Stalin'in konuşması. 2 Temmuz 1934
Archive: RGASPI. F. 558. Op. 1.D. 5324. L. 1-23. uncorrected transcript. No. 66
Her şeyden önce, bu sorunun gündeme gelmesinin ilk nedeni, kollektif çiftliklerin durumu, kollektifleştirme'nin büyümesi veya istikrarı, kollektif çiftliklerin, bireysel çiftçilerin ve kollektif çiftçilerin karlılığı ve kollektif çiftçilerin mülkleri ve bireysel çiftçilerin mülkleri. Neden bu soruyu gündeme getirdik?
Bazı konuşmacıları dinlerken, tüm değerleri abartmaya neredeyse hazır olduğumuzu düşünebilirsiniz. Örneğin, Kabakov yaşamın çiftçiden daha iyi olduğu ve genel olarak tek işin çiftlikten daha fazla fayda sağladığı bireysel köylülerden bahsetmeye değeceğini söyledi. En azından o söyledi. Ve diğer yoldaşların konuşmaları bu soru etrafında döndü. Bu konunun tarihini bilmeyen bir yabancı bizi dinleseydi, şöyle derdi: Kollektif çiftliklerde işler kötü, tek bir köylü bizi aldatırsa, köy meclisi eyerleri, atı var ve kolektif çiftçinin atı yok, köylünün daha fazla geliri var ve bir çiftçinin kişisel geliri toplu çiftlik emeğinden fazlasını veriyorsa, o zaman kollektif çiftlik nedir ki?
İktidardaki Bolşevik partisinin soyut idealler yüzünden değil, tabiri caizse, insanları ekonomik çıkarlar için mobilize edip harekete geçirdiğini biliyoruz. Ne kadar güzel olursa olsun ne kadar heyecan verici olursa olsun, emekçi halkın ekonomisinin çizgisine uymayanlar tarafımızdan reddedilir. Bu nedenle yoldaşlar, eleştirilerinde sorunun kolektif çiftliklerin karlı olup olmadığı olduğunu düşündüklerinde konudan uzaklaştılar. Kollektif çiftliklerin karlı olup olmadığı sorusu çoktan kararlaştırıldı. Kollektif çiftliklerdeki insanlar oturuyor, çalışıyor, insanlar buralardan ayrılmak istemiyorlar. Onları orada oturtturan nedir? Açıktır ki, kollektif çiftliğin gelişmesini sağlayan bazı maddi faydalar, temeller, kökler vardır. Sonuçta kollektif çiftliklerimiz gelişiyor, teknik olarak silahlanıyorlar, deneyimleri artıyor. Bu yeni bir çiftlik. Hiç personelimiz yoktu. Bu, 2-3 yılda yarattığımız şey çok önemli. Kolkhoz ne anlama geliyor? Bu büyük bir ekonomi, bu, hacmi itibariyle ekonomi, toprak ağası mülkü olarak adlandırılan şeydi. Nitekim bu ekonomi için eski yönetici sınıfların insanları vardı. Bu sınıflar zengindi, oğulları yönetim sanatını öğrendi ve bu sanatı sadece okulda değil, uygulamada da öğrendi. Bizim, İktidarda başka sınıflarımız var- işçi sınıfı ve köylülük. Bunlar, bu sanatı kendi başlarına öğrenme fırsatı bulamayan fakir insanlardır, çünkü ekonomiyi yönetenler onlar değildi, başka “sahipler” tarafından yönetiliyorlardı. Oğulları da bu fırsata sahip değildi. Ve eğer, bu sınıfların ve iktidardaki katmanlarının temel karakterinin bu özgüllüğüne rağmen, bunların çalışamayan fakir katmanlar olmasına rağmen, buna rağmen insanlar gerekli kadroları seçebildiyse, büyük bir ekonomiyi ileriye götürdüyse, bu çok büyük işin yerine getirildiği açıktır. Bu, yoldaşlar unutulmamalıdır. Kollektif çiftliklerin karlı olup olmadığı sorununa sahip değiliz. Buna değmez ve dayandırılmayacak. Soru, kolektif çiftçilerin kollektif çiftlikte bulunmasının uygun olup olmadığı değildir ve olmayacaktır, çünkü bu sorun da çözülmüştür. Kollektif çiftliklerin karlı olup olmadığı sorusuna sahip değiliz. Bu tartışma değmez ve buna dayanmayacak. Sorun, kolektif çiftçilerin kollektif çiftlikte bulunmasının uygun olup olmadığı da değildir ve olmayacaktır, çünkü bu sorun da çözülmüştür.
