Troçkizm ve Devrimci Hareket

Yeni Zelanda Komünist Review, 1973 Ocak-Şubat

 PDF indir

Agim Popa.

Professor, Editor-in-chief of “Zëri i Popullit”

(Rruga e Partise , Arnavutluk, No. 7, 1972)

Arnavutluk İşçi Partisi 6. Kongresinde belirtildiği gibi, işçi sınıfının devrimci hareketinin günümüzdeki gelişimi, hem modern revizyonistlerin sağ oportünizmine karşı (ve asıl şey budur), hem de “solcu” eğilimlere ve lafazanlıklara, özellikle de günümüzde ve 60'lara kadar uzanan yeniden harekete geçirilmiş Troçkizme karşı kesinlikle kararlı bir mücadeleyi zorunlu kılar. Enternasyonal 6. Kongresi'nde sunulan raporda Yoldaş Enver Hoca şöyle dedi: 

“Troçkizm ve anarşizmin değişen anti-Marksist eğilimleri daha önce hiç görülmemiş bir derecede canlandırıldı. Özellikle gençlik ve aydınların çeşitli kitle hareketlerine sızarak, kitleleri doğru yoldan saptırmak ve onları ciddi yenilgilere ve hayal kırıklığına yol açan tehlikeli maceralara atmak amacıyla "sorunlu sularda balık tutmaya " çalışıyorlar. ” (sorunlu sularda balık tutma - zor durumlardan kendileri için çıkar sağlamaya çalışıyorlar. EA)

TROÇKİZMİN CANLANMASI VE NEDENLERİ

Dönek Kruşçev'in Stalinizme karşı vahşi kampanyasını başlattığı 20 inci ve özellikle de CPSU Kongresi'nin ardından, ağır darbeler almış olan ve kitleler arasındaki tüm nüfuzunu kaybetmiş olan Troçkizm kafasını kaldırdı, ve zehirli köklerini dünyanın birçok bölgesine ve ülkesine geniş çapta yayan faaliyetini başlattı. Avrupa, Afrika ve diğer bölgelerde, çok sayıda Troçkist grup ve örgütleri çürüyen kereste üzerinde mantarlar gibi filizlenmeye başladı.

Troçkistler 1960'lardan bu yana kendilerini dört ana merkez etrafında gruplandırdılar: “Uluslararası Sekreterlik”, sözde “4. Enternasyonal'in Marksist-Devrimci Eğilimi”, “Latin Amerika Sekreterliği” ve Londra'nın “Uluslararası Komitesi”, bunların hepsi  İngiliz, Amerikan ve Kanada Troçkist gruplarını büyük ölçüde birleştirdi .

Troçkist gruplar özellikle Batı Avrupa'da çoktur. Örneğin, Fransa'da “4. Enternasyonal'in Fransız dalı olan Enternasyonal Komünist Partisi (PCI), “ 4. Enternasyonal'e katılmayan rakip bir grup olan Uluslararası  Komünist Örgütü (OCI) ”gibi gruplar , Sosyalizm için Gençlik İttifakı ”(AJS),“ Marksist-Devrimci İttifak ”(AMR),“ Komünist Lig (LC.), “İşçilerin Mücadele Grubu” (LO) vb. gibi örgütler  ortaya çıktı ve zehirli faaliyetlerine başladılar. Benzer şekilde İspanya'da da “Unidad” olarak da bilinen “Uluslararası Komünist Parti”, “Marksist Birliğin İşçi Partisi”, (POUM), “Komünist Eylem” örgütü, “Devrimci İşçi Partisi (POR)” Troçkist örgüt “Sosyalist Eylem Ligi” olarak adlandırılıyor. Çeşitli Troçkist gruplar Batı Almanya, İsveç, Belçika, vb. Avrupa'dakilerden, Seylan ve Japonya gibi Asya'daki diğer birçok ülkelerde başlarını kaldırdılar.

Troçkizm'in şu anki canlanmasının nedenleri nelerdir? Ana nedenler: Bir yandan, modern revizyonizmin ihaneti, özellikle de Devrimci harekette büyük karışıklığa neden olan Kruşçev revizyonistleri. Troçkistlerin sahte-solcu sloganlarının devrimci harekette kafa karışıklığı yaratmasını mümkün kılan tam da budur.

