Ne olmuştu?

Stalin
Raboçi  i Soldat
İşçi ve Asker no. 1
23  Temmuz 1917

Tarih, 3 ve 4 Temmuz’du. İşçiler ve askerler, "Tüm İk­tidar İşçi ve Asker Temsilcileri Sovyetlerine!" talebiyle Pet­rograd sokaklarında beraberce alaylar halinde yürüyorlardı.

İşçilerin ve askerlerin  istedikleri, ulaşmaya çabaladık­ları neydi?

Sovyetler’i devirme mi? Kuşkusuz ki, hayır!

İşçilerin ve askerlerin istedikleri, Sovyetler’in, tüm ik­tidarı kendi ellerine geçirmesi ve işçilerin, köylülerin, asker­lerin ve denizcilerin ağır yaşam koşullarını hafifletmesiydi.

Onlar, Sovyetler’i zayıflatmak ya da yıkmak değil, güç­lendirmek istiyorlardı.

Onlar, Sovyetler’in iktidarı ele geçirdikten sonra çiftlik sahipleriyle ilişkiyi kesmelerini, toprakların derhal köylüle­re devredilmesini ve meselenin sürüncemede bırakılmaması­ nı istiyorlardı.

Onlar, Sovyetler’in iktidarı ele geçirdikten sonra kapi­talistlerle ilişkiyi kesmelerini ve fabrikalarda ve işletmelerde çalışma koşullarını düzeltmelerini ve işçilerin denetimini kurmalarını istiyorlardı.

Onlar, Sovyetler’den, adil barış koşullarını ilan ettikten sonra, milyonlarca genç insanın canını almakta olan kor­kunç savaşa nihayet bir son vermesini istiyorlardı.

İşte, işçilerin ve askerlerin istedikleri bunlardı.

Ama Yürütme Komitesi’nin önderleri, Menşevikler ve Sosyal-Devrimciler, devrimin yolunda gitmek 

istemiyorlardı.

Devimci köylülükle ittifak kurmak yerine, çiftlik sa­hipleri ile anlaşma yapmayı yeğlediler.
Devrimci işçilerle ittifak kurmak yerine, kapitalistlerle anlaşma yapmayı yeğlediler.
Devrimci askerler ve denizcilerle ittifak kurmak yeri­ne, askeri subaylar ve Kazaklarla anlaşma yapmayı yeğ­lediler.

Onlar haince, Bolşevik işçilerin ve askerlerin devrimin düşmanı olduğunu ilan ettiler ve karşı-devrime hizmet et­mek için silahlarını bunlara çevirdiler.

Kör budalalar! Bolşeviklerin üzerine ateş açarken, dev­rimin üzerine ateş açmakta olduklarını ve karşı devrimin zaferi için yolu açmakta olduklarını göremediler.

İşte bu nedenle, o zamana kadar gizlenmekte olan karşı-devrimciler gizlendikleri inlerinden ortaya çıktılar.

Cephede bu noktada başlayan ve savunmacı siyasetinin tamamıyle felaket olduğunu ortaya ko­yan ihlal , karşı-devrimcilerin umutlarını daha da alevlendirdi.

Ve karşı-devrim, Menşeviklerin ve Sosyal-Devrimcilerin "hatalarından" yararlanmakta geri kalmadı.

Karşı-devrimin elebaşıları, Milyukov takımı, bunların gözünü korkutup, tuzağa düşürdükten ve uysallaştırıp kendi saflarına kazandıktan sonra, devrime karşı bir kampan­ya başlattılar. Gazeteleri tahrip etmek ve yasaklamak, işçileri ve askerleri silahsızlandırmak, tutuklamalar ve tar­taklamalar, yalanlar ve iftiralar, satın  alınmış polis ajanla­rı tarafından Partimiz önderlerine karşı yapılan iğrenç ve adi karalamalar — işte uzlaşma siyasetinin meyveleri bun­lardır.

İşler öyle bir noktaya varmıştı ki, arsızlaşan Kadetler ültimatomlar yayınlayıp, gözdağı verir, terör estirir, Sovyetleri lekeler ve kötülerken, korkudan tir tir titreyen Menşevikler ve Sosyal-Devrimciler mevzi ardına mevzileri teslim ediyorlar, Kadetlerin darbeleri altında yiğit bakanlar kuk­lalar gibi devriliyor ve devrimin... "kurtuluşu"... uğru­na Milyukov’un yaratıklarına yerlerini bırakıyorlar.

Öyleyse, karşı-devrimin şenlik yapmasına şaşırmalımı?

İşte işler şimdi bu durumdadır.

Ama bu uzun süre devam edemez.

Karşı-devrimin zaferi, çiftlik sahiplerinin bir zaferi demek­tir. Ama köylüler topraksız uzun süre yaşayamazlar. Bu nedenle, çiftlik sahiplerine karşı kararlı bir mücadele kaçınılmazdır.

Karşı-devrimin zaferi, kapitalistlerin bir zaferi demek­tir. Ama işçiler, yaşam koşullarında somut bir iyileşme ol­madan kendilerini rahat hissedemezler. Bu nedenle, kapita­listlere karşı kararlı bir mücadele kaçınılmazdır.

Karşı-devrimin zaferi, savaşın uzatılması demektir, ama savaş uzun süre devam edemez, çünkü bütün ülke savaşın yükü altında boğulmaktadır.

Bu nedenle karşı-devrimin zaferi kalıcı değildir ve sadece geçicidir.

Gelecek, yeni bir devrimden yanadır.

Sadece halk iktidarının tümüyle kurulması, köylülere toprak verebilir, ülkenin ekonomik yaşamına düzen getirebilir ve çok ızdırap çekmiş olan Avrupa halklarının hasret duydukları barışı sağlayabilir.

"Raboçi i Soldat" (İşçi ve Asker) No. 1. 

23 Temmuz 1917.

(Resmi İngilizce çevirisine bağımlı kalınarak çeviride yenilemeler yapıldı EA)