Ve sorun şunun gibi. Görünüşe göre, kollektif çiftliklerdeki yeni gerçeklik- yalnızca kollektif çiftliklerdeki değil, kırsal bölgelerdeki- yoldaşlarımızın henüz çözemediği bir dizi yeni sorunu gündeme getirdi. Bu yüzden söylenmesi gerekenler hakkında konuşmuyorlardı. Sanki şimdi oranlar zayıfmış gibi oranlardan bahsediyoruz. Bahsettiğimiz şey bu değil, yerel aktivistlerimizin kolektifleştirmeye yeterince dikkat etmekten neden vazgeçtikleri. Sakinleştiler, diyorlar ki, her şey yapıldı, zafer tamamlandı- bu doğru ve daha fazla endişelenecek bir şey yok, araştırarak devam edeceğiz. Bu amaç doğrultusunda, konuya yönelik bu yanlış yaklaşımı ortadan kaldırmak ve tutumlarımızın uygulanmasına karşı, bu belirsiz görüşleri ortadan kaldırmak için kolektif çiftlik hareketinin istikrarının kötü olmadığından hareket edilir. Dolayısıyla, sorun kollektif çiftlik sisteminin kârlı olup olmadığı, ilerlemiş ve gelişmiş olup olmadığı sorunu değil. Bu sorun gündeme getirilmedi, çözüldü.
Kollektif çiftçinin bir birey olarak kollektif çiftlikte bulunmasının, kişisel ekonomisinin belirli bir kısmına sahip olmasının kârlı olup olmadığı veya ayrılıp bir birey olmasının onun için daha karlı olup olmadığı konusunda da hiçbir soru yoktur; bu bir sorun değil, bu da çözüldü. Kollektifleştirme oranlarının zayıf olduğuna şüphe yok. Kimse kollektifleştirme oranının hızlandırılmasını talep etmez. Daha bir yıl önce, 1933'te, zorunlu bir kollektifleştirme oranına (2 *) gerek olmadığını söylemiştik, bu kollektifleştirme büyüyor ancak kollektifleşme'nin her yıl%2, 3, 4 büyümesine ihtiyacımız var. Kollektif çiftliklerde istikrarla yetinmiyoruz. Konu bu.
Nasıl oluyor da yoldaşlarımız kollektifleşme'nin daha da büyümesi konusuna yeterince ilgi göstermiyorlar? En son başarılarla sakinleştiler- bu, birincisi, ikincisi, kolektif çiftliklerin zaferinden sonra yeni durumla bağlantılı olarak ortaya çıkan bazı yeni sorunları fark etmediler. Kişi yeniden silahlandı, bunu fark etmedi. Kollektif çiftliklerde belirli bir demokrasi olmalı, ancak çoğu zaman tamamen yok ediliyor. Kollektif bir çiftliğin yönetim kurulu veya bir kollektif çiftlik başkanı, örneğin kollektif çiftlikten çıkarma hakkına sahip mi? Bence öyle değil. Ve tüzük ne diyor?
Sesler. Yalnızca genel toplantılar.
Stalin. Bu nokta bizim açımızdan yerine getiriliyor mu? Uygulanmıyor. Artık yoldaşların malzemelerini ve araştırmalarını biliyorum, bazı bölgelerde yüzlerce kişinin doğrudan (3 *) pataklanıyor ve bir kişiyi çiftlikten atmanın araç olduğu gerçeği görülemiyor. Ve bunun anlamı- “onu aç bir varoluşa mahkûm edin ya da çalmaya zorlayın, haydut olması gerekir.” Bu, kollektif çiftlikten atılmak kolay bir mesele değil, Parti'den atılmaya benzer bir şey değil, çok daha kötü. Bu, eski Bolşevikleri Toplumdan dışlamak değildir, çok daha kötüdür, çünkü geçim kaynağınız siziz elinizden alınır, önce rezil olursunuz ve ikincisi, aç bir varoluşa mahkûm olursunuz.
