol belgeleri
vb.
9) Bütün birliğin toplu sorumluluğu
yürürlüğe konulacak, örneğin her yağmalama suçu için her onuncu adamı kurşunlama
tehdidi.
10) Kasabalarda zengin kişilere ait tüm
taşıma araçları tahılın taşınması için seferber edilecek; üst sınıflar katip ve
kahya görevleri için seferber edilecek.
11) Eğer birliklerin moral bozukluğu
belirtileri tehdit edici bir şekilde sıklaşırsa, "hasta" birlikler
bir ay sonra geri gönderilecek, yani rapor ve "tedavi" için
geldikleri yere geri gönderilerek değiştirilecek.
12) Aşağıdakilr, hem Halk Komiserleri
Konseyi'nde hem de Merkez Yürütme Kurulunda kabul edilecek:
(a) ülkenin gıda konusunda ağır tehlikede
olduğu beyan edilecek;
(b) sıkıyönetim kanunu;
(c) tahıl kampanyası için ordunun,
yukarıda belirtildiği gibi yeniden örgütlenmesiyle birlikte seferber edilmesi;
(d) Tahıl fazlası olan her uyezd ve
volost, zengin arazi sahiplerinin (kulaks), tahıl tüccarlarının vb. listesinin
derhal derlenmesi; onları kişisel olarak tahıl fazlasının toplanmasından
sorumlu tutulması.
(e) RCP, Sol Sosyalist-Devrimciler veya
sendikaların parti tavsiyesinde, yaklaşık en az on kişiden biri oranında
olmak üzere her askeri birliğe atanma yapılması.
13) Tahıl tekelinin uygulanmasında,
herhangi bir mali fedakârlıktan kaçınmaksızın kırsal kesimdeki yoksullara
yardım zorunlu kılınacak ve Tahıl fazlalıklarını elinde tutan kulakların
acımasız bastırılması ile, aynı zamanda, kulaklardan toplanan tahıl
fazlalarının bir kısmının işçi ve yoksul köylü arasında serbest dağıtımı için
en kuvvetli önlemler uygulanacaktır.”
Lenin’s
Collected Works, 4th English Edition, Progress Publishers, Moscow, 1972 Volume
27, pages 406-407
Ordunun Sürekli Mesleki Gelişimi -
Partizanlar veya Gerillalar
Lenin'in Mayıs Tezlerinden sonra,
köylülerin dayanışmasının sağlandığınin daha net işaretleri ortaya çıktı.
Kırsal sovyetler şimdi, fakir ve orta köylülerle ilişkileri düzeltmeye
çağırıldı. Şimdi sadece fakir köylülerden oluşan ordu birimleri
kuruldu. "Militarizasyon-askerileşme" - ya da ordunun
profesyonelleşmesi sürekli olarak ilerledi.
1918'de Komiserlerle askeri uzmanlar
arasındaki bir sürü çatışmalar, 1918'de olduğu gibi, Kızıl Ordu
komutanlarının % 75'i eski ordudan oluşuyordu. Diğer bir yetki katmanı, yine
net yetki çizgileri ni bulanıklaştıran Cheka idi. Ayrıca, rütbe seviyesindeki
diğer bölümler de, yerel parti ve ordulardaki kendi komünist parti
hücrelerine rapor vermekte ısrar eden parti-askerleri biçiminde
kendini gösterdi. Komiserler şimdi iki taraftan sıkıştırılıyorlardı - bir
taraftan Askeri uzmanlar ve diğer taraftan Parti örgütleri. Aynı zamanda
parti üyelerinin unsurları diğer acemilere karşı "ayrıcalıklı" tavır
takınıyorlardı.
Eski Kızıl Muhafız milisleri, kırsal
partizanların ya da gerillaların bir başka gönüllü modeline dönüşmüştü. Bunlar
aynı zamanda komutanların seçimlerini ve otoriter aleyhtarlık ilkelerini
korudular, ve merkezi otorite birçok yerde parçalandığından, bir bakıma köylü
temelinde öz savunma birimlerini temsil ettiler.
