RSDLP Birlik Kongresi için Taslak Kararlar

Partiiniye Izvestia, No.2, 20 Mart 1906.

Lenin, Toplu Eserler, Cilt 10, sayfa 147-164.

Burada okuyucuya sunulan on bir karar, Proletary'nin eski editörlerinden ve ona katkıda bulunanlardan, pratik çalışmalarda bulunan ve hepsi aynı görüşü paylaşan birkaç Parti üyesinden oluşan bir grup tarafından hazırlanmıştır. Bunlar bitmiş kararlar değildir, amacı, Partinin belirli bir bölümü tarafından kararlanan taktikler hakkındaki toplam görüşlerin tamamı hakkında olabildiğince eksiksiz bir fikir vermek, ve güncelde ki Ortak Merkez Komitesinin daveti üzerine tüm Parti çevrelerimizde ve organizasyonlarımızda başlatılan sistematik tartışmayı kolaylaştırma amacı olan kaba taslaklardır. 

Taktik üzerine kararlar, Ortak Merkez Komite broşüründe önerilen Kongre gündemine uygundur. Ancak Parti üyeleri hiçbir şekilde kendilerini bu gündemle sınırlamak zorunda değildir. Taktikler hakkındaki bütün görüşlerin tam bir açıklamasını yapmak amacıyla, Ortak Merkez Komitesi tarafından önerilen gündemde yer almayan iki soruyu, “Demokratik devrimin bugünkü aşaması” ve “demokratik devrimin mevcut aşamasında proletaryanın Sınıf görevleri ”” sorunlarını eklemenin zorunlu olduğunu düşündük. Bu sorunlar çözülmedikçe, taktiklerin daha özgül sorunları tartışılamaz. Bu nedenle Kongre'nin gündeminde şu genel soruyu içermesi gerektiğini öneriyoruz: “Demokratik devrimin mevcut aşaması ve proletaryanın sınıfsal görevleri”.

Tarım programı ve köylü hareketiyle ilgili olarak alınacak tavır konusunda, özel bir broşür gereklidir. Ayrıca, Ortak Merkez Komitesi, Kongre için bu sorun hakkında bir rapor hazırlayacak özel bir komite belirlemiştir.

Bu kaba taslakları yayınlarken, tüm Parti üyelerini bunları tartışmaya, değiştirmeye ve desteklemeye davet ediyoruz. Yazılı raporlar ve taslaklar, kararlarımızı hazırlayan gruba teslim edilmek üzere Parti örgütlerimiz aracılığıyla RSDLP St. Petersburg Komitesine gönderilebilir.

Demokratik Devrimin Bugünkü Evresi

Buna karşılık:

(1) üretici güçlerin toptan yıkımı ve halkın eşi görülmemiş yoksullaşmasıyla birlikte, Rusya'nın yaşadığı ekonomik ve mali kriz, azalmaktan ziyade, yayılıyor ve daha keskin hale geliyor, şehirlerde  korkunç işsizliğe ve köylerde kıtlığa neden oluyor;

(2) ayrıcalıklarını ve yağmacı çıkarlarını tehdit eden, halkın bağımsız devrimci faaliyetlerinden korkan büyük kapitalist ve toprak sahibi sınıfı, devrimi bastırmak amacıyla muhalefetten otokrasiyle anlaşmaya doğru keskin bir şekilde yöneliyor olsa da, gerçek siyasi özgürlük ve sosyal ve ekonomik reform talepleri, küçük burjuvazi ve köylülüğün yeni katmanları arasında zemin kazanmakta ve güçlenmektedir;

(3) şu anki gerici hükümet, eski otokrasiyi korumaya çalışan, ilan ettiği tüm özgürlükleri çiğneyen, mülk sahibi sınıfların üst katmanlarına sadece danışmacı amaçlı bir ses vererek, halk temsilciliğinin iğrenç bir taklidini sunarak, tüm ülkeyi askeri baskı, barbar gaddarlık ve kitle infazları rejimine maruz bırakıyor, ve polis ve idari zulmü benzeri görülmemiş derecede yoğunlaştırarak, burjuvazinin geniş katmanları içinde huzursuzluk ve hoşnutsuzluğa neden oluyor, proletarya ve köylü kitlelerinin kızgınlığını ve öfkesini uyandırıyor, ve yeni, daha geniş ve daha keskin siyasi krizlerin yolunu açıyor;