Sonra, “iki inek” konusunda da bir netlik eksikliği var. Çoğu, komisyonda- genel kurul öncesinde bir komisyonumuz vardı; komisyonda, Vareikis hariç hepsi ikinci inek adına konuştu. Bunun nasıl koktuğunu biliyor musunuz? Bu ciddi bir konu. Bunun bir prensip meselesi olduğunu söyleyemem, hayvancılığın çok önemli rol oynadığı bazı alanlarda kabul edilebilir, burada kabul edilebilir ama mesele bu değil. Sonuçta, tüm SSCB için bir direktif hazırlıyoruz ve eğer tüm SSCB'ye bir slogan verilirse- ikinci inek, bu ne anlama geliyor? Bunu anlamak imkânsız. Bir yandan kollektif çiftçilerin sahip olduğu bireysel çiftçiliği en aza indirmek, mülkleri 2 hektardan onda birine düşürmek, diğer yandan ikinci bir inek vermek istiyorlar. Biraz mantığımız olmalı. Görüşlerin belirsizliği. Bunun açıklığa kavuşturulması gerekiyor. Ve bu konu dışında genel kurul kararıyla netleşmeye çalıştık. Mesele yanlış konulmuş. Mesele, ikinci bir inek ya da kollektif bir çiftlikte bireysel çiftçiliğin faktörlerini artırma meselesi değildir. Bu düzlemde ilerlememeliyiz, aksine, ekonominin bireyin değil toplumsal payını artırmalıyız. Bu, bireysel payın dışlanması gerektiği anlamına gelmiyor, “hisselerin onda biri mülk için kolektif çiftçiye verilmesi gerektiğini söyleyenlere karşıyım ve bu yeterli”. Bu doğru değil. Bazı yerlerde kendinizi yarım hektarla, bazı yerlerde hektar veya belki iki hektarla sınırlayabilirsiniz, bu duruma göre değişir.
Tamamen bireysel çıkarlardan soyutlanacak kadar ileri gitmedi. Elbette ki bundan hala uzağız. Çiftlikler büyüdüğünde, gerçek çiftlikler haline geldiğinde, bol miktarda yiyecek ve gerekli olan her şey olduğunda, köylünün kendisi bu soruyu gündeme getirecek, neden iki inekle uğraşsın ki, ihtiyacı olan her şeyi bilinen bir minimum fiyata elde etmek daha iyi değil mi? Bunu başardınız mı? Anlamadım. Bir aşırı uçtan diğerine acele edemezsiniz ... (4*) Ancak yine de, bu toplantı kutuplardan ve aşırılıklardan oluşuyordu, örneğin ikinci inek. Bu iş bir kutuptan diğerine gitmeyecek.