Öte yandan, Troçkizm'in canlanması, özellikle küçük mülk sahipleri, alt ve orta sınıf memurlar ve yetkililerin, aydınlar ve öğrenciler gibi kentlerin küçük-burjuva tabakaları da dahil olmak üzere küçük-burjuva orta tabakalarının, hepsini harekete geçiren küçük burjuvazinin tipik kaypaklıklarıyla birlikte, büyük ölçüde devrimci hareket içine çekimi ile bağlantılıdır.  İşte tam olarak bu küçük-burjuva dengesizlik, bir aşırıdan diğerine, anarşizmden ve sınırsız maceradan aşırı sağ oportünizme ve yenilgiye kadar gidiş eğilimi, Troçkizm'in gelişebileceği ve karşı-devrimci amaçları için kumar oynayabileceği  elverişli zemini oluşturur.

Son olarak, içinde bulunduğumuz dönemde, devrimci hareketin tam akışta (canlı) olduğu bu dönemde, burjuvazi, emekçi geniş kitlelerinin, özellikle kapitalist düzene karşı samimi ama kendiliğinden devrimci eğilimleri olan gençler ve öğrencilerin protesto duygularıyla oynayarak, onları ultra- devrimci lafazanlıklarla yönünü değiştirmeye, onları devrimin gerçek yolundan saptırmaya, onları burjuvazinin egemenliğine zarar vermeyecek ve böylece kitlelerde hayal kırıklığına yol açacak olan  maceralara yönlendirmeye çalışan Troçkizm'in yayılmasını teşvik etmek ve desteklemek için her türlü çabayı uyguluyor.

Bu nedenle bugün burjuvazi tarafından finanse edilen yayın evleri Troçki nin yazılarını ve diğer Troçkist yazıları yaygın bir şekilde dağıtıyor .

TEMEL ÖZELLİKLER

Günümüz Troçkizmi'nin özellikleri nelerdir?

Genel olarak, günümüzün Troçkizmi, Troçki'nin zamanında yaptığı aynı anti-Marksist görüşler, hedefler ve yöntemler üzerinde durmaktadır. Ancak, faaliyette bulunduğu mevcut koşullar ve durumlar nedeniyle, bazı yeni özel özelliklere sahip olmak zorundadırlar.

Felsefi-metodolojik açıdan, bugünün Troçkizmi, geçmişin Troçkizmi gibi, diğer şeylerin yanı sıra, devrimci hareketin ulusal veya uluslararası ölçekte, gelişiminin şartlarını belirleyen nesnel koşulları nı, devrimin karakteri ve itici güçlerinin farklı aşamalarını hesaba katmadığı ifade gerçeğinden, öznellik ile karakterizedir.   Eklektizm ve pragmatizm, sağlam ilkelerden yoksunluk, tamamen çelişkili kavramlara bel bağlama, bir uçtan diğerine koşma, anlık avantajlar uğruna en farklı eğilimlerle birlik, Troçkist görüşlerin karakteristiğidir.

Siyasi-ideolojik bakış açısından, günümüz Troçkizmi, devrimci Marksizm-Leninizm'e karşı düşmanlık ile karakterizesidir. Bu hem eski hem de yeni Troçkizm'in ortak bir özelliğidir. Eskiden Troçki'nin Lenin ve Leninizm'e yönelik düşmanca duruşunda ifade ediliyordu. Daha sonra Troçki'nin ve Troçkistlerin Stalin'in fikirlerine, liderliğine ve çalışmalarına karşı düşmanca tavrında ifadeyi buldu .

Günümüzde Troçkizm'in Marksizm-Leninizm'e karşı düşmanlığı, Troçkist'lerin devrimci hareketin dikkatini modern revizyonizme karşı mücadeleden uzaklaştırmaya ve onu Stalinizm karşıtlığına yönlendirmeye çalıştıkları şeklinde ifade edilmektedir. Troçkistler, devrimci Marksist-Leninist Stalin çizgisini, sağ oportünizm olarak nitelendirerek, tamamen çarpık bir görüş altında sunarlar. Birkaç genel söylemlerin dışında, revizyonizme karşı söyleyecek çok az şeyleri veya hiçbir şeyleri olmasa da, onu Leninizme  devrim ve sosyalizmin amacına ihanet etmek,  dünya devrimci hareketini bulandırmak, Batı'daki devrimci dürtünün gerilemesine neden olmak, İkinci Dünya Savaşı Sonrası Halkın Demokrasisi ülkelerin işgalini ve sömürüsünü gerçekleştirme  vb. ile suçlayarak tüm ateşlerini Stalin ve Stalinizme karşı yönlendirirler.  (P. Frank - “La Ouatrieme International” ed. Maspero , 1969).

