ZİNCİR HAZIRLIYORLAR 1917
Stalin
Raboçİ Put (İşçi Yolu) No. 19, 24 Eylül 1917.
Uzlaşma mekanizması harekete geçmiştir. Kışlık Saray, bu siyasi randevuevi, müşterilerle doludur. Kimler yok ki! MoskovalI Kornilovcular ve Petrogradlı Savinkovcular, Kor- nilovcu «Bakan» Nabokov ve silahsızlandırma şampiyonu Tsereteli, Sovyetlerin can düşmanı Kişkin ve kötü ünlü lo- kavtçı Konovalov, Siyasi Firariler Partisi’nin (Kadetler!) temsilcileri ve Berkenheim cinsinden kooperatif ağaları, Cezalandırma Seferi Partisi’nin (Sosyal-Devrimciler!) temsilcileri ve Duşeçkin tipinden sağcı Zemstvocular, Direktuvar’ dan siyasi pezevenkler ve «kamu şahsiyetleri» çevrelerinden bilinen parababaları — işte sayın müşteriler bunlar.
Bir yanda Kadetler ve sanayiciler.
Diğer yanda «anavatan savunucuları» ve kooperatifçiler.
Orada destek olarak sanayiciler ve Kadetİerin ordusu.
Burada destek olarak kooperatifçiler ve «anavatan savunucuları»nın ordusu, çünkü «anavatan savunucuları» Sovyetleri kaybettikten sonra, eski mevkilerine, kooperatifçiliğe geri çekilmek zorunda kaldılar.
«Kendinizle Bolşevikler araşma, sınır çizgisi çekin», ve zaman «burjuvazi ve demokrasi ortak bir cepheye sahip olacaktır», diyor Kişkin «anavatan savunucuları»na.
Emriniz başüstüne—, diye yanıt veriyor Avksentyev, — ama önce bir «devlet adamı tavrı» saptayalım.
«Burjuvazi en az demokrasi kadar, Bolşevizmin büyümesini hesaba katmalıdır ve bir koalisyon hükümeti kurmaya çalışmalıdır» diye sufle veriyor Berkenheim Avksentyev’e.
Emriniz başüstüne diye yanıt veriyor Avksentyev.
Duyuyor musunuz: Demek ki koalisyon hükümetine Bolşevizme karşı, yani Sovyetlere, yani işçilere ve askerlere karşı mücadele etmek için gerek var.
— Ön Parlamento bir «danışma- organı» olmalıdır, ve hükümet ondan «bağımsız» olmalıdır—, diyor Nabokov.
— Emriniz başüstüne—, diye yanıt veriyor Tsereteli, çünkü o, «Geçici Hükümet’in... Ön Parlamento’ya resmen sorumlu olmaması»nı kabul ediyor («Reç»),
— Hükümeti kuracak olan Ön Parlamento değildir, tersine Hükümet, «onun bileşimini, yetkilerini ve iç tüzüğünü saptayarak» Ön Parlamentoyu kuracaktır-—, deniyor Ka- detlerin deklarasyonunda.
— Kabulümüzdür —, diye yanıtlıyor Tsereteli, «Hükümet bu kurumu onaylamalıdır» («Novaya Jizn») ve «yapısını» kararlaştırmalıdır («Reç»),
Ve Bay Kerenski, Kışlık Saray’daki bu namuslu tellal, otoriter bir şekilde sesini yükseltiyor:
1 _ «Devlet iktidarını örgütleme ve kabineyi [genişleterek —ÇN1 tamamlama hakkı şimdi yalnızca Geçici Hü- kümet’e aittir.»
2 — «Bu Konferans» (Ön Parlamento), «bir parlamentonun fonksiyonlarına ve haklarına sahip olamaz.»
3 — «Geçici Hükümet bu Konferansa karşı sorumlu olamaz» («Reç»).
Kısacası, Kerenski Kadetlerle «tamamıyla uyuşmaktadır», ve «anavatan savunucuları» «Emriniz başüstüne» demektedirler — daha ne istiyorsunuz?
Kışlık Saray’dan çıkarken Prokopoviç boşuna şunu açıklamadı: «Anlaşmaya varıldığı söylenebilir.»
Daha dün Konferansın Kadetlerle koalisyona karşı olduğunu ilan ettiği doğrudur. Ama müzmin uzlaşmacılar bunu dert ediyorlar mı?Müzmin uzlaşmacılar, onların bir Sov-yetler Kongresi yerine bir Konferans toplayarak devrimci demokrasinin iradesini tahrif etmeye karar vermiş olduklarını gördüklerine göre, niçin Konferansın kendisinin iradesini tahrif etmesinler? Zor olan yalnızca ilk adımdır.
Daha dün Konferansın, Ön Parlamento’nun hükümeti «kuracağı» ve hükümetin Ön Parlamento’ya karşı «sorumlu» olacağı yolunda bir kararı uygulamaya koyduğu doğrudur. Ama koalisyon serpildiği sürece, müzmin uzlaşmacılar bunu dert ederler mi — ve Konferans kararlarına gelince, koalisyon aleyhine ağır bastıkları zaman bunların ne yararı var?
Zavallı «Demokratik Konferans»!
Zavallı saf ve güvenen delegeler!
Önderlerinin tam ihanet yolunu tutacağını bekleyebi lirler miydi?
Partimiz, güçlerini kitlelerin devrimci hareketinden değil burjuva siyasetçilerinin uzlaşmacı kombinezonlarından alan küçük-burjuva Sosyal-Devr imciler in ve Menşe viklerin bağımsız bir siyaset izleyemeyeceklerini iddia ederken haklıydı.
Partimiz, uzlaşma siyasetinin mutlaka devrimin çıkarlarına ihanet etmeye götüreceğini söylerken haklıydı.
Şimdi herkes, «anavatan savunucuları» kampından bu siyasi müflislerin, devrim düşmanlarını sevindirmek amacıyla Rusya halkları için kendi elleriyle zincir hazırladıklarını anlıyor.
Kadetlerin hoşnut olmaları ve zafer ümidiyle ellerini ovuşturmaları boşuna değildir.
Uzlaşmacı beylerin yüzlerinde suçlu bir ifadeyle «kırbaçlanmış itler gibi» dolaşmaları boşuna değildir.
Kerenski’nin. bildirilerinde bir zafer havasının duyulması boşuna değildir.
Evet, onlar zafer havasındalar.
Ama «zaferleri» güvenilmezdir ve zafer havaları geçicidir, çünkü evsahibini, yani halkı hesaba katmadan hareket ediyorlar.
Aldatılan işçilerin ve askerlerin nihayet son sözlerini söyleyecekleri ve onların düzmece «zafer»ini iskambil şatosu gibi yıkacakları saat yakındır.
Ve ondan sonra eğer koalisyon hurdasının artıklarıyla birlikte kendi «anavatan savunucusu» süprüntüleri havaya uçurulursa, uzlaşmacı efendiler kızmak için kendilerinden başka kimseyi bulamayacaklardır.
Raboçİ Put (İşçi Yolu) No. 19, 24 Eylül 1917.