Üçüncü sorun, kollektif çiftliğin yan işletmeleriyle ilgilidir. Bunun nasıl koktuğunu biliyor musun? Neden kollektif çiftliklere ihtiyacımız var? Tarla yetiştiriciliği ve hayvancılık için. Eğer yan kuruluşlar sorununu gündeme getirirsek, o zaman hayvancılığı unutacaklar. Atölyeler, fabrikalar açmak istiyorsanız, bu bence saçma. İşçileri nereden buluyorsunuz, şehirlerden mi? Burada işçileri şehre götürecek başka bir kaynak yok; onları nereden alıyorsun, kolektif çiftlikler için işler daha iyi giderse ve bu daha iyi giderse, onları kollektif çiftlikten bir sopayla çıkaramazsınız. Bunu biliyorsunuz? Sonuçta, işsizliğin olmadığı, fazla (artık) işçi olmayan bir ülkemiz var. Kollektif bir çiftlik ülkemiz var. Eğer Kollektif bir çiftçiye yeterli güvenlik verilirse, o zaman fabrikanın yanına bile yaklaşmayacaktır, kementle bile onları yer altı işlerine sürükleyemezsiniz. Ve kollektif çiftlikte atölyelerin ve fabrikaların açılması gerektiğini söylüyorsunuz. Bunun için hammadde yok. Kollektif çiftlikler tarımdan fabrika gerçekliğinin raylarına geçtiklerinde, tek bir şeyi seçmek zorunda kalacaklar: ya tarım ya da bir fabrika: seçim yapamazsınız. Fabrikaların çok olduğu, yeterli işçi olmadığı ve dahası, daha fazla kıtlık olacağı akılda tutulmalıdır. Yan kuruluşlardan bahsederken, aynı tarımın dallarını aklınızda bulundurmalısınız: balıkçılık, arıcılık. Sanayi için sanayi merkezleri ve tarım için kollektif çiftlikler var. Bunu karıştırmak, yani birini diğeriyle karşılaştırmak imkânsız.
Yoldaş K'nin ne hakkında konuştuğunu bilmiyorum ..... (5 *) dedi, genel olarak böyle şeylere itiraz edilemez, Ilyich'in bundan bahsettiği söylenemez. Ilyich, kollektif çiftliklerin fabrikalara ve tesislere dönüştürülmesi gerektiğini asla söylemedi. Ilyich'in söylediği buydu. Bu tür gerçeklere itiraz edilemez. Tarım için kollektif çiftlikler ve her şeyden önce tarla yetiştiriciliği ve hayvancılığın ana ve en önemli dalları. Kollektif bir çiftlik için en karlı türün hayvancılık olduğunu, ikincisinin bahçecilik ve ardından tarla yetiştiriciliği olduğunu unutmayın. Tarla ekimi makineleşmemiz iyi gittiğinde çok büyük bir etki verecek, arazinin ekimini iyileştirdiğimizde tarlalar daha iyi olacak, o zaman verim artacaktır. Gübre doğru dağıtıldığında, tarım teknolojisi doğru uygulandığında verimlilik artacak, ama kollektif çiftlikler yeni bir iş, onların fazla vermeleri talep edilemez.
Bu nedenle liderliği geliştirmek için bu soruyu gündeme getirdik, oysa bütün mesele, tarım sorununu akılda tutarsak, liderliğin formülasyonunda. Bu, yerellerimizdeki zayıf bir noktadır.
Eğer tüm konuşmalarınızı ve notlarınızı okursak, o zaman ana nedenin nerede kollektif çiftliklerde işler pek iyi gitmemesi olduğunu söylemeliyim, kötü gitmeseler de- ama bizim istediğimiz gibi değil, oldukça iyi gidiyorlar. – liderliğimiz bunun nedenidir ...
Size bireyse bir köylünün toprak kiralamasına izin vermenizi kim söyledi? Kim? Buna neden izin veriyorsunuz? Bir bireyin kolektif bir çiftçiden daha fazla çiftliğe sahip olmasına izin vermenizi kim söyledi? Kim? Hangi gerekçeyle?
Biz kendimiz suçluyuz. Bizim önderliğimiz diğer tarafa baktı ve burayı görmezden geldi. Her şey önderlikle ilgili.
Neden hala devlete büyük borçları olan kolektif çiftliklerimiz var, unutulmayı hak eden bazı eski borçlar? Bireyler kollektif bir çiftliğe taşındıklarında, orada bazı mülkler vardı, bir şey yardımcı oldu ve sonra her şeyi bir araya getirdiler ve hatta faiziyle bile, siz yoldaş Grinko, muhtemelen onu topluyor musunuz?
Grinko. Faiz yok.
Stalin. Bu durum tamamen tasfiye edilemez mi? Hepsi aynı, çok az faydası var.
Kalinin. Gerçekten de
Stalin. Tarımsal iş birliği zamanlarından bazı eski borçlar.