Ayrıca Çin Komünist Partisi ve Çin Devrimi'nde Mao Tsetung'a ve onun fikirlerine saldırıyorlar. (Agy ve ayrıca D. Avenas, A Brossat , - “De l'antitrotskyme ”, ed. Maspero . 1972).

REVİZYONİSTLERLE BİRLİK

Bu arada Troçkistler, temel tutumlarında modern revizyonistlerle tam bir fikir birliği içindeler. Revizyonistlerle birlikte Stalin'e ve Çin Komünist Partisine saldırıyorlar, revizyonizmin çeşitli eğilimlerine destek veriyorlar. 1948'de, 4. Uluslararası ve Troçkist örgütlerin liderleri, Yugoslav revizyonistlerine desteklerini açıkladılar ve onların lehine yaygın faaliyetler yürüttüler (P. Frank - La Ouatrieme Internationale). 1956'da Macar karşı-devriminin tarafında yer aldılar.

1968 yılında, Troçkistler, Çekoslovakya'daki Dubchek revizyonistleriyle birlik oldular ve onların siyasetlerini devrimci bir siyaset olarak ilan ettiler. Benzer şekilde, Troçkistler kendilerini “tüm sosyalist ülkelerin Amerikan emperyalizmine karşı birleşik cephesi”, Sovyet revizyonistlerinin demagojisi ile bağlantıladılar. Revizyonistler tarafından yönetilen ülkelerde kapitalizmin restorasyon sürecini inkar ediyorlar.

Lenin'in Troçki hakkında uzun zaman önce söyledikleri, günümüz Troçkizmi için tamamen geçerlidir:

" Troçki kıvırır, spekülasyon yapar, soldan olma pozu verir, ve sağa yardım için elinden gelen her şeyi yapar"

Troçkistlerin temel amacı Stalinizm olarak tanımladıkları devrimci Marksizm-Leninizm'e karşı, ister sağ ister sol olsun, bütün eğilimlerin birliğini sağlamaktır.

İŞÇİ SINIFI HAREKETİNİN BÖLÜCÜLERİ

İşçi sınıfının devrimci hareketini bölme-parçalama bugünkü Troçkizmin önde gelen amaçlarından ve en karakteristik özelliklerinden birisidir. Nesnel olarak, Troçkizm bugün işçi sınıfını bölmek için  burjuvazinin özel bir kurumu olarak tarif edilebilir, bölmek-parçalamak Troçkistlerin hareket saflarında birliğe karşı kendilerini açıkça ifade ederek bunu bir ilke haline getirme çabalarıdır.

Troçkizmin bugünün önde gelen ideologlarından Pierre Frank şöyle yazıyor:

“Aslında, işçinin hareketindeki en anormal olan şey onun monolitik doğasıdır, örgütlerin saflarındaki tüm bağımsız siyasi düşünceleri boşa çıkaran bu 'birlik' kendilerini Maxist olarak adlandırılıyor ... İşçi hareketinin tarihine bakan herkes, akımlar ve eğilimler arasındaki, siyasi ve teorik olarak birbirlerine karşı mücadelelerle dolu olduğunu görecektir. Bu usule uygundu, çünkü devrimci düşünce ve eylemin ilerlemesi, teorilerin, tutumların ve eğilimlerin gerçekle durmaksızın bir çatışması olmadan olamazdı. Ve sürekli olarak büyük ayaklanmaların meydana geldiği, “yeni” nin günden güne doğduğu”bir dünyada  daha fazla olması gereklidir. (P. Frank - La Ouatrieme Internationale, s. 60).

Böylece, ona göre işçi hareketinin birliğinden bile söz edemeyiz, çünkü sürekli bölünmeler, bu usule uygun durumdan biridir. (!)