İlk başta, bu partizanlar, Alman ve
Avusturya işgalci kuvvetlerine karşı, ya da Ukrayna'daki Hetman Petlurya
Beyazlarına karşı savaşırken, bazı komutanlar ve bazı komiserler (Voroshilov,
Stalin ve Budyenni dahil) başlangıçta onlara destek vermişti. Ancak bu
partizanlar Kızıl orduyla bütünleşme girişimlerine direnip ortak eylemlerde
güvenilmez olduklarını kanıtladılar, ve üstelik SR ve anarşist siyasi
danışmanları atadılar, meseleler (in özü) değişti. Nestor
Makhno liderliğindeki, kırsal küçük burjuva unsuru bazı güçlere sahip güçlü bir
anarşist, disipline olan ihtiyacın diğer örneklerini kanıtladı.
“partizanlar Kızıl Muhafızlara çok
benziyordu. Bu anlamda, kırsal partizan güçleri, Bolşevikleri 1917’de iktidara
getiren, daha büyük devrimci süper koordine otoritesinin reddi; gerçekten de,
başlangıçta Voroshilov Stalin ve Budennyi gibi etkili olanlar da dahil olmak
üzere, ilk birkaç kızıl komutanlar ve bazı komiserler partizanları gerçekten
devrimci savaş güçleri olarak tanımladı.
Partizanlar 1918’de Alman ve Avusturya
işgal kuvvetlerine veya Ukrayna’daki Hetman rejimine karşı mücadelelerini
sürdürdükleri sürece, özellikle de Kızıl Ordu hala ilk birimlerini örgütlerken,
Sovyet Hükümeti onların bazı pratiklerine talihsizlik olarak bakmalarına
rağmen, onların yardımlarını memnuniyetle karşıladı. 1918’lerin sonunda ve
1919’un başlarında, merkezin tutumu kararlı bir şekilde değişmişti…. Partizanlar,
onları Kızıl Ordu'nun güçlerine bütünleştirme girişimlerine direniyorlardı.”
von Hagen, Mark: “Soldiers in the Proletarian Dictatorship. The
Red Army & The Soviet socialist state 1917-1930”; Ithaca 1990; p.52-3.
Perm'da Felaket - ve Stalin'in Perm'e
Misyonu
Troçki, Stalin’in ve Cheka'nın
başkanı Felix Djersinksi nin ordunun eksikliklerini araştırmak için Cepheye
gönderilme talimatı verildiğine itiraz etmiyor. Lenin’in söylediği gibi:
“Perm 'bölgesinden haberler son derece
endişe verici. Perm tehlikede …… Perm tehlikeli bir durumda. Takviye güçlerinin
gönderilmesinin gerekli olduğunu düşünüyorum. ”
Lenin To Trotsky; in Meijer Ibid; 13th December 1918; 14th
December 1918; Pages 195; 197).
31 Aralık 1918’de, Lenin şunları
yazıyordu:
“Ordunun felaket durumu ve sarhoşluk
hakkında Perm bölgesiile ilgili bir dizi Parti raporu geldi. Onları sana
yönlendiriyorum. Oraya gitmeniz talimatı verildi. Stalin i göndermeyi
düşünmüştüm; Smilga nın, kendisinin de içtiği söylenen, ve (orduda) düzeni
geri getirmek için uygun olmayan Lasevic e karşı "yumuşak"
olacağından endişe ediyorum. Fikrini telgrafla bildir.”
Telegram to Trotsky & Kozlov; In Meijer Ibid; p. 229.
Laseviç'i bir başka promosyonla savunmaya
çalışırken, Troçki'nin Stalin'in (Perm e gönderilme) görevi
konusuyla hem fikir olmaktan başka seçeneği yoktu:
“Ayrılan yoldaşın aşırı yumuşaklığı
konusundaki endişenizi tamamen paylaşıyorum. Düzeni yeniden kurma,
komiser personelini tasfiye ve ciddi suçluları cezalandırma amacıyla Stalin’in partiden
ve Cumhuriyetin Devrimci Askeri Konseyi’nden tam otorite ile yolculuğunda
aynı fikirdeyim. Laseviç'in Kuzey Cephesinde Askeri Devrim
Konseyi Üyesi olarak atanmasını tavsiye ediyorum . ”
Telegram Trotsky to Lenin: January 1,
1919; in Meijer Ibid; p. 229-31.
Stalin in Perm e ulaştıktan sonra Lenin e
mektubu;
“Soruşturma başladı. Sizi düzenli olarak
gelişmelerden haberdar edeceğiz. Bu arada .. Üçüncü Ordunun acil bir ihtiyacı
... Gerçek şu ki, Üçüncü Ordunun (30.000'den fazla asker)
düşman saldırısını muhafaza edebilecek yaklaşık 11.000 yorgun ve hırpalanmış
asker var. Başkomutan (Troçki) tarafından
gönderilen birliklere güvenilemez, kısmen hatta bunlar düşman, ve
tam bir eleme gerektirir. Üçüncü Ordunun kalıntılarını kurtarmak ve
Vyatka'da hızlı bir düşman ilerlemesini önlemek (cephenin ve Üçüncü Ordunun
emrindeki tüm raporlara göre bu çok gerçek bir tehlike) acilen Rusya'dan en
az üç iyice güvenilir alayların aktarılması ve ordu komutanının emrine
yerleştirilmesi kesinlikle gereklidir. Bu amaçla uygun askeri
otoriteler üzerinde baskı uygulamanızı talep ediyoruz.”
Stalin JV & Dzerzhinsky F: Letter to V.I.Lenin From the Eastern Front”; January 5th 1919. Works; Volume 4; 190-193.
Bu andan itibaren Lenin’in Troçki’nin
yönetiminde giderek daha fazla artan endişeleri var:
“Ukrayna'da Vecetis'in ısrar ettiği ve
Krasnov'a karşı hızlı, kararlı ve genel bir taarruz başlatmayı içeren tüm
stratejik görevlerin zararına maruz kalmamız konusunda senin dikkatini verip
vermediği konusunda çok rahatsızlandım.
Korkarım ki (bu konuda) geride
kaldık, ve bu, ve Krasnsov kuvvetlerinin en son başarısı Caricyn ( Tsaritsyn)
olması , saldırımızı eritmemize ve anın kaymasına izin vermemize neden olacak
”dedi:
Telegram Lenin to Trotsky; 3 January 191;
in Meijer Ibid; p. 237.
Gerçi Troçkinin, kendisinin Ukrayna eylemlerini
savunması, ve “Stalin'in Tsaritsyn'i saldırıya karşı savunmasını suçlaması,
ülserin en tehlikeli şeklinin eğilimiydi, askeri uzmanlar tarafındaki herhangi
bir sadakatsızlık veya ihanet eyleminden daha kötü.”[January 11th 1919
Telegram to Lenin: In Meijer Ibid; p. 251)
Lenin bundan çok etkilenemezdi.
"Çünkü 31 Ocak 1919'a kadar Felix Dzerzhinsky (Cheka Başkanı) ve Stalin,
Perm’ın yıkılışı hakkında çok ayrıntılı bir açıklama yapmıştı." [Stalin’s
Works Volume 4; Report to Lenin; Ibid; pp194-199; & Report to Comrade
Lenin by the Commission of the party CC and the Council of Defence on the
reasons for the fall of Perm in December 1918: p 202-232
Kısaca, ana bulgular şunlardı:
“Felaket kaçınılmazdı… Kasım sonunda, düşmanın ... Üçüncü
Orduyu kuşattığı ve Khusva'ya şiddetli bir saldırı başlattığında barizdi. ..