Yoldaşlar, sorunun değerlerin yeniden değerlendirilmesi ile ilgili olmadığını, kolektif çiftlikler veya bireysel çiftçilikle ilgili olmadığını, çünkü bu tür eleştirilere kapılıp tüm bakış açılarını unutamayacağınız, kolektif çiftliklerde en iyi nasıl iş yapılacağı ile ilgili olduğunu, bir kez daha tekrarlıyorum. Kollektivizasyon oranını hiç zorlamamıza gerek yok. Zorlama dönemini çoktan geçtiğimiz için gerekli değil, bunu 1932'de bitirdik. Kollektifleştirme açısından kademeli, ancak sistematik bir ilerlemeye ihtiyacımız var, insanları ahıra götürmek için idare yoluyla değil, ekonomik ve ajitasyon önlemleri sırasına göre, sayısının çok olduğu tek bir bölgede şansın kalmaması için. Kollektif çiftliklerdeki haneler toplamda düştü. Ve oraya buraya düşer. Tüm hane halklarının yüzdesinden rahatlık bulun. Bu dikkate alınmalıdır, ancak sorunu çözmez.
Eğer nüfusunuz bölgede küçüldüyse, bir yere gittiler, bu nedenle daha az hane var, o zaman kollektifleştirme yüzdesinin artışını başarabilirsiniz. Ancak kollektif çiftlik sektöründeki hane sayısı azalmışsa, bu gerçek bir kollektifleştirme artışı değildir. İhtiyacımız olan büyüme bu değil. Yavaş yavaş ilerleyin, ancak ilerleyin ve aynı seviyede istikrara kavuşmayın, çünkü bu işin bitmesine çok uzağız, bunu aklınızda bulundurun. Kollektifleştirme meselesinin bitmediği bu dönemde, var olan ve kaçmakta olan münferit çiftçilerin%2–3–4'ü önemlidir. Kollektif çiftliklerin dalgalanması için bu önemlidir. İki veya üç yıl içinde%2-3-4 oranında varlığı, tek tek köylülerin%10'u bile o kadar önemli olmayacak, çünkü kollektif çiftlikler büyüyecek, kollektif çiftçinin gelirinin bireyle herhangi bir karşılaştırması tarih tarafından kaldırılacak, çünkü kollektif çiftçinin geliri büyük olacak. O zaman belki bu sorun ilgisiz olacak. Ama şimdi kollektif çiftliklerin bu geliri o kadar büyük değil, hala inşa ediyoruz, kollektif çiftliklerin yapımını tamamlıyoruz, inşa süresi henüz bitmedi, Yoldaş Razumov'un bize söylediği gibi, bugün kamu binalarının bile olmadığı alanlar var. (6 *)
Bu inşa dönemi bitene kadar, kollektif çiftçilerin geliri çok yüksek olmadığında, bireysel çiftliklerin mevcudiyetinin her yüzdesi bizim için önemlidir. Bireylerin çok azının kaldığı gerçeğiyle kendinizi avutmayın. Bu yüzde, tüm ilçelere dağılmış durumda, bu çok aktif bir yüzde, kırılıyor, bu şekilde kaçıyor ve bizim ona ayak uyduracak kadar dikkat ve yeteneğimiz yok. Ve varoluşunun işini yapıyor ve bu nedenle kaçıyor. Ve eğer durum bir kişiye giderse, elbette ki o kolektif çiftlikte alay eder. Ve belirli sayıda çiftliğin kollektif çiftliklerde dalgalanması için bu büyük önem taşıyor ... Bu aşamada, bu 2-3 yılda, bireylerin%1-2'sinin kalması ihmal edilemez. Bu aynı zamanda kollektif çiftçileri tereddüt etmekten kurtarmak ve kollektif çiftliklerin gücü için de önemlidir.
Ortalama bir rakamla çalışamazsınız. Ortalama rakamın hiçbir şey olmadığını anladılar. Bu doğru değil. Ancak tüm çalışmalarda ortalama bir figür tarafından yönlendirilmek imkânsızdır, çünkü bu alanları ve hala kötü, bazen de kötü yaşayan kolektif çiftlikleri de gözden kaçırırsınız. Bu, yeni ekonomik ilişkilerin gelişme tarihinde olur. Bazı işletmelerin gerilediği ve kapitalizm geliştiği oldu. Ayrı bir kolektif çiftlik veya bölgeyle kendinizden geçemezsiniz. Ortalama rakam neden kötü? Çünkü somutluğu bulandırıyor-kirletiyor.
