BUNALIM VE DİREKTUVAR 1917

Stalin

Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 1, 3 Eylül 1917.

Kornilov komplosundan ve Hükümetin dağılmasından sonra, komplonun bozulmasından ve Kerenski-Kişkin kabi­nesinin kurulmasmdan sonra, Tsereteli ve Gotz’un yine ay­nı Kerenski ile «yeni» görüşmelerinden sonra, nihayet «ye­ni» (yepyeni!), beş kişilik bir hükümete sahibiz.

Beşli bir «Direktuvar»: Kerenski, Tereşçenko, Verkovs- ki, Verderevski ve Nikitin — işte Kerenski tarafından «se­çilen», Kerenski tarafından onaylanan, Kerenski’ye karşı so­rumlu, işçiler, köylüler ve askerlerden ise bağımsız olan «yeni» hükümet budur.

Bu hükümetin aynı şekilde Kadetlerden de bağımsız ol­duğu söyleniyor. Ama bu tamamen saçmadır, çünkü Hükü­mette Kadetlerin hiçbir resmi temsilcisinin olmaması duru­mu, yalnızca onun Kadetlere tam bağımlılığını gizleyen bir kamuflajdır.

Görünürde — Başkomutan olarak Sosyal-Devrimci Ke- renskı. Gerçekte ise, Genelkurmayın, ve böylece tüm cephe­nin denetimi, Kadetlerin adamı olan General Alekseyev’in elindedir.

Görünürde— «Sol» bir direktuvar, ve (gülmeyin!) Ka­detlerden bağımsız. Gerçekte ise, Bakanlıkları yöneten ve bütün devlet işlerini fiilen yöneten kişiler, Kadetlerin ma­şalarıdır.

Lafta — Kadetlerden kopuş. Gerçekte ise, cephe geri­sinde ve cephede Kadetlerin adamlarıyla anlaşma. ‘

Kadetlerle ittifakı kamufle eden bir paravana olarak Direktuvar; çiftlikt sahiplerinin ve kapitalistlerin diktatörlüğünü halkın öfkesinden koruyan bir maske olarak Kerenski diktatörlüğü — işte bugünkü tablo budur.

Ve önümüzde «yiğit güçlersin temsilcilerinin bir diğer konferansı durmaktadır; bu konferansta Tsereteli ve Avk­sentyev efendiler, bu müzmin uzlaşmacılar, Kadetlerle ya­pılan dünkü gizli uzlaşmayı işçilerin ve köylülerin düşman­larını sevindirmek için açık ve kesin bir uzlaşmaya dönüş­türmeye çalışacaklardır.

Geçen altı ay içinde ülkemiz üç ağır iktidar bunalımı­na tanık olmuştur. Her defasında' bunalım, burjuvaziyle ya­pılan bir uzlaşmayla çözüldü ve her defasında işçüer ve köylüler aldatıldı.

Neden?

Çünkü, iktidar mücadelesine müdahale eden küçük-burjuva partiler, Sosyal-Devrimciler ve Menşevikler, her defa­sında çiftlik sahiplerinin ve kapitalistlerin yanında yer al­dılar ve böylece mücadeleyi Kadetlerin yararına karara bağ­ladılar.

Kornilov komplosu, Kadetlerin karşı-devrimci niteliğini adamakıllı açığa çıkardı. «Anavatan savunucuları», Kadet­lerin ihaneti hakkında üç gün yaygara kopardılar; karşı­devrimle daha ilk çatışmada yıkılan bir koalisyonun işe ya­ramazlığı hakkmda üç gün yaygara kopardılar. Ve sonra? Tüm bunlardan sonra, tam da sövüp saymakta oldukları Kadetlerle üstü örtülü bir koalisyona razı olmaktan daha iyi bir şey bulamadılar.

Daha dün Merkez Yürütme Komitesi’ndeki «anavatan savunucusu» çoğunluk, kulis arkalarında Kadetlerle yapılan ve işçilerin - ve köylülerin yaşamsal çıkarlarına boş veren anlaşmaların ürünü olan beşli Direktuvar’ı «destekleme»yi oylamayla karara bağladı.

İktidar bunalımının keskinleşmiş olduğu, iktidar mü­cadelesinin şiddetlenmiş olduğu bu günde, Kornilov’un yere serilmiş olduğu bir zamanda, Menşevikler ve Sosyal-Dev­rimciler, iktidarı elde tutmak için bir kez daha çiftlik sa­hiplerine ve kapitalistlere yardım ettiler, karşı-devrimci Kadetlerin işçileri ve köylüleri aldatmasına bir kez daha yar­dım ettiler.

İşte, Merkez Yürütme Komitesi’ndeki dünkü oylama­nın siyasi anlamı budur ve yalnızca budur.

İşçiler bunu bilsinler, köylüler bunu t ilsinler ve gere­ken sonuçları çıkarsınlar.

Bugünkü 'maskeli koalisyon, aynen dünkü açık koalis­yonlar kadar kısa sürelidir: Çiftlik sahibi ile köylü arasında, kapitalist ile işçi arasında hiçbir kalıcı anlaşma olamaz. İş­te bu nedenle, iktidar mücadelesi sona ermek şöyle dursun, gittikçe keskinleşmekte ve şiddetlenmektedir.

İşçiler, Sosyal-Devrimciler ve Menşevikler kitleleri hâ­lâ etkiledikleri sürece, bu mücadelede kaçınılmaz olarak ye­nilginin acısını çekeceklerini bilsinler.

İşçiler, iktidarı ele geçirmek için köylü ve asker kitle­lerinin uzlaşmacılardan, Sosyal-Devrimciler ve Menşevikler- den koparılması ve devrimci proletarya etrafında birleşti­rilmesi gerektiğini göz önünde tutsunlar.

Bunu unutmasınlar ve Sosyal-Devrimcilerin ve Menşe- viklerin ihanetini teşhir ederek, köylülerin ve askerlerin göz­lerini açsınlar.

Sosyal-Devrimcilerin ve Menşeviklerin kitleler üzerinde­ki etkisine karşı amansız bir mücadele yürütmek, köylüleri ve askerleri proletarya partisinin bayrağı altında toplamak için yorulmaksızın çalışma yürütmek — işte bu son buna­lımdan çıkartılacak ders budur.

Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 1, 3 Eylül 1917.