KADETLERLE BOZUŞMA ÜZERİNE 1917

Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 3, 6 Eylül 1917.

Stalin.

Kornilov darbesinin yalnızca kötü bir yanı yoktu. Ya­şamdaki her şey gibi iyi bir yanı da vardı. Kornilov darbesi, tam da devrimin canına yönelikti. Buna kuşku yoktur. Ama devrimin canına kastetmeye çabalayarak ve toplumun bü­tün güçlerini harekete geçirerek, Kornilov darbesi bir yan­dan devrime hız verdi, onu daha çok faaliyete ve örgütlen­meye teşvik etti ve diğer yandan sınıfların ve partilerin ger­çek özünü ortaya çıkardı, yüzlerindeki maskeyi parçaladı ve bunların gerçek çehresini tanımaya yardım etti.

Nerdeyse yok olmuş olan cephe gerisindeki Sovyetlerin ve cephedeki Komitelerin bir anda yeniden canlanmalarını ve aktif hale gelmelerini Kornilov darbesine borçluyuz.

Şimdi herkesin, daha dün «şiddetle» Kadetlerle anlaş­ma yolları-arayanlar da dahil, Kadetlerin karşı-devrimci ni­teliğinden söz etmesini Kornilov darbesine borçluyuz.

«Tüm olup bitenlerden sonra», Sosyal-Devrimcilerin ve Menşeviklerin bile, Kadetlerle bir koalisyonu artık caiz say­maması bir olgudur.

Kerenski tarafından oluşturulan Beşli Direktuvar’ın bi­le, Kadetlerin resmi temsilcileri olmadan yapabilmesi bir ol­gudur.

Kadetlerle bozuşmak, sanki «demokratik» partiler için bir emir haline gelmiştir.

Bu, Kornilov darbesinin iyi yanı olmuştur.

Ama Kadetlerle bozuşmak ne demektir?

Sosyal-Devrimcilerin ve Menşeviklerin, belli bir partinin üyeleri olarak Kadetlerle «kesin» bozuştuklarını varsayalım.

Acaba bu, onların böylece emperyalist burjuvazinin temsil­ cisi olarak Kadetlerin siyasetiyle bozuştukları anlamına mı gelir?

Hayır, gelmez.

12 Eylül’de başlayacak olan Demokratik Konferans’ta, «anavatan savunucularının, Kadetlerin katılmadığı yeni bir hükümet kurduklarını ve Kerenski’nin bu karara boyun eğ­diğini varsayalım. Acaba bu, onların böylece emperyalist bur­juvazinin temsilcisi olarak ibadetlerin siyasetiyle bozuştuk­ları anlamına mı gelir?

Hayır, gelmez.

Fransız emperyalist cumhuriyeti, sermaye temsilcileri­ nin nasıl, kendileri kabine dışı kalırken, küçük-burjuva «sosyalistlerinin» kabineye «girmesine» «izin verdiklerini» böylece perde arkasmdan ve başkaları aracılığıyla iş görebil­diklerini ve ülkeyi hiçbir engelle karşılaşmadan yağmalaya- bildiklerini gösteren sayısız örnekler sunmaktadır. Fransa’ nın mali kodamanlarının nasıl «sosyalistleri» (Briand! Vi- viani!) kabinenin başına geçirip, kendileri bunların arkasın­da durarak kendi sınıflarının siyasetini başarıyla yürüttük­lerini tarihten biliyoruz.

Rusya’da da, — diyelim ki Rusya'nın bağımlı hale gel­mekte olduğu Müttefik sermayesinin baskısı ya da diğer koşullar nedeniyle — tek olanaklı siyaset olarak bir Kadet siyaseti izlemenin, zorunlu olduğunu düşünecek olan Kadet- siz bir bakanlar kabinesinin varolması tamamen olanaklıdır.

Söylemeye gerek yok ki, bir zorunluluk durumunda Ka­detlerin böyle bir hükümete hiçbir itirazları olmayacaktır, çünkü sonuçta, Kadet siyaseti yürütüldüğü sürece, bunu ki­min yürüttüğü farkeder mi?!