Bu bölgede, diyelim ki, 200 kolektif çiftliğin iyi yaşadığı 1000 kolektif çiftlik var, Bu koşullar için örneğin Ukraynalıların bildirdiği gibi iş günlerinden 1.000 pud ekmeğin ve 5 binde para kaldığı durumun iyi olduğuna inanıyorum. (Sesler: doğru, doğru). Bu iyi. Bin 200 kollektif çiftlikten, diyelim ki tereddütle ilerleyen 700 orta ölçekli kollektif çiftlik var, büyütülmesi gerekiyor, 100 kolektif çiftlik tam anlamıyla ölüyor (belki liderler kötü, yanlış zamanda geldiler, ya da onları unuttular), eğer ortalama rakamı ortaya çıkarırsanız, durum başarılı olacak, örneğin ortalama 6-7 kg olacak, bu fena değil, ancak bir kilogram bile almayan 100 kolektif çiftlik var. Onlarla nasıl başa çıkmak gerekir? Ortalama sayı “önüne çıkıyor”, ama bu geri kalanının yetişmesi bizim için önemli.
Dolayısıyla tüm konuşmalarınız ve tüm eleştirileriniz (eğer ister bizim ister düşmanlarımızın yürüttüğü eleştiriden bahsediyorsak,) bu tür kollektif çiftlikler etrafında dönüyor. 700 kollektif çiftliğin aşağı yukarı tolere edilebilecek bir şekilde yaşadığı gerçeğinden kendilerini kaybediyorlar ve 100 kollektif çiftliğin aşağı doğru yönlendiği gerçeğine odaklanmıyorlar. Bu, tüm çalışmalarımızın canlı bir göstergesidir. Bu nedenle, bunların yükseltilmeleri gerekir ve onları yükseltmek için ortalama rakamla dikkatlerinizi dağıtamazsınız. Bu ortalama rakam istatistiklerin göstergesidir, ancak bunu bir belirti, çalışmanızın bir göstergesi olarak alırsanız, o zaman ölüm olacaktır. Bahsettiğimiz şey bu.
Şimdi nasıl olmalı? Kollektif çiftçilerin arazisini küçültme hedefiyle öne çıkmanın artık uygun olmayacağına inanıyorum. Şimdi zamanı değil. Bunu şimdi yapamazsınız. Aynı standartları oluşturmanın imkânsız olduğu gerçeğinden bahsetmiyorum bile. Farklı normlar kesinlikle gereklidir. Ayrıca, bireysel ekonomiyi daraltabilecek başka bir şey önermemizin de uygunsuz olduğunu düşünüyorum. Genel olarak, bu kollektif çiftliğe bir darbe olacak, bunu aklınızdan çıkarmayın. Doğru zamanı bulmalıyız; eğer saldırmaya başlarsan, o zaman bireysel çiftçi üzerine olması gerekir. Hem kolektif çiftçi hem de bireysel çiftçi için aynı oranın mülkte tutulması gerektiğini kabul etmenin mümkün olduğunu düşünüyor musunuz? Bireysel ve kollektif çiftçi arasında fark yaratmak gerekir, bu şekilde birey, kollektif çiftlikte neyin daha iyi olduğunu görebilir.