TROÇKİST YALPALAMALAR

Soldan Sağa ilkesiz yalpalama, bazen en sağdan oportünistlerle, bazen en aşırı ve maceracı solcu unsurlarla birleşmek, Troçkistlerin görüş ve tutumlarının da karakteristiğidir. Böylece bir yandan, sızma politikasını yürüterek, yani  Troçkist grupların diğer partilerle, hatta sağcı sosyal demokrat partilerle bile kaynaşırken, diğer yandan, “sınıf uzlaştırıcı oportünist bir politika” olarak tanımladıkları Anti-faşist halk cephesine çılgın saldırılar düzenlerler.

Öte yandan, Troçkistler, doğru taktik olup olmadığına bakmaksızın, herhangi bir devrimci perspektif veya program olmayan solcu ve anarşist hareketleri, küçük silahlı grupların küçük isyanları veya geniş, örgütlü, kitlesel bir siyasi hareketten hiçbir desteği olmayan gerilla savaşı gibi sadece devrimci hareketlerde karışıklığa ve hayal kırıklığına neden olan ( darbeci ve siyasi maceracı)  teşvik ederler ve desteklerler. 

Öte yandan, işçi hareketinin, sosyalizm mücadelesinde “sağcı” revizyonistlerin reformist çizgisinin özdeş bir kopyası olan strateji ve taktikleri benimsemelerini tavsiye ederler (P. Frank - “La Quatrieme Internationale” ve K. Mavrakis - “Du Trotskysme , 1971).

Bu yalpalamalar, en sağa yakın fikirlerle, aşırı soldan fikirleri  eklektik olarak birbirine karıştırmak , sadece Troçkist hareketin derinden küçük burjuva doğasının ifadesi değil, aynı zamanda devrimci hareketi karıştırmak ve yönünü kaybettirmek için bir yöntemidir .

Bütün bunlar, geçmişte olduğu gibi, bugünde Troçkizmin temel politikasının, sözde devrim, ama pratikte  devrimci hareketi baltalama  ve  ona sabotaj uygulama olduğunu gösteriyor.

GÜNÜMÜZÜN TROÇKİST YÖNTEMLERİ

Troçkistler bugün işçi sınıfının devrimci hareketini nasıl sabote ediyorlar?

Troçkistler, devrimci sloganlarla harika bir oyun sahneye koyarlar ve özellikle Marksizm-Leninizmin yaratıcı geliştirilmesi olarak ortaya koymaya çalıştıkları sözde 'sürekli devrim' teorisini ilan ederler. Fakat bu ultra-devrimci vaazlarının özü nedir ve gerçekten kime hizmet ederler?

“Sürekli devrim” teorisi, kesintisiz gelişim bahanesi altında devrimin aşamalarının reddedilmesidir. Bu Troçki'nin bakış açısı idi ve bugün takipçilerinin bakış açısıdır. Bu teoriye göre,  ister gelişmiş kapitalist ülkelerden biri veya ister bir sömürge veya yarı sömürge ülkede olsun,  herhangi bir ara aşama olmadan, her ülkede devrim yürütülmektedir ve bu devrim salt bir proleter devrim dışında bir şey olamaz.

““Şimdiki dönemde sermaye iktidarı ile proletarya diktatörlüğü arasında bir ara yol yoktur” diye yazıyor Troçkistler. Ancak konuyu bu şekilde ileri sürmek , gelişmenin farklı aşamalarında devrimi koşullandıran nesnel faktörleri göz ardı etmek , bu ülkelerdeki devrimin sosyal temelini sınırlamak, devrimci hareket içinde birleştirilmesi gereken sosyal güçler arasında ayırım tohumlarını ekmek anlamına gelir,  ve sonuçta devrimi sabote etmek anlamına gelir.

Troçkist "Sürekli devrim" teorisi, aynı zamanda, devrimci hareketin gelişiminde ulusal itici gücün olumsuzlanması, dış faktörün abartılması ve devrimde belirleyici faktör olan iç faktörün reddedilmesi ve son tahlilde devrimin “ihracatı” teorisidir. 