(4) 1905'in sonundaki olayların seyri - şehirlerde kitlesel grevler, kırsal kesimde huzursuzluk ve  Aralık ayında ki silahlı ayaklanma - halkın mücadeleyle elde ettiği, ve hükümet tarafından geri alınan özgürlükleri savunma  ve devamında özgürleşme hareketinin acımasız bir şekilde askeri bastırılması  -  sonucunda, anayasal yanılsamaların boşuna olduğunu ortaya koydu ve özgürlük mücadelesinin açık iç savaşın yoğunluğuna ulaştığı bir dönemde, bu tür illüzyonların zararlılığına geniş halk kitlelerinin gözlerini  açtı. ;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Rusya'daki demokratik devrimin, çökmekten çok, yeni bir yükselişin arifesindedir ve mevcut karşılaştırmalı durgunluk döneminin, devrim güçlerinin yenilgisi olarak değil, devrimci enerjinin birikimi, önceki aşamaların siyasi deneyiminin özümlemesi, halkın yeni katmanlarının hareket içine kazanılması, ve sonuç olarak , yeni ve daha güçlü bir devrimci saldırıya hazırlık;

(2) şu andaki kurtuluş hareketinin ana biçimi sözde-anayasal temelde yasal mücadele değil, geniş kitlelerin doğrudan devrimci hareketi, polisi ve yarı feodal yasaları çiğnemek, devrimci yasa yapmak ve halka zulüm eden kurumların zorla yok etmek;

(3) modern toplumun en önde gelen sınıfı olan proletaryanın çıkarlarının, liberal-monarşist burjuvazinin (Anayasal-Demokrat Parti dahil) dar sınıf çıkarları amacıyla, içeriğini  örtbas etmek için  yaydığı, iç savaş döneminde, halkın politik bilinci üzerinde en yozlaşmış etkiyi yaratan , anayasal yanılsamalara karşı acımasız bir mücadelenin yapılmasını talep eder.

Silahlı Ayaklanma

Buna karşılık:

(1) Rusya'daki mevcut demokratik devrimin tüm tarihi bize, hareketin, genel olarak, otokrasiye karşı gittikçe daha kararlı, saldırgan mücadele biçimlerine, gittikçe daha fazla kitlesel bir karaktere sahip olan ve bütün ülkeyi kucaklayan biçimlere doğru sürekli yükseldiğini göstermektedir. 

(2) Ekim ayında ki Bulygin Duma'sını silip süpüren siyasi grev, otokratik hükümeti siyasi özgürlük ilkelerini ilan etmeye zorladı ve sınıf organizasyonlarının tüm eksikliklerine rağmen, proletaryanın büyük gücünü ve ülke çapında oy birliğiyle harekete geçme yeteneğini ortaya serdi ;

(3) hareketin daha da büyümesi ile birlikte, barışçıl genel grev yetersiz kalırken, kısmi başvurunun amacı başarısızlıkla sonuçlandı ve proletaryanın güçlerini düzensizleştirdi ;

(4) bütün devrimci hareket, sadece proletarya değil, kentsel yoksulların yeni güçleri ve köylülük gerici hükümetin tecavüzüne maruz kalan özgürlüklerini savunmak için silahlandığı Aralık ayında  temel güçle silahlı ayaklanmaya yol açtı;

(5) Aralık ayaklanması yeni barikat taktiklerine yol açtı ve genel olarak halkın açık silahlı mücadelesinin modern birliklere karşı bile olanaklı olduğunu kanıtladı;

(6) Bir askeri ve polis diktatörlüğünün getirilmesi nedeniyle, anayasal vaatlere rağmen, halk kitleleri - devrimci halkın sadece otokrasi güçlerine karşı açık savaşta elde edebilecekleri - gerçek iktidar için savaşmanın gerekliliği konusunda giderek daha bilinçli hale geliyorlar ;

(7) otokrasi, ordudaki tüm dürüst unsurların talep ettiği acil askeri reformları yerine getirmeyerek, onların kendilerinin bir parçası oldukları halkı  bastırmak için, silahlı kuvvetleri kullanarak, yedek askerlerin çaresiz koşullarını hafifletmek için adımlar atmayarak, ve askerlerin ve denizcilerin taleplerine sadece polis ve kışla şiddetlerini sıkılaştırarak cevap vererek, askeri güçlerini zayıflatıyor ve onları demoralize ediyor,;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) şu anda silahlı ayaklanma sadece özgürlük için savaşmanın gerekli araçcı değil, aynı zamanda hareketin aslında ulaştığı bir aşama, yeni bir siyasi krizin büyümesi ve yoğunlaşması göz önüne alındığında, savunmadan, saldırgan silahlı mücadele biçimlerine bir adım;

(2) hareketin şimdiki aşamasında, genel siyasi grevin, ayaklanma ile ilgili olarak bağımsız bir mücadele aracı olarak, bağımsız bir mücadele aracı olarak görülmemesi gerektiği; bu nedenle böyle bir grevin zamanlaması ve yerinin ve dahil edeceği endüstrilerin seçiminin tercihen ana mücadele biçiminin, yani silahlı ayaklanmanın zamanına ve koşullarına bağlı olması gerekir;

(3) Parti propaganda ve ajitasyon çalışmalarında Aralık ayaklanmasının pratik deneyiminden ders çıkarmak için özel dikkat göstermelidir, onu askeri açıdan eleştirel bir şekilde incelemeli ve gelecek için ondan pratik dersler çıkarmalıdır ;

(4) daha fazla savaşçı kadroları oluşturmak, organizasyonlarını geliştirmek ve onlara her türden silah sağlamak için daha fazla çaba sarf edilmesi gereklidir; ve deneyimden de anlaşılacağı gibi, sadece Parti savaş kadroları değil, aynı zamanda Parti ile ilişkili savaşçı-kadrolar ve tamamen Partili olmayan savaşçı-kadrolar oluşturmak da gereklidir;

(5) silahlı kuvvetler arasında artan bir çalışma olması gerekir, kuvvetlerde tek başına hoşnutsuzluğun hareket için başarı elde etmek açısından yeterli olmadığını, aynı zamanda hükümete karşı kararlı saldırı operasyonları başlatmak amacıyla silahlı kuvvetler içinde örgütlü devrimci-demokratik unsurlarla doğrudan ilişkiye geçmeye ihtiyaç olduğu akılda tutulmalıdır;

(6) çok yakın bir gelecekte düzenli bir ayaklanmaya dönüşebilecek büyüyen köylü hareketi göz önüne alındığında, mümkün olduğunca ortak ve eş zamanlı dövüş operasyonları örgütlemek için işçilerin ve köylülerin eylemlerini birleştirmek için çalışmak arzu edilir niteliktedir.  

Savaşçı Gerilla Operasyonları

Buna karşılık:

(1) Aralık ayaklanmasından bu yana Rusya'nın neredeyse hiç bir yerinde, devrimci halkın  düşmana karşı özgülde tek tük gerilla biçiminde yürüttüğü saldırıları  tamamıyle sona ermemiştir;

(2) iki düşman silahlı kuvvetlerin karşı karşıya geldiği durumlarda kaçınılmaz olan, ve geçici olarak muzaffer olan ordunun baskısı yaygın olduğunda, bu gerilla operasyonları düşmanın kuvvetlerini dağınıklaştırmaya - düzensizleştirmeye ve gelecekteki açık ve toptan silahlı operasyonların yolunu açmaya hizmet eder;

(3) bu tür operasyonlar, savaşçı kadroların savaş deneyimi ve askeri eğitim almasını sağlamak için de gereklidir, çünkü Aralık isyanı sırasında birçok yerde yeni görevler için hazırlıksız olduklarını kanıtlandı;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Parti,  mevcut dönemde, kendisine bağlı veya onunla ilişkili savaşçı-kadroların  gerilla operasyonlarını, prensip olarak, müsaade edilebilir ve tavsiye edilebilir olarak görmesi gerekir;

(2) bu savaşçı-kadroların gerilla operasyonlarının karakteri, ayaklanma anında işçi kitlelerinin liderlerini eğitme ve saldırgan ve sürpriz askeri operasyonlar yürütme konusunda deneyim kazanması görevine göre ayarlanması gerekir;

(3) bu operasyonların en önemli acil  hedefi,  hükümet, polis ve askeri makineleri yok etmek ve halka şiddet uygulayan ve onu sindiren aktif Kara Yüz (gerici, faşist) örgütlere karşı durmaksızın mücadele etmektir;

(4)  aynı zamanda, düşmanlarının, yani ayaklanma ihtiyaçlarını karşılamak için, halkın menfaatlerinin mümkün olduğunca az ihlal edilmesine özellikle dikkat edilerek, otokratik hükümetin  para kaynağının ele geçirilmesi amacıyla, savaş operasyonlarına da müsaade edilir;

(5) savaşçı-kadroların gerilla operasyonları, Parti'nin kontrolü altında ve ayrıca proletarya güçlerinin boşa harcanmasını önleyecek, ve işçi sınıfı hareketinin durumunun ve özgül yereldeki geniş kitlelerinin ruh halini hesaba katmalıdır. 

Geçici Devrim Hükumeti ve Devrimci Otoritenin Yerel Organları

Buna karşılık:

(1) silahlı mücadele içine dönüşürken, otokratik hükümete karşı devrimci hareket şimdiye kadar dağınık yerel ayaklanmalar biçimini almıştır;

(2) bu açık mücadelede, eski rejime karşı kararlı bir şekilde mücadele edebilen yerel nüfus unsurları (neredeyse sadece proletarya ve küçük burjuvazinin ileri kesimleri) pratikte yeni bir devrimci otoritenin embriyonik biçimlerinde örgütler kurmaya zorlanmıştır. - St.Petersburg, Moskova ve diğer şehirlerdeki İşçi Temsilcileri Sovyetleri, Vladivostok, Krasnoyarsk ve diğer yerlerdeki Asker Temsilcileri Sovyetleri, Sibirya'daki demiryolu komiteleri,  Saratov Gubernia'daki köylü komiteler, Novorossiisk ve diğer kasabalardaki kasaba devrimci komiteleri ve son olarak Kafkasya ve Baltık Eyaletleri'nde seçilme ile oluşturulmuş köy organları;

(3) ayaklanmanın ilk, ilkel biçimine uygun olarak, bu organlar faaliyetlerinde  düzensiz, gelişigüzel, kararsız olduklarından ve devrimin örgütlü bir silahlı kuvvetinin desteğinden yoksun olduklarından, karşı-devrimci orduların ilk saldırı operasyonları sonucunda yenilmeye mahkumdular;

(4)  muzaffer bir ayaklanmanın organı olarak, sadece  geçici bir devrimci hükumet gericiliğin tüm direnişlerini ezebilir, seçim ajitasyonu için tam özgürlüğü sağlayabilir, evrensel, eşit ve doğrudan oy hakkı temelinde, gizli oylamayla  halkın egemenliğini gerçekten kurabilmek ve proletaryanın asgari sosyal ve ekonomik taleplerini yürürlüğe koyabilmek için  toplanabilir.;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) devrimi tamamlamak için, özgüldeki proletaryanın karşı karşıya olduğu acil görevi, devrimci demokratlarla birlikte, ayaklanmayı birleştirmeye yardımcı olmak ve onu geçici olarak birleştirecek  devrimci hükümet biçiminde bir organ kurmaktır.;

(2) devrimci hükümetin işlevlerinin başarılı bir şekilde yerine getirilmesi için koşullardan birisi, ayaklanmaya katılan tüm şehir ve kırsal topluluklarında,  gizli oylama yoluyla,  evrensel, eşit ve doğrudan oy kullanma temel alınarak seçilen, devrimci yerel öz yönetim organlarının kurulmasıdır.;

(3) partimizin delegelerinin, devrimci burjuva demokratları ile birlikte geçici devrimci hükümete katılması, güçler dengesine bağlı olarak müsaade edilebilir, ve bu, delegelerin parti tarafından kontrol edilmesi, ve özünde, onların işçi sınıfının bağımsız çıkarlarını korumak ve tam bir sosyalist devrim için çaba harcayan ve bu nedenle tüm burjuva partilerine acımasızca düşman olan Sosyal-Demokrat Parti'nin bağımsızlığını kararlılıkla sürdürmeleri, resmi şartına bağlandırılmalıdır;

(4) Sosyal-Demokratların geçici devrimci hükümete katılmalarının olasılığının olup olmadığına bakılmaksızın, proletaryanın mümkün olan en geniş kesimleri arasında, Sosyal Demokrat Parti önderliğinde silahlanmış proletaryanın, devrimin kazanımlarını korumak, pekiştirmek ve genişletmek amacıyla geçici hükümete sürekli baskı yapması gerektiği propogandasının yürütülmesi gerekir. 

İşçi Temsilcileri Sovyetleri

Buna karşılık:

(1) İşçi Temsilcileri Sovyetleri, geniş kitlelerin parti dışı örgütleri olarak kitlesel siyasi grevler sırasında kendiliğinden türer-ortaya çıkar;

(2) bu Sovyetler, mücadele sürecinde kaçınılmaz olarak, küçük burjuvazinin daha devrimci unsurlarını içine çekerek ve onların faaliyetlerinin doğası gereği, saf grev örgütlerinden, genel devrimci mücadele organlarına doğru büyüyerek bileşimleriyle ilgili olarak bir değişikliğe uğrarlar;

(3) bu Sovyetler devrimci otoritenin esasları (embriyonik temelleri) olduğu sürece, onların gücü ve önemi tamamen ayaklanmanın gücüne ve başarısına bağlıdır;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Rus Sosyal-Demokrat İşçi Partisi'nin, parti dışı İşçi Temsilcileri Sovyetlerine katılması, her Sovyette olası en güçlü Parti üyesi gruplarını oluşturması ve bu grupların faaliyetlerini kesinlikle partinin genel faaliyetlere uygun olarak yönlendirmesi gerekir ;

(2) proletarya üzerinde Sosyal-Demokrat etkiyi artırmak amacıyla oluşturulan bu tür örgütlerin  ve proletaryanın demokratik devrimin seyri ve sonucu üzerindeki etkisi, belirli koşullarda Partimizin yerel örgütlerine bırakılabilir. ;

(3) işçi sınıfının mümkün olan en geniş kesimlerinin ve aynı zamanda devrimci demokratların, özellikle köylülerin, askerlerin ve denizcilerin temsilcilerinin, parti dışı İşçi Temsilcileri Sovyetlerinde yer almaları için teşvik edilmesi gerekir;

(4) İşçi Temsilcileri Sovyetleri'nin faaliyetleri ve etki alanı yaygınlaştıkça, bu kurumların devrimci bir ordu tarafından desteklenmediği sürece ve hükümet otoritesi devrilmedikçe (yani, eğer Sovyetler geçici devrimci bir  hükümete dönüştürülmedikçe) yenilmeye mahkumdur; ve bu nedenle bu kurumların her devrimci durumda temel görevlerinden birisi, halkı silahlandırmak ve proletaryanın askeri örgütlerini güçlendirmek olmalıdır.

Burjuva Partilerine Yönelik Tavır

Buna karşılık:

(1) Sosyal-Demokrat Parti, Rusya'daki mevcut sosyal ve politik sisteme karşı olan her muhalefet ve devrimci hareketi destekleme gerekliliğini her zaman kabul etmiştir;

(2) devrimin çeşitli sınıfları açık eylem içine çektiği ve böylece siyasi partilerin oluşumunu teşvik ettiği içinde bulunduğumuz bu özgülde, bu partilerin sınıf karakterini tespit etmek, bu sınıflar arasındaki ilişkileri değerlendirmek ve buna uygun olarak çeşitli taraflara karşı tutumunu belirlemek, Sosyal Demokrat Parti'nin acil görevidir. ;

(3) işçi sınıfının demokratik devrimin şu andaki temel görevi, onu tamamlanmaya kadar taşımak ve bu nedenle, diğer taraflara karşı tutumunu belirlerken, Sosyal-Demokrat Parti, özellikle her bir tarafın bu amacı aktif olarak ne derecede destekleyeceğini değerlendirmektir;

(4) bu bakış açısından, Rusya'daki tüm mevcut Sosyal-Demokrat olmayan partiler (gerici partileri katma) iki ana gruba ayrılabilir: liberal-monarşist partiler ve devrimci demokratik partiler;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Sağ liberal monarşist partiler (On yedi Ekim Birliği, Hukuk ve Düzen Partisi, Ticari ve Endüstriyel Parti, vb.) toprak ağalarının ve büyük ticari ve endüstriyel burjuvazinin sınıf örgütlerini temsil ediyor ve açıkça karşı-devrimcidirler, ancak henüz iktidarı paylaşma konusunda otokratik bürokrasiyle son bir anlaşma yapmamışlardır; proletarya partisi, halen devam etmekte olan bu çatışmadan yararlanırken, aynı zamanda bu partilere karşı acımasız bir mücadele yürütmesi gerekir;

(2) Sol liberal monarşist partileri (Demokratik Reformlar Partisi, Anayasal-Demokrat Parti, vb.)  kesinlikle sınıf örgütleri olmadıklarından, sürekli olarak Demokratik küçük burjuvazi ve Büyük burjuvazinin karşı-devrimci unsurları arasında, halka yaslanma arzusu ile onun bağımsız devrimci faaliyetinden duydukları korku arasında yalpalıyorlar, ve monarşi iki meclis sistemi tarafından proletaryanın saldırısından korunan iyi düzenlenmiş bir burjuva toplumunun sınırlarını aşan hiçbir şeyi hedeflemiyorlar; ve Sosyal-Demokrat Parti'nin bu partilerin faaliyetlerini halkın siyasal eğitimi için kullanması , onların ikiyüzlü demokrasi lafazanlıklarını , proletaryanın istikrarlı demokrasisi ise etkisizleştirmeli ve  onların yaydıkları anayasal yanılsamaları acımasızca teşhir etmelidirler;

(3) devrimci demokratik partiler ve örgütler (Sosyalist-Devrimci Parti, Köylü Birliği, bazı yarı-sendika ve yarı-siyasi örgütler, vb.) köylülerin ve küçük burjuvazinin en geniş kitlelerin çıkarlarını ve bakış açılarını en yakından ifade ediyorlar, toprak ağaları ve yarı feodal devlete şiddetle karşı çıkıyorlar; sürekli olarak demokrasi için çabalıyorlar ve burjuva-demokratik amaçlarına az çok belirsiz bir sosyalist ideoloji giydiriyorlar,  ve Sosyal-Demokrat Parti bu partilerle mücadele anlaşmalarına girmenin mümkün ve gerekli olduğunu düşünürken, aynı zamanda onların sahte sosyalist karakterlerini sistematik olarak teşhir eder, ve onların proletarya ile küçük mülkiyet sahipleri arasındaki sınıf antitezini gizleme girişimleriyle mücadele ederler;

(4) Sosyal-Demokrat Parti ile devrimci demokratlar arasındaki bu tür geçici mücadele anlaşmalarının acil siyasi amacı,  gizli oylamayla evrensel, doğrudan ve eşit oy hakkı temelinde, tüm halkın tüm güçlerinden oluşturulan anayasal bir meclisinin devrimci yollarla toplanmasını*oluşturulmasını sağlamaktır ;

(5) Bu özgülde geçici mücadele anlaşmaları, yalnızca silahlı ayaklanmayı bir mücadele aracı olarak tanıyan ve gerçekte bunu gerçekleştirmeye yardımcı olan unsurlarla mümkün olabilir ve tavsiye edilebilir .

Ulusal Sosyal-Demokrat Partilere Yönelik Tutum

Buna karşılık:

(1) devrim sürecinde, Rusya'daki tüm ulusların proletaryası, ortak mücadele ile gittikçe daha da birleşik hale geliyor;

(2) bu ortak mücadele Rusya'daki çeşitli ulusal Sosyal-Demokrat partileri birbirine yaklaştırıyor;

(3) birçok şehirlerde, eski federal komitelerin yerine, belirli yörelerdeki tüm ulusal Sosyal-Demokrat örgütlerin birleşik komiteleri oluşturulmaktadır;

(4) ulusal Sosyal-Demokrat partilerin çoğu artık Rusya Sosyal-Demokrat İşçi Partisi İkinci Kongresi tarafından haklı olarak reddedilen federasyon ilkesinde ısrar etmiyor;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Rusya'daki tüm ulusal Sosyal Demokrat partilerin birleşik bir Rus Sosyal Demokrat İşçi Partisi içinde hızlı bir şekilde birleştirilmesi için en enerjik önlemlerin alınması gerekir;

(2) bu birleşmenin temelinin, her bir bölgedeki tüm Sosyal-Demokrat örgütlerin tamamen birleşmesi olması gerekir;

(3) Parti, kültürünün ve yaşam tarzının belirli özelliklerini de dikkate alarak, her bir ulusun Sosyal-Demokrat proletaryasının tüm Parti çıkarlarının ve gereksinimlerinin karşılanmasını ve  gerçekten garanti altına alması gerekir; ve bu, belirli bir milliyetten Sosyal-Demokratların özel konferanslarını düzenleyerek, Partinin yerel, bölgesel ve merkezi organlarında ulusal azınlıklara temsiliyet vererek, özel yazar, yayıncı, ajitatör vb. gruplar oluşturarak sağlanabilir.

Not. Örneğin, ulusal bir azınlığın Parti Merkez Komitesinde temsili aşağıdaki şekilde düzenlenebilir: Genel Parti kongresi, Merkez Komite'ye şu anda ayrı Sosyal-Demokratik örgütlerin bulunduğu Rusya'nın bazı bölgelerin bölgesel kongreleri tarafından aday gösterilen adaylar arasından kesin sayıda üye seçebilir.

Sendikalar

Buna karşılık:

(1) Sosyal-Demokrat Parti, ekonomik mücadeleyi her zaman proleter sınıf mücadelesinin bir bileşeni olarak görmüştür;

(2) kapitalist ülkelerin bütün deneyimleri, işçi sınıfının ekonomik mücadele için en tavsiye edilebilecek örgütlenme biçiminin geniş sendikalar olduğunu göstermektedir;

(3) şu anda Rusya'daki işçi kitleleri arasında sendikalarda birleşmek için genel bir çaba gözlenmektedir;

(4) ekonomik mücadele, işçi kitlelerinin koşullarında kalıcı bir iyileşme sonucunu getirebilir ve gerçek sınıf örgütlenmelerinin güçlendirilmesini sağlayabilir, ancak eğer bu mücadele proletaryanın siyasi mücadelesi ile doğru bir şekilde birleştirilirse;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) tüm Parti örgütlerinin parti dışı sendikaların oluşumunu teşvik etmeleri ve tüm Parti üyelerini kendi ilgili alanlarında sendikalara katılmaya teşvik etmeleri gerekir;

(2) Partinin, sendikalara mensup işçileri, sınıf mücadelesini ve proletaryanın sosyalist amaçlarını geniş bir anlayışla eğitmek için her türlü çabayı göstermesi gerekir; bu sendikalarda lider bir konum kazanma faaliyetleri yoluyla; ve son olarak, bu sendikaların, belirli koşullar altında, parti üyesi olmayan üyeleri kendi saflarından çıkarmadan, doğrudan Parti ile bir araya gelmelerini sağlamak gerekir.

Devlet Dumasına Karşı Tutum

Buna karşılık:

(1) Devlet Duması, popüler temsilin kaba bir gülünç taklididir, çünkü:

(a) oy hakkı evrensel değildir, eşit değildir ve doğrudan değildir, işçilerin ve köylülerin büyük çoğunluğu Devlet Dumasına katılımdan hemen hemen men edilmiştir ve nüfusun çeşitli gruplarından seçmenlerin oranı polisin görüşleriyle uygun hale getirilmiştir. ;

(b) yetkileri ve Devlet Danıştayı ile ilgili olarak durumları , Duma otokratik bürokrasinin güçsüz bir uzantısıdır;

(c) ajitasyon yapma özgürlüğünün olmadığı, askeri baskılar, kitlesel infazlar, tutuklamalar, polis ve idari zorbalığın olduğu koşullarda yapılan seçimler, halkın iradelerini ifade etmelerini tamamen imkansız kılar ;

(d) hükümetin böyle bir Devlet Dumasını toplamasının tek amacı, insanları aldatmak, otokrasiyi güçlendirmek, kendisi için mali dolandırıcılığa - yolsuzluğa daha fazla olanak sağlamak ve Devlet Dumasında hakimiyeti garantilenmiş olan sömürücü sınıfların gerici unsurlarıyla pazarlık yapmaktır. ;

(2) Devlet Duması için seçimlere katılım,  proletaryanın sınıf bilincini geliştirmeye ya da sınıf organizasyonunu güçlendirmeye ve genişletmeye ve savaşmaya hazırlıklı olmalarına hiçbir şekilde yardımcı olmazken, proletaryayı dağınık-düzensiz hale getirme ve yozlaştırma olasılığı daha yüksektir , çünkü:

(a) Sosyal-Demokrat Parti seçimlere katılırsa, kaçınılmaz olarak insanların anayasal yanılsamalarını, seçimlerin halkın iradesini bir dereceye kadar gerçekten ifade edebileceği inancını ve Partinin  sahte- anayasalcılık yolunu izlediği fikrini destekleyecektir.;

(b) sayılarının azlığı, görev sürelerinin kısalığı ve onların özel işlevleri, işçiler tarafından seçilen delege grupları ve seçmenler göz önüne alındığında, hiçbir şekilde proletaryanın gerçekten devrimci bir örgütlenmesinin kurulmasına yardım edemez;

(c) seçimlere katılım, proletaryanın dikkatini, Duma'nın dışında devam eden devrimci harekete değil, hükümet tarafından oynanan sahtekarlığa odaklar ve dikkatleri kitleler arasında yoğun ajitasyon yerine, küçük seçmen grupları arasında ajitasyona yoğunlaştırır. ;

(d)  seçimlere katılımımız,  RSDLP'nin şu anda benimseyemeyeceği, sadece yasal yol  yöntemiyle, Duma seçimlerinde yer almak isteyen kitlelerin daha cahil bölümlerinin Sosyal-Demokratik eğitimini  kolaylaştıramaz ;

(e) seçmenlerin bir bölümünün bölge seçim toplantılarından çekilmesi, ne Duma'nın toplanmasını engelleyebilir, ne de geniş bir halk hareketine yol açabilir;

(3) mevcut siyasi durumda seçimlere katılmak, Sosyal-Demokratları  ya harekete hiçbir faydası olmaksızın kenara çekilmeye, veya Anayasal-Demokratların sessiz yardakçılığı konumuna düşmeye zorlayacaktır ;

Şu görüşteyiz ve Kongrenin de  aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) RSDLP'nin Devlet Dumasına katılmayı kesin olarak reddetmesi gerektiği;

(2) RSDLP'nin Devlet Duma seçimlerine herhangi bir aşamada katılmayı kesin olarak reddetmesi gerektiğini;

(3) RSDLP'nin seçimlerle ilgili bütün toplantıları, genel olarak Sosyal-Demokratik görüşleri ortaya koymak ve özelde Devlet Dumasını acımasızca eleştirmek, ve özellikle de, tüm halkın bir kurucu meclisinin toplanması için devrimci bir mücadele çağrısı yapmak;

(4) RSDLP ayni zamanda, Parti'nin özgül devrimci durumdaki taktikler ve  devrimci durumdan kaynaklanan görevler hakkındaki tüm görüşlerini mümkün olan en geniş kitlelere bildirmek için, Duma ile ilgili ajitasyonunu kullanması gerekir.

Parti Örgütü İlkeleri

Buna karşılık:

(1) Parti içindeki demokratik merkeziyetçilik ilkesi artık evrensel olarak tanınmaktadır;

(2) zorlaştırılmış olmasına rağmen, yine de mevcut siyasi koşullarda belirli sınırlar dahilinde yürürlüğe konabilir;

(3) Parti örgütünün yasal aygıtlarıyla, gizli aygıtlarının karıştırılması, Parti için ne kadar  ölümcül olduğunu kanıtlamıştır ve hükümet provokasyonlarının eline oynar.;

Şu görüşteyiz ve Kongre'nin de aynı görüşte olmasını öneriyoruz:

(1) Parti örgütlerindeki seçme ilkesinin yukarıdan aşağıya uygulanması;

(2) bu ilkeden kopma-sapma, örneğin: iki aşamalı seçimler ya da seçilen organlara atama vb., sadece polisin engellemeleri aşılmaz olduğunda, ve istisnai durumlarda özellikle öngörülmüşse;

(3) Parti örgütünün gizli çekirdeğini korumanın ve güçlendirmenin zorunlu olması;

(4) her türlü kamu faaliyeti için (basında, toplantılarda, birliklerde, özellikle sendikalarda, vb.) Parti örgütlerinin gizli çekirdeği hiçbir şekilde tehlikeye atamayacak özel bölümleri oluşturulması ;

(5) Parti için bir merkezi organ olması gerektiği, yani Parti'nin genel kongresinin, Parti Merkez Organının yayın kurulunu, vb. atayacak tek bir Merkez Komite seçmesi gerekir.

Kaynak

Partiiniye Izvestia, No.2, 20 Mart 1906.

Lenin, Toplu Eserler, Cilt 10, sayfa 147-164.

Çeviri; Erdoğan A, Haziran 2020