Açıktır ki, sorunun ağırlık noktası, hükümetin personel bileşimi değil, onun siyasetidir.

Bu yüzden, kim Kadetlerle yalnızca görünürde değil, fa­kat gerçekten kopmak istiyorsa, her şeyden önce Kadetlerin siyasetinden kopmalıdır.

Ama Kadetlerin siyasetinden kopmak, böyle bir önle­min her şeye gücü yeten belli bankalara ciddi bir darbe ola­cağından korkmadan, çiftlik sahipleriyle kopmak ve bunla­rın topraklarım Köylü Komitelerine devretmek anlamına gelir.

Kadetlerin siyasetinden kopmak, bu amaçla kapitalist­lerin kârlarına el koyma zorunluluğundan korkmadan, ka­pitalistlerle kopmak ve üretim ve dağıtım üzerinde işçi de­netimini kurmak anlamına gelir.

Kadetlerin siyasetinden kopmak, bu önlemin Müttefik emperyalist kliklere ciddi bir darbe olacağından korkma­dan, yağma savaşı ve gizli anlaşmalarla kopmak anlamına gelir.

Menşevikler ve Sosyal-Devrimciler Kadetlerle böyle bir bozuşmayı göze alabilirler mi?

Hayır, alamazlar. Çünkü eğer alabilselerdi, «anavatan savunucusu» olmayı, yani cephede savaş ve cephe gerisinde sınıf barışı taraftarı olmayı bırakırlardı.

Durum böyle olunca, Menşeviklerin ve Sosyal-Devrim- cilerin Kadetlerle bozuşma hakkmdaki ardı arkası kesilme­yen yaygaraları neye varır?

Kadetlerle lafta bozuşmaya — başka bir şeye değil!Mesele şudur ki, Kornilov komplosunun çökmesinden ve Milyukov’un partisinin karşı-devrimci özünün teşhirinden sonra, bu partiyle açık bir anlaşma işçiler ve askerler ara­sında tamamen gözden düşmüştür: Menşevikler ve Sosyal- Devrimciler böyle bir anlaşmaya girer girmez, göz açıp ka­payıncaya kadar, bir zamanki ordularının son kalmtüarını da kaybedeceklerdir. Bu yüzden, açık bir anlaşma yerine, gizli bir anlaşmaya girmek zorundadırlar. Kadetlerle perde arkasmda yaptıkları anlaşmayı saklama amacını taşıyan, Kadetlerle bozuştukları yolundaki yaygaraları işte bu yüz­dendir. Görünüşü kurtarmak için — Kahrolsun Kadetler! Gerçekte ise — Kadetlerle ittifak! Görünüşü kurtarmak için— Kadetlerin olmadığı bir hükümet! Gerçekte ise— «iktidar sahiplerine» kendi iradelerini dikte eden, yerli ve müttefik Kadetler için bir hükümet.

Fakat bundan çıkan şey, Rusya'nın, emperyalist burju­vaziyle açıkça anlaşmanın tehlikeli bir iş haline gelmekte olduğu bir siyasi gelişme dönemine girdiğidir. Biz, şimdi bi­leşiminde Kadetler olmayan, misyonu yine de emperyalist burjuvazinin iradesini sürdürmek olan bir sosyal-şöven hü­kümetler dönemindeyiz.

Geçen gün sahnede görünen «Direktuvar» böyle bir hü­kümet yaratmak için ilk girişimdi.

12 Eylül’de yapılması kararlaştırılan konferansın, eğer maskaralıkla sona ermezse, benzer ve muhtemelen «daha Sol» bir hükümet oluşturmaya çalışacağı beklenmelidir.

Bu Kadetsiz hükümetlerin maskesini yırtmak ve bun­ların gerçek Kadet niteliğini kitlelere teşhir etmek ileri iş­çilerin görevidir.

Raboçi Put (İşçi Yolu) No. 3, 6 Eylül 1917.

 Stalin