“Devrimci hareketin ulusal ölçekte ya da“ bölgesel ”izolasyonda inşa edilebileceği fikri”, diyor 4. Enternasyonal'in “Dünya Devriminin Gerçek Diyalektiği” başlıklı program belgelerinden biri "kıtalar arası balistik füzeler çağında olduğu kadar iflas etmemişti ve evrende yolculuk yapıyor ”(P. Frank - La Quatrieme Internationale).

Sorunun böyle bir sunumu, farklı ülkelerde devrimden vazgeçmeye, “dünya ölçeğinde zincirleme devrimi” nin gerçekleştirilmesi için, - kapitalizm altındaki eşit olmayan ekonomik ve politik kalkınma nedeniyle imkansız olan bir şey- şartların yaratılmasını oturup beklemeye yönlendirir. Ancak Troçkistler bunu göz ardı etmeyi tercih ediyorlar  ve böylece öznelliğe düşüyorlar.

KÖYLÜNÜN ROLÜNÜN REDDEDİLMESİ

Troçkistler vaazları ve kendi tutumları yoluyla günümüz devrimci sürecinin itici güçleri konusunda kafa karıştırır ve bu itici güçleri bölerler. İşçi sınıfının hâlâ nispeten sayısal anlamda sınırlı bir sınıf olduğu sömürge ve yarı sömürge ülkelerde, nüfusun çoğunluğu, dolayısıyla sayısal olarak devrimin en büyük gücü köylülerdir, Troçkistler devrim aşamasını reddederek , gerçekte, köylülüğün devrimci olma olasılığını inkar ediyor, onu ve diğer ara katmanları ultra-Sol sloganlarla işçi sınıfına yabancılaştırıyorlar.

Bununla birlikte, işçi sınıfının  gerçekten devrimci hareketin belirleyici gücünü oluşturduğu gelişmiş kapitalist ülkelerde, günümüz Troçkistleri, bu ülkelerde devrimin vurucu gücünün ve devrimci hareketin gerçek liderlerinin, entelektüeller, öğrenciler ve okul öğrencileri olduğu iddia ediyorlar. Bunun açık bir kanıtı Troçkist eğilimin esas olarak öğrenci gençler arasında yayılmasına rağmen, işçiler arasındaki etkisinin son derece sınırlı olmasıdır. Böylece bu konuda Troçkistlerin pozisyonu Marcuse gibi revizyonistlerinin veya Fisher gibi aşırı sağcı burjuva ideologlarının ve diğerlerinin görüşlerine çok yakındır.

Ancak, öğrenci hareketi ne kadar gelişirse gelişsin, kapitalizmin devrilmesi mücadelesinde, sadece işçi sınıfının devrimci hareketi ile birleştiğinde ve kendisini  proletarya ve Marksist-Leninist proleter partisinin liderliğinin altına sokarak etkili ve olumlu bir rol oynayabileceği iyi bilinmektedir.

Ultra-devrimci genel sloganları hakkında büyük bir yaygara yaparken, devrimci hareketin gelişiminin somut problemleriyle başa çıkma sorunu gündeme gelince, Troçkistler, işçi sınıfı olarak, esasen “yapısal reform”, kapitalist işletmelerin yönetimine işçi katılımı, vb. ile ilgili modern revizyonistlerin söylemleriyle özdeş olan vaazlarla ortaya çıkarlar. 

Bu nedenle Troçkist Mandel, işçi kontrolü mücadelesinin kapitalist ülkelerde “devlet iktidarının ikiliği durumunu yaratır”, “işçi kontrolü için olan talep ... işçilerin devlet iktidarının, ilk önce fabrikada ve daha sonra tüm ülke üzerinde ortaya çıkmasını hedefler” diyor.

Troçkistlerin vaazlerine göre işçi kontrolü, dişten tırnağa silahlı burjuvazinin yönetim koşulları altında, onun iktidarını devirmeden, burjuva devlet mekanizmasını yıkmadan, proletarya diktatörlüğü kurmadan elde edilebilir( !) Bu devrimin bariz oportünist bir inkarıdır.

ÖNCÜ PROLETER PARTİSİ

Troçkistlerin işçi sınıfının devrimci hareketine karşı hem geçmişte hem de günümüzdeki düşmanlığı, proletarya partisi sorununa karşı tutumlarıyla en açık şekilde ortaya çıkıyor . Troçkistlerin bu konudaki görüşleri şu şekilde özetlenