İŞÇİLERİN BİRLİĞİ ÜZERİNE

Lenin

Novaya Raboçaya Gazeta'nın altı işçi milletvekiline kar­şı giriştiği polemik gittikçe daha az nesnel, daha az ilkesel, gittikçe daha çok "düzenbazca" bir nitelik kazanıyor. Bundan dolayı bu polemiği tartışmalı sorunların ciddi bir tahliline yeniden çevirmek aynı ölçüde zorunlu hale geliyor.

Tasfiyecilerin yanına alıp çıktığı "parlak adlar" var kar­şımızda. Çereteli ve Gegeçkori, Ağustos kongresinin (1912)* "yönetim merciinin" kınadığı altı kişiyi aynı biçimde kınıyor­inci kezdir, parçalayıcı olarak hakarete uğruyor ve "birlik" reklamı yapılıyor.

Bininci kezdir, biz, hakaretlerden ve bağrışmalardan yıl­madan, sakince işçileri konu üzerinde düşünmeye ve bunu incelemeye çağıracağız.

İşçi sınıfının birliğe gereksinmesi vardır. Birlik yalnızca bütün halindeki bir örgüt yoluyla gerçekleştirilebilir, bu ör­gütün kararlan sınıf bilinçli tüm işçiler tarafından tam bir bilgi ve vicdan doğrultusunda yerine getirilir. Bir konu üzerinde danışmada bulunmayı, çeşitli görüşleri söylemeyi ve dinlemeyi, örgütlü marksistlerin çoğunluğunun görüşünü aktarmayı, bu görüşü bir kararda dile getirmeyi, bu kararı vicdan doğrultusunda yerine getirmeyi — bunu, dünyanın her yerinde birlik diye tanımlarlar, tüm aklıbaşında insan­ lar birlik diye tanımlar. Böyle bir birlik de işçi sınıfı için son derece değerli, son derece önemlidir. 

Parçalanmış işçiler hiç­ tir. 

Birleşmiş işçiler her şeydir.

Şimdi şu soru ortaya çıkıyor: her sınıf bilinçli işçinin des­tek yaparak tartışmalı konuyu kendi başına araştıracağı, son yıllar boyunca sosyal-demokrat işçiler arasında birliğin gerçekleştirilmesi üzerinde bir yargı oluşturabileceği temeller var mıdır?

Böyle temelleri toplamak çabasını göstermek gerekir, bunları incelemek gerekir, işçilerin aydınlatılması, birleşti rilmesi ve örgütlendirilmesi için bunları gereç olarak yayın­ lamak gerekir.

Eğilimi her zaman için (bunu onun karşıtlarından biri bile yadsımamıştır), marksistlerin yönetim mercii tarafın­ dan bu dönem içinde üç kez (bir kez 1912'de ve iki kez 1913'te) alınmış kararlarla onaylanan Pravda Nisan 1912'den bu yana vardı. Bu kararlar (işçi yaşamının tüm sorunları ile ilgili, sayıları toplam olarak aşağıyukan kırkı bu­ lan kararlar) kaç işçi tarafından kabul edilmiş ve eyleme dö­ nüştürülmüştür?

Bu —açıkçası çok önemli ve ilginç— soruya yalnızca şöyle böyle bir yanıt verilebilir, ama bu yanıt çok kesin, nesnel ve tek yanlı olmaksızın biraraya getirilmiş gerçeklere dayanıyor. 1912 ve 1913 yıllarında, işçi yığınları karşısında deği­şik görüşleri temsil eden en çok iki işçi gazetesi vardı. Her iki gazete, gazetelerden birini ya da ötekini desteklemek üzere para toplama işlerini yürütmüş işçi grupları üzerine haberler yayınlıyordu. Belli bir gazeteye yardım sağlayan iş­çi gruplarının, gazetenin tutumu konusundaki sempatisini ve onun temsil ettiği kararlan savunma konusundaki karar­ lılığını böylece eylemle (yalnız sözle değil) gösterdiklerini söylemeye gerek yok.

Birbiriyle kavgalı bu iki gazetede bu açıklamaların ya­yınlanması, yanlışlara karşı en iyi güvencedir, çünkü bu yanlışlar, ilgi gösteren işçiler tarafından bizzat düzeltilebi­lir. Birçok kez yayınlanan ve hiçbir zaman hiç kimse tarafın­ dan çürütülmeyen ya da başka açıklamalarla değiştirilme­ yen bu açıklamalar işte: iki yıla yakın süre içinde, Ocak 1912’den Ekim 1913’e kadar, Luç için 556, Pravda için 2.181 ve Moskova İşçi Gazetesi için 395 işçi grubu tarafından para toplanmıştır.

Bir insanın, eğer herhangi bir özel koşul altında gözleri kamaşmamışsa, çoğunluğun (ve hem de büyük bir çoğunlu­ğun) "pravdacılar'ın ardında olduğunu kabul etme düşüncesinde olacağı hiç çekinmeden söylenebilir. Pravdacılar, işçi­ leri tekbiçim kararlar etrafında birleştirip, bunları dürüstçe uygulayarak, işçilerin gerçek birliğini —yavaş, ama üzerinde direnerek— yaratıyorlar. Rusya'da ilk kez, bütün halindeki ve kesin kararları dosdoğru savunan marksist bir gazete, çok uzun bir zaman için daha sistematik ve daha sağlam bi­çimde, tüm ülkeye yayılmış işçi gruplarını birleştiriyor.

Sözde değil, gerçekte işçilerin birliği budur! Doğaldır ki, tümüyle bu, henüz her şey değildir, ama gene de bir iştir, yalnız söz değildir, yalnızca reklam değildir.

Ama Çereteli, Gegeçkori ve "Ağustos Yönetim Mercii", tüm öteki tasfiyeciler gibi, gerçekleri inatla görmezlikten ge­ liyorlar!!

"Birlik" üzerine çok söz ediyorlar, ama en başta sınıf bi­linci olan işçiler arasında belirgin bir azınlık demek olan tasfiyecilerin, çoğunluğun iradesini sabote ederek, birliği zedeleyen kimseler olduklarını itiraf etmek istemiyorlar!!

Hiçbir güzel söz söyleme sanatı, hiçbir haykırış ve hiçbir sövgü, bu basit ve açık gerçeği çürütmeye yeterli değildir. "Ağustos yönetimi vb.”nin çeşitli "kuruluşlara" ve gruplara dayanışım ancak gülümseme ile karşılayabiliriz. Düşünseni­ze baylar: arkalarında genellikle hiçbir işçi yoksa ya da yal­nızca apaçık bir azınlık varsa, bu "kuruluşların ve grupların" ne değeri vardır? 

Böyle "kuruluşlar ve gruplar" en baş­ta, eğer tüm işçilerden çoğunluğun iradesinin yerine getiril­ mesini istemiyorlarsa, bölücü gruplardır.

İşçi hareketinin iki yıllık canlanışından sağlanan deneyimler, pravdacıların görüşlerini gittikçe daha çok doğruluyor. Marksistlerin açık kararlarının tabanı üzerinde Rus­ya ’nın işçilerinin birleşmesinden sağlanan deneyimler, örgütümüzün başarılarını, büyümesini ve gücünü gittikçe daha açıkça gösteriyor. Sövgülerden, bağrışmalardan ya da başka herhangi bir şey yüzünden yanılmaksızın, bu yolda daha yiğitçe ve daha hızlı yürüyeceğimiz doğaldır.

Aralık 1913.