TÜM İKTİDAR SOVYET'LERE! 1917

Stalin
Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 13, 17 Eylül 1917.

Devrim yürüyor. Temmuz günlerinde üzerine ateş açı­lan ve Moskova Konferansında «mezara taşman» devrim, eski engelleri yıkarak ve yeni bir iktidar yaratarak tekrar ayağa kalkıyor. Karşı-devrimin siperlerinin ilk hattı ele ge­çirilmiştir. Kornilov’dan sonra, Kaledin de geri çekiliyor. Savaşın ateşi içinde, nerdeyse yok olmuş olan Sovyetler yeniden canlanıyor. Bunlar, dümenin başındaki yerlerini alı­yor ve devrimci kitlelere önderlik ediyorlar.

Tüm İktidar Sovyetlere! — işte yeni hareketin sloganı budur.

Kerenski Hükümeti, yeni harekete karşı mücadeleye gi­rişiyor. Kornilov isyanının ta başlangıcında devrimci Komi­teleri dağıtmakla tehdit etti ve Kornilov darbesine karşı mücadeleye «otorite gaspı» diye kara çaldı. O zamandan beri, Komitelere karşı mücadele giderek şiddetlendi ve şim­di açık bir savaş haline gelmiştir.

Simferopol Sovyeti, Kornilov komplosuna katılanlar- dan birini, yeterince bilinen Ryabuşinski’yi tutukluyor. Bu­na yanıt olarak ise Kerenski Hükümeti, «Ryabuşinski’nin serbest bırakılması için önlemler alınmasını ve onun yasa­dışı tutuklanmasından sorumlu olan kişilerden hesap so­rulmasını» emrediyor («Reç»).

Taşkent’te tüm iktidar Sovyetin eline geçiyor, eski yet­kililer azlediliyor. Kerenski Hükümeti ise buna, «şu an için gizli tutulan, ama Taşkent İşçi ve Asker Temsilcileri Sov- yeti’nin küstah önderlerinin akıllarını başlarına getirecek etkiye sahip olan bir dizi önlem» le yanıt veriyor («Russkiye Vyedomosti»).

Sovyetler, Kornilov ve suç ortaklan olayının dikkatli ve tam olarak incelenmesini talep ediyor. Kerenski Hükü­meti ise bu talebe yanıt olarak, «incelemeyi önemsiz bir bi­reyler çevresiyle sınırlıyor ve Kornilov-’un suçunun yalnızca bir isyan olarak değil, vatana ihanet olarak nitelendirilme­sini olanaklı kılacak bazı çok önemli kaynakları kullanmı­yor» (Şubnikov’un raporu, «Novova Jizn»).

Sovyetler, burjuvaziyle kopmayı, en başta da Kadetler- le kopmayı talep ediyorlar. Kerenski Hükümeti ise buna ya­nıt olarak, Kişkinlerle ve Konovalovlarla görüşmeler yapı­yor, bunları Hükümete katılmaya çağırıyor ve Hükümetin Sovyetlerden «bağımsız» olduğunu ilan ediyor.

Tüaı iktidar emperyalist burjuvaziye! — işte Kerenski Hükümeti’nin sloganı budur.

Kuşkuya yer yoktur. İki iktidar var: Kerenski ve Hü­kümetinin iktidarı, ve Sovyetlerin ve Komitelerin iktidarı.

İçinde bulunduğumuz anın karakteristik özelliği, bu iki iktidar arasındaki mücadeledir.

Ya Kerenski Hükümetinin iktidarı — ve böylece çiftlik sahiplerinin ve kapitalistlerin egemenliği, ssavaş ve ekono­mik yıkım.

Ya da Sovyetlerin iktidarı — ve böylece işçilerin ve köy­lülerin egemenliği, barış, ve ekonomik yıkıma son verilmesi.

Sorun bizzat yaşam tarafından böyle ve yalnızca böyle konmaktadır.

Bu sorun, devrim tarafından her iktidar bunalımında ortaya atılmıştı. Ve her seferinde uzlaşmacı efendiler açık bir cevap vermekten kaçındılar, iktidarı düşmanın eline tes­lim ettiler. Bir Sovyet Kongresi yerine bir konferans topla­dıklarında, uzlaşmacılar yeniden bundan kaçınmak ve ik­tidarı burjuvaziye teslim etmek istediler. Ama yanlış hesap yaptılar. Cevap vermekten kaçınmanın artık imkansız ol­duğu zaman gelmiştir.

Yaşamın koyduğu açık soru, açık ve kesin bir cevap ta­lep ediyor. '

Sovyetlerden yana mısınız, yoksa onlara karşı mısınız?Uzlaşmacı beyler seçimlerini yapsınlar.

Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 13, 17 Eylül 1917.