Artık bireyler için sık sık daha fazla tarım arazisine sahibiz, gerçekte, kâğıt üzerinde değil, kolektif bir çiftçiden daha fazla toprağa sahibiz. Çünkü kolektif çiftçi burada, kontrol altında ve arazisinin ne kadarını elinde tuttuğunu biliyor ama bir kişiyi al: toprağın bir kısmı kiralanmış, bir kısmı el konulmuş, bir kısmı bir süreliğine alınıyor ve iş başlıyor. Bireysel çiftlik hane halkı anlamında bireyin daha kötü bir yaşama sahip olacağı, böylece bireysel bir çiftlik olarak kolektif çiftçiden daha az fırsata sahip olacağı bir durum yaratmak gerekir. Şimdiye kadar, her zaman tek bir yönergeyi uyguluyorduk- her şeyde kolektif çiftçi için bir sosyal aktivist olarak bir bireye kıyasla daha elverişli bir konum elde etmek için. Ve şimdi her nasılsa, bir şekilde şurada burada bu raylardan çıktı Bu nasıl açıklanabilir? Bu tutum, bu çizgi her alanda- vergiler alanında, ticaret alanında ve diğer tüm alanlarda- yeniden tesis edilmelidir.
Yasama ve idari tüm çalışmalarımızda ve faaliyetlerimizde, bir fikrin kırmızı bir iplik gibi işlemesi gerekir, tüm bunlarda kolektif çiftçinin bireyden daha fazla hak ve ayrıcalığa sahip olması gerekir. Bu, bireyleri yok etmekten, tutuklamaktan, cezalandırmaktan, rahatsız etmekten ve benzeri şeylerden yana olduğum anlamına gelmez. O da işe yaramaz. Bu, uygun-maliyetli bir yaklaşım değildir.
Bunu dosdoğru alıp, onları boğmak (ağır baskı altında tutmak) aptalcadır. Bireysel çiftçilik bize biraz ekmek veriyor. Kleiner yoldaş ne kadar ekmek aldık?
Kleiner. 130 milyon
Stalin. Buna bir son veremeyiz. Ancak birey, Ilyich tarafından verilen başlangıç bakış açımızın, kollektif çiftliğe ve kollektif çiftçiye bireye göre avantajlar sağladığımızı bilmelidir.
Bu avantaj korunmalı ama bireyleri boğmaya karşıyım, Ekonomik ve mali tedbirler şeklinde eğitilmeli, yeniden eğitilmeli ve (kafaları) netleştirilmeli, anlayacaklar ki, kollektif bir çiftlikte olmanın bireylerde olmaktan daha karlı, pes etmenin daha karlı olduğunu anlayacaklar. Bireysel çiftçilik ve kollektif bir çiftliğe gitmek ya da tamamen iş için şehre gitmek, bireysel çiftçilik yapmaktan, spekülasyon yapmaktan, soymaktan, hırsızlık yapmaktan, at çalmaktan vb. daha karlı. Yerleşik tarım alanı ekonomisini ilgilendiren budur.
Bireylerin çiftçiliğine gelince, çoğunun çiftçilikten vazgeçtiğini, ancak bazılarının uğraşmaya devam ettiğini söylüyorsunuz.
Kosior. Üçte ikisi uğraşıyor.
Stalin. Aşikâr ki, vergi baskısını güçlendirmek gerekiyor, ama ben bireyin bundan geriye hiçbir şey bırakmayacak bu baskının güçlendirilmesine karşıyım. Burada da bir ölçü olması gerekir.
Ülkemizdeki her şey, sosyal hizmet uzmanı olarak kollektif çiftçinin tüm iş ve iş kollarında bireysel çiftçiden daha fazla avantajı olduğu tek bir çizgi etrafında dönmeli. Eğer bunu yaparsak, kesinlikle kollektif çiftliklerde en iyi kişilere sahip olacağız. Ve Kollektif çiftliğe gidemeyenler devlet çiftliklerine gidecek, bazıları çalışmak için şehirlere gidecek, düzeltmesi imkânsız, vasıfsız olanlar, haydut veya holigan olacaklar.
Bunlar, konuşmalarınızdan çıkan ve açıkçası, üzerinde herkesçe iyi bir şekilde bilinecek olan bir karar vermemiz gereken düşüncelerim. Bugün karar verecek durumda olmadığımızı düşünüyorum, çünkü çok özel sorular sorduğumuz için kendimizi tek bir genel kararla sınırlamak yeterli değildir. Bugün şöyle bir karar vermek mümkündür: görüş alışverişini dikkate alarak, bölge komitelerimizin sekreterlerimize ve bölgesel yürütme komiteleri başkanlarımıza talimat verin, böylelikle kendi bölgelerinde her biri kendi alanlarının özel koşullarına ilişkin görüşlerini ve belki de ekli notlarla gerekçelendirilmiş özel önerilerini sunsunlar.
Kalinin. Ve köy meclisi?
Stalin. Görüyorsunuz, köy meclisleri (konseyleri) ... Onları hiç suçlamadım. Kimseyi suçlayacak ve buna son verecek bir yasal komisyonumuz yok. Ancak unutulmamalıdır ki, Yoldaş Kalinin, bazı yerlerde köy konseyleri bireylerin ajantasına dönüştü. Bundan kim suçlanacak? Burada hepimiz suçluyuz ve köy meclisleri suçlu. Ama buradaki en önemli şey bizden daha fazlası istenecek. Sonuçta, köy meclislerinin saçma olduğu havası henüz aşılmadı. Bizim bu ruh halimiz yanlış. Ve sadece köy konseyleri değil. Parti üyelerimiz arasında Sovyet biçimlerinin genel olarak saçma olduğunu düşünen “Marksistler” var, böyle insanlar var, emin olun ki var. Kural olarak, daha sağlam ve daha deneyimli kişiler köy meclislerine kendileri gönderilmiyor. İnsanları kolektif çiftliklere, MTS'ye, siyasi departmanlara gönderiyoruz, ama en iyi insanların köy meclislerine gönderildiğini hatırlamıyorum. Orada işsiz oturan insanlar var.
Ses. İyi işçiler göndermeye zaten başladılar.
Stalin. Bence mal varlığımızı ayırmamız gerekiyor ki dikkat etsinler, takip etsinler, köy meclisine yardım etsinler, en iyi insanları koysun, en kötüsünü vursunlar.
Bunun gerçekleşmesi gerektiğini düşünüyorum: görüş alışverişi, her bölgenin kendi özel tekliflerini göndermesini taahhüt etsin, biz de bu konuyu işleme koyacağız.
Molotov. Tartışmayı bitirmek için bir teklif var. İtiraz yok? .... Yok.
Stalin yoldaşın teklifini kabul etmek için bir teklif var. İtiraz yok? …Yok
Toplantı kapandı.
1 * Belgeye bakın. 65 numara.
2 * Bakınız: Merkez Komitesi ve Tüm Birlik Komünist Partisi (Bolşevikler) Merkez Kontrol Komisyonu'nun Ocak (1933) genel kurulunda JV Stalin'in raporu "Birinci Beş Yıllık Planın Sonuçları" // Stalin IV Op. T. 13.P. 195.
3 * Aynen metinde.
4 * Bundan sonra, belgenin ana hatları.
5 * Aynen metinde. İsim belirlenmedi.
6 * Dokümana bakınız. 64 numara.
7 * Belgeye bakın. 93-97.
62 Eski Bolşevikler Toplumu 1922'de kuruldu. O zamanlar Tüm Birlik Komünist Partisi (Bolşevikler) Merkez Komitesi altında Lenin Enstitüsü olan Istpart'a bağlıydı. 1931'de kabul edilen tüzüğe göre, Cemiyet'in amacı eski Bolşeviklerin deneyimlerini gençleri eğitmek, tarihi ve parti materyalleri toplamak için kullanmaktı. Dernek, en az 18 yıllık kesintisiz parti deneyimine sahip Tüm Birlik Bolşevik Komünist Partisi üyelerinden oluşuyordu. 1934'ün başında Cemiyet 2 binin üzerinde kişiden oluşuyordu. 1931'den beri Dernek başkanı- Em. Yaroslavsky. Eski Bolşevik toplumu 2 Ağustos 1935 tarihli Tüm Birlik Komünist Partisi (Bolşevikler) Merkez Komitesi kararnamesine göre tasfiye edildi (SEI. T. 10. S. 413).
Kaynak ; “Transcripts from the Soviet Archives”, 14 Volume, Svitlana M, Erdogan A
Çeviri ; Erdogan A, Ocak 2021
Hiç yorum yok