Ordunun morali ve etkinliği, birimlerin bıkkınlığı nedeniyle acınacak bir
durumdaydı....hiç bir rezervi yoktu. Geri Bölge tamamen emniyetsizdi (ordunun
arkasındaki bir dizi demiryolunun yıkımı). Ordunun gıda tedariği tehlike
altındaydı ve belirsizlikteydi (29. Tümenin saldırıya uğradığı en zor zamanda,
bu tümene bağlı birlikler beş gün ve gece boyunca ekmek ve herhangi bir
gıda maddesi almadan çarpışmışlardı).
Kanatta mevzilenmiş olmasına rağmen,
Uçüncü Ordu kuzeyden çevrilmeye karşı emniyete alınmış değildi. Ordunun en uç
sol kanadına, komşu ordu, İkinci ordu, Başkumandanın (Troçki-nin) belirsiz
bir emriyle hareketsizlendirilimişti. 10 gün boyunca hareketsiz kalmaya
zorlandı, Kasım sonunda, en önemli an olan, Khusva nın teslim olmasından
önce, ilerleyerek Üçüncü Ordu’ya zamanında destek verecek durumda değildi. ……
20 gün içinde, ordusunun düzensiz bir şekilde geri çekilmesinde ordu 330 kilometreden
fazla geri çekildi … bu dönemde 18.000 asker kaybetti, sayısız silah ve
yüzlerce makineli tüfek …….
Açıkçası, bu bir geri çekilme değildi, bir birimin yeni pozisyonlara
düzenli olarak geri çekilmesi olarak hiç adlandırılamaz; bu
tamamen…. hezimete uğratılmış ve tümüyle demoralize olmuş bir ordunun kaos
halinde kaçışıdır... Devrimci Askeri Konseylerin ve Üçüncü Ordu
Karargahının felaketin bir sürpriz olduğu yönündeki gürültülü
yakınmaları, bu makamların orduyla hiç bağlantıları bulunmadığının, Kuşva
ve Lisva'daki talihsiz olayların önemi üzerine en ufak bir bilgileri
olmadığını, ve ordunun faaliyetlerin yönetmekten aciz olduklarının
kanıtıdır.”;
The Commission: Stalin; Dzerzhinsky;
Report to Comrade Lenin by the Commission of the Party CC and the Council of
defence On the Reasons for the Fall of Perm’ in December 1918; in “works”;
Volume 4; Ibid; p. 202-232.
Bu Stalin'in askeri analitik
üstünlüğünün açık bir örneğini takiben, Lenin, birkaç cephede, gene
Stalin'in bu dönemdeki yardımına başvurmayı teklif ediyor. Ordunun gıda
kıtlığı ile ilgili uzun bir dizi sorun yaşandı, demiryolu bağlantılarının
sabotajı, ve her kriz noktasında Lenin anında (işe) karıştı:
“29.1.1920; 5. Ordu Askeri Konseyi'ne -
Smirnov:
Pjakes, demiryolu işçileri tarafında açık
bir sabotaj olduğu raporunu verdi. 3.000 işçi çalıştıran Omsk demiryolu işleri,
bir ay boyunca hiçbir lokomotif üretmedi, ve sadece dört demiryolu vagonu:
Izevsk işçileri tarafından sabotaj şüphesi var; Buna katlandığına (tavır
alınmadığına) ve sabotajı kurşunlama ile cezalandırmadığına şaşırdım;
ayrıca, lokomotiflerin buraya transferinde gecikme açıkça sabotajdır; Lütfen en
kararlı önlemleri alın.
Lenin “.Meijer Ibid: Volume 2: number 444 of documents; pp 21-22.
Ve kısa bir süre sonra Lenin,
Troçki'yi şu şekilde yalanladı:
“1.2.1920 ;
Lenin'den Troçki'ye
Demiryolu taşımacılığı ile ilgili durum
aşırı derecede felaketdir; Tahıl malzemeleri artık geçemiyor. Durumu
kurtarmak için gerçek acil durum önlemleri alınmalıdır. 2 aylık bir
süre için, aşağıdaki türden önlemler alınmalıdır….
1. Bireysel ekmek unu, nakliye işiyle
uğraşmayanlar için azaltılmalıdır; ve onunla ilgilenenler için arttırılmalı;
2. Arz ve Askeri İşler
Komiserlikleri hariç, her bölümlerden Üst düzey Parti işçilerinin dörtte
üçü demiryolu taşımaya görevlendirilecektir “.
Savunma Konseyi Başkanı V. Ulyanov Lenin.”
Meijer, Ibid; Volume 2; Document 445; p.
23.
Acil krizlere cevap olarak, Lenin tekrar
Stalin e döndü:
“3-4 Şubat 1920;
CC (Merkez Komitesi) durumu
kurtarmak için Sorin’in şu anda bulunduğu Debal'cevo yoluyla hemen Kafkas
Cephesi’nin sağ kanadında sefere gitmesini gerekli görüyor. Aynı zamanda,
önemli takviyeleri ve Parti işçilerini, Güneybatı Cephesi'nden aktarmak için
acil önlemler almalısınız. Konuları uygun bir zemine koymak için, sizler aynı
zamanda Güney-Batı Cephesi Askeri Devrimci Konseyi'ne ait olarak devam ederken,
Kafkasya Cephesi Askeri Devrim Konseyi üyesi yapılacaksınız, Lenin,
Troçki;”
Document 446. Meijer Ibid; Volume 2;
pp26-27.
Buna cevaben, [o zaman Kursk ta
olan] Stalin şunları söyledi:
“Benim derin inancım, benim oraya
yolculuğum oradaki durumda herhangi bir değişiklik getirmez; İhtiyaç duyulan
kişilerin yolculuğu değil, ama süvari rezervlerinin transferi, Güney-batı
onlarsız kaldı.”
Belge 447; Meijer Ibid'de; s, 27.
Lenin, şunlar sağlanırsa, aynı fikirde olduğunu
belirtti:
“Önümüzdeki haftalar, Güney Batı
Cephesinin çıkarlarına bağlı olarak, tüm dikkatinizi ve enerjinizi Kafkas
Cephesi'ne hizmet etmeye yoğunlaştırın”;
Belge 448; Ibid; s.29.
Gerçi bu, Troçki tarafından itaatsizlik
hatta 'tembellik' olarak değişik şekilde sunulduysa da, bir ihtimalle,
bu Stalin'in, en azından Troçki'nin "kestanelerini ateşten
çekmeye" (hatalarını düzeltmeye ve kurtarmaya), ve ardından
tekrar köşeye atılmaya isteksiz olmasıydı. Ancak ordudaki durum yakında değişecekti.
Daha sonra Stalinin Petrograd'a ve
Kırım'a misyonları yapıldı.
Sekizinci Parti Kongresi - Askeri
Muhalefet
Troçki dahil olmak üzere, Mikhail Frunze (Doğu
Cephesi komutanı) gibi Eski Bolşeviklerin çoğu partizan unsurların
asiliklerinden şikayet etti. Ancak bu, yanlış giden şeylerin yalnızca bir yönü
idi, ve Troçki inceleme altındaydı. Meseleler, 18 Mart 1919
Sekizinci Parti Kongresi’nde baş konu oldu. Bu toplantıda son yenilgilerin
dersleri çıkarılacaktı.
CPSU'nun Kısa Tarihi'nin (B) belirttiği
gibi, 8. Kongre, köylülük meselesiyle ilgili partide “dönüm noktası” ydı:
“Sekizinci Kongre, Parti'nin orta
köylülere yönelik politikasında bir dönüm noktası oldu. Lenin'in raporu ve
kongre kararları, bu konuda Partinin yeni bir çizgisini ortaya koydu. Kongre,
Parti örgütlerinin ve tüm Komünistlerin orta köylü ve kulak arasında
katı bir farklılık ve ayrım yapmasını ve orta köylülüğün
sıkıntılarıyla yakından ilgilenerek onu işçi sınıfının tarafına kazanılması
için çaba gösterilmesini talep etti. işçi sınıfının yanına ihtiyaçlarına
dikkat ederek kazanmak için çaba göstermelerini istedi. Orta köylülerin
geri kalmışlığı, zorlamayla değil, ikna ile üstesinden gelinmek zorundaydı.….
Kongre tarafından, köylülüğün
büyük kısmını oluşturan orta köylülere karşı kabul ettiği politika, İç
Savaşta dış müdahaleye ve Beyaz Muhafız uşaklarına karşı başarının
sağlanmasında belirleyici bir rol oynadı. 1919 sonbaharında, köylüler Sovyet
iktidarı ile Denikin arasında seçim yapmak zorunda kaldıklarında, Sovyetleri
desteklediler ve proleter diktatörlük en tehlikeli düşmanını yenebildi.”
Short History of the CPSU(B); Ibid; p.
234-5.
Sekizinci Parti Kongresi, Troçki'nin
Komutanlığı'nda bazı ciddi yenilgilerin yaşandığı açık olduğu bir ortamda
gerçekleşti. Perm kentinin başarısız savunması, bu konuda bir örnekti:
“Aralık sonunda Perm kenti Kolçak'ın
ordularına düştü ve Boshevik kalesi Vlatka yı tehdit altına aldı. .. askeri
yenilgiye cevap .. Yenilgiler dizisi, Troçki'nin eleştirmenlerini doğrudan ona
saldırmasını engelledi. “ von Hagen Ibid; s. 55.
Toplantı, disiplin konusunda ve liderliğe
ilişkin tüm farklı gerilimleri gündeme getirdi ve Paris Komünü organizasyon
modelinin sonu oldu:
“Askeri muhalefetin Sekizinci Parti
Kongresi’nde yenilgisi, Sovyet Cumhuriyeti’nde iç savaşın sonuna
kadar, komün modelinin kesin yenilgisiydi.”
von Hagen Ibid; s. 65.
18 Mart 1919'daki 8. Parti
Kongresi’ne 403 delege katıldı; bunlardan 40'ı Kızıl
Ordu’da 31000 parti üyesini temsil etti. Troçki hastaydı ama Grigorii
Sokol'nikov, büyük ölçüde Troçki tarafından hazırlanan, Komiserlik
Tezlerini sundu. Bunlar büyük ölçüde disiplini sıkılaştırmak için, gönüllü
ordunun örgütlenmesinin izlerini ortadan kaldırmanın gerekli olduğunu söylüyordu.
Ancak, onun askeri uzmanlar adına savunması, olumlu karşılanmadı.
Kongrede, "Askeri muhalefet" adıyla bilinen (grup) şekillendi.
Vladimir Smirnov tezlerini sundu:
“Askeri muhalefet, komiserlerin dar
bir kontrol işlevinden daha fazlasını hak ettiğini iddia etti, çünkü bir çok
askeri uzmandan daha fazla savaş tecrübesine sahipti”;
von
Hagen Ibid; s. 59.
Köylü sorunu, Kızıl Ordu'nun inşasına
yakından bağlıydı.
Ciddi hoşnutsuzluğun Askeri Muhalefet tarafından dile getirildiği
açıktı:
“Kızıl Ordu'nun inşası ile ilgili
sorunlar, “Askeri Muhalefet” olarak adlandırılan kongre müzakerelerinde özel
bir yere sahip oldu. Bu "Askeri Muhalefet", şimdi parçalanmış
olan “Sol Komünistler” grubunun eski üyelerinin büyük bir kısmını
kapsıyordu; fakat aynı zamanda, hiçbir muhalefete hiç katılmamış olan,
ancak Troçki'nin ordunun işlerini yürütme şeklinden memnun olmayan bazı
Parti işçilerini de içeriyordu .Ordudan gelen delegelerin çoğunluğu
Troçki'ye açıkça düşmandı; Troçki'nin, iç savaşta
bazılarının bize açıktan ihanet ettiği eski Çarlık ordusundan kalma
askeri uzmanlara olan yüksek saygısından ve ordudaki eski
Bolşevik kadrolara karşı küstah ve düşmanca tavrından hoşlanmıyorlardı.
Kongrede Troçki'nin
"uygulamaları nın"örnekleri verildi. Mesela, Troçki',
sırf kendilerinden hoşlanmadığı için, cephede askeri fonksiyoner olarak bulunan bir
dizi sorumlu Komünisti kurşuna dizdirmeye kalkıştı. Bu doğrudan
düşmanın ellerine oynuyordu. Sadece Merkez Komitesinin müdahalesi ve
askeri personelin protestoları bu yoldaşların hayatını kurtardı.
Bununla beraber, "Askeri
Muhalefet", Troçki'nin, Partinin askeri politikasına yönelik
çarpıtmalarıyla mücadele ederken, ordunun kurulmasıyla ilgili bir
takım noktalar üzerinde yanlış görüşlere sahipti. Lenin ve
Stalin, "Askeri Muhalefet" e şiddetle karşı çıktılar; çünkü
diğeri, gerilla ruhunun hayatta kalmasını savundu, ve düzenli
bir Kızıl Ordu'nun kurulmasına, eski ordunun askeri uzmanlarının kullanılması
ve bu demir disiplinin kurulmasına karşı koydu-onsuz hiçbir ordu gerçek bir
ordu olamaz.”
Short History of the CPSU(B); Ibid; p. 235.
Kongre nin verdiği Askeri politika
kararları, temel olarak
iki konudaydı:
Öncelikle, Troçki'nin çalışmalarını
düzeltmek ve
profesyonel değişim çağrısı yapmak - bu Troçki'nin kınanmasıydı;
Ve ikinci olarak, Askeri muhalefetin sol çizgisini
reddetmek:
"Askeri Muhalefet" tarafından
yapılan bir dizi teklifi reddederken, kongre, merkezi askeri
kurumların çalışmalarında bir iyileşme ve Komünistlerin ordudaki
rolünün arttırılması talebiyle Troçki'ye darbe vurdu.”
Short History of the CPSU(B); Ibid; p.
235.
Merkez Komitesi, üç Merkez Komitesi
üyelerinden özel bir komite oluşturdu; (Stalin Grigori Zinovyev ve
Petrograd işçi Komünü Boris Pozern askeri komiseri) ve Askeri
Muhalefet in iki üyesi (Emel'ian Iaroslovaskii ve GI Safarov).
Stalin'in her iki Kongreye ve özel toplantıya katılımıyla ilgili olarak, 21
Mart 1919'da - Stalin, Smirnov'un gönüllü bir ordu kimliğine yansıyan
“gönüllülük” konusundaki belirsizliklerine şiddetle karşı çıkmıştı:
“Burada değinilen tüm sorular bir noktada
birleşiyor; Rusya'nın disiplinli bir ordusu olacakmı mı yoksa
olmayacakmı?
Altı ay önce, eski Çarlık ordusunun
dağılmasından sonra, yeni, gönüllü bir ordu, kötü bir şekilde örgütlenmiş,
kolektif bir kontrolü olan ve her zaman emirlere uymayan bir ordumuz vardı. Bu
bir İtilaf taarruzunun başladığı bir zamandı. Ordu, tamamı olmasada,
temel olarak işçilerden oluşuyordu. Bu gönüllüler ordusunda disiplin
yetersiz olduğundan, emirler her zaman yerine getirilmediğinden ve ordunun
yönetimi içinde dağınıklık hakim olduğundan, Krasnov Güneyden başarıyla
ilerlerken, biz yenilgiye uğradık ve Kazan'ı düşmana bıraktık.
Bir gönüllüler ordusunun eleştirilere
tahammülü olamıyacağı, eğer disiplinin ruhuna işlediği, iyi örgütlenmiş
yetenekli siyasi bölüme sahip, ilk emirde düşmana karşı yürüyebilecek düzenli
bir ordu kurmazsak, Cumhuriyetimizi savunamayacağımızı, gerçekler kanıtlamaktadır.
Gönüllü Ordumuzdaki çoğunluğu oluşturan bu
işçi sınıfı olmayan unsurların -köylüler- gönüllü olarak sosyalizm için
savaşmayacağını söylemeliyim. Çok sayıda gerçek bunu ortaya koyuyor. Cephe
gerisinde ve cephedeki isyanlar dizisi, cephedeki taşkınlıklar dizisi,
ordumuzun çoğunluğunu oluşturan proleter olmayan unsurların gönüllü
olarak komünizm için savaşmaya uygun olmadığını göstermektedir. Dolayısıyla
bizim görevimiz bu unsurları bir demir disiplini ruhuyla besleyen,
proletaryanın cephede ve geri cephedeki liderliğini takip etmelerini sağlamak,
ortak sosyalist davamız yolunda savaşmaya zorlamak için onları yeniden eğitmek,
ve, savaş sırasında, ülkeyi tek başına savunabilecek gerçek bir ordunun
inşasını tamamlamak.
Sorun bu şekilde kendini gösteriyor.
. . . Ya gerçek bir işçi ve köylü
ordusu yaratacağız, katı disiplinli düzenli bir ordu ve Cumhuriyet'i
savunacağız, ya da savunmayacağız, ve bu durumda da davamız kaybedilecek.
. . . Smirnov'un projesi kabul edilemez,
çünkü yalnızca ordudaki disiplini baltalayabilir ve düzenli bir ordu kurmayı
imkansızlaştırır. “
J. V. Stalin, Excerpt From A Speech On The
Military Question Delivered At The Eighth Congress Of The R.C.P.(B.). Works;
Vol. 4, pp. 258-59. Moscow, 1953;
Troçki'nin (Kongrede)
azarlandığını-kınandığı, Troçki'nin en şiddetli hayranı tarafından bile inkar
edilemez. Çünkü,
gazetelerinde, 25.03.1919’da yapılan, RCP’nin CCP’nin Toplantı Tutanakları’nın
bir özeti bulundu. Troçki'ye, her ay parti işçileriyle buluşması
talimatı verildi:
“Yoldaş Zinoviev, Kongre'nin Askeri
Bölümünün, bir tür taviz vermiş olmamız sayesinde, oy birliği sağladığını,
kararların kabul edildiğini açıkladı ve Kongre'de kamuya açılmamasına karar
verilenler:
1) Tüm Rus Genelkurmay Başkanlığı'nın yeniden düzenlenmesi üzerine;
2) Cephe HQ' üzerine;
3) Yoldaş Troçki ile Parti işçileri arasında zorunlu bir aylık konferans üzerine.
Toplantı karar verdi:
Yoldaş Troçki'ye yazılı bir yaklaşım yapılacak, bu 3 bölümden oluşacak:
1) Yoldaş Zinovyev'in ifadesi;
2) Kongre'nin gerçek isteklerinin
ifadesini niçin oluşturduklarına dair bir açıklama ile birlikte yayımlanmamış
kararlar,
3) CC'nin Politik Buro'sunun kararı”;
RCP (Bolşevikler) CC Toplantı Tutanağı; 25
Mart 1919 tarihinde yapılan yeni toplantısı; Mevcut Yoldaşlar, Lenin, Zinovyev,
Krestinskji, Buharin, Stalin, Tomski, Kamenev, Dzerinskji, Beleborodov,
Muranov, Evdokimo, Serebrjakov, Stasova:
Meijer Ibid'de; s. 319-321.
Troçki ye tipik olarak, Mart ayında Voroshilov'a psikolojik
hastalık ithamıyla takip eden, kendisini tüm eleştirilerden aklamaya çalışan
normalin üzerinde gereksizce uzun bir cevap yazdı.
[In Meijer Ibid; s. 325-335].
Çeviri
Erdoğan A
Şubat 2019
Erdoğan A
Şubat 2019
