KENDİ YOLLARINDA 1917
Stalin
Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 3, 6 Eylül 1917.
Marx, Almanya’daki 1848 Devrimi’nm zayıflığını, diğer şeylerin yanısıra, devrimi bileyecek ve onu mücadele ateşi içinde çelikleştirecek güçlü bir karşı-devrimin olmamasıyla açıklıyordu.
Biz Rusların bu konuda kaderimize yakınmamız için hiçbir neden yoktur, çünkü bir karşı-devrime, hem de oldukça esaslı bir karşı-devrime sahibiz. Ve Generallerin ve burjuvazinin karşı-devriminin en son eylemleri ve devrimci hareketin karşı dalgası, devrimin tam da karşı-devrimle yaptığı savaşlarda geliştiğini ve güç kazandığını büyük bir canlılıkla gösterdi.
Bu çarpışmaların ateşi içinde, öldü sanılan ve Temmuz ve Ağustos’ta burjuvazinin entrikalarıyla yıkılan Sovyetler ve Komiteler yeniden canlanmışlardır ve gelişmektedirler.
Devrimin karşı-devrim üzerinde zafer kazanacak düzeye yükselmesi, bu örgütlerin omuzlarında olmuştur.
Kornilovcu karşı-devrimin düzensizlik içinde geri çekildiği ve Kerenski’nin teklifsizce diğer kişilerin şöhretini kendine maletmekte olduğu şu anda, eğer bu örgütler — demiryolcuların, askerlerin, denizcilerin, işçilerin, posta ve telgraf hizmetlilerinin ve diğerlerinin «izinsiz» komiteleri — olmasaydı, eğer bunların devrimci inisiyatifi ve bağımsız militan eylemleri olmasaydı, devrimin süpürülüp temizleneceği özellikle açık hale gelmiştir.
İşte bu yüzden bu örgütlere saygılı davranmak için daha çok neden vardır. İşte bu yüzden bu örgütleri güçlendirme ve genişletme çalışmamızı enerjik bir şekilde sürdürmemiz için daha çok neden vardır. Bu «izinsiz» komiteler yaşasın ve gelişsin; güçlü ve muzaffer olsunlar!— işte devrim dostlarının sloganı böyle olmalıdır.
Ancak düşmanlar, ancak Rus halkının can düşmanları bu örgütlerin üstüne yürüyebilirler.
Oysa Kerenski Hükümeti, karşı-devrimin daha ilk hücumlarından bu yana, «izinsiz» komitelere sanık gibi davrandı. Kornilov’a karşı mücadele etmekte yeteneksiz ve isteksiz olan, kitlelerden ve kitle hareketinden, karşı-devrim- den korktuğundan daha çok korkan Kerenski Hükümeti, Komilovcu eylemlerin ilk gününden bu yana, Petrograd Halkının Karşı-Devrimle Mücadele Komitesi’nin yoluna engeller koydu. Ve Komilovizme karşı mücadeleyi sabote etmeyi tüm zaman. boyunca sürdürdü.
Ama bununla da kalmadı. Kerenski Hükümeti 4 Ey- lül’de, devrimci Komitelere karşı açık savaş açtığını bildiren ve bunları yasadışı ilan eden özel bir emir yayınladı. Bu Komitelerin faaliyetlerine «izinsiz eylemler» diyerek çamur atıyor ve şunları söylüyor:
«Gelecekte izinsiz eylemlere artık izin verilemez, ve Geçici Hükümet bunları izinsiz ve Cumhuriyete zarar veren eylemler olarak değerlendirerek bunlarla mücadele edecektir.»Görüldüğü kadarıyla Kerenski, «Direktuvar»ın yerine henüz bir «Konsüllük»ün geçmemiş olduğunu ve kendisinin Rusya Cumhuriyeti’nin ilk konsülü olmadığını unutmuştur.
Kerenski’nin, bu gibi emirler yayınlamak için önce, «Direktuvar» ve «Konsüllük» arasında daha gerçekleştirilmesi gereken bir hükümet darbesi olduğunu bilmediği ortadadır.
Kerenski, cephe gerisinde ve cephedeki «izinsiz» komitelere karşı mücadelede ancak Kaledinlere ve Kornilovlara, ve yalnızca bunlara yaslanabileceğini anlamıyor, bu arada her halükârda, bunların kaderini hatırlaması iyi olacaktır..
Biz, devrimci Komitelerin, kendilerini arkadan vurmak için Kerenski’nin yaptığı bu girişimi layıkıyla savuşturacaklarına eminiz.
Biz, devrimci Komitelerin kendi yollarından sapmayacaklarından kesinlikle eminiz.
Ve eğer «Direktuvarın ve devrimci Komitelerin yolları kesinlikle ayrıldıysa, «Direktuvar» için daha fena ya!
Karşı-devrimci tehlike henüz geçmemiştir — yaşasın devrimci Komiteler!
Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 3, 6 Eylül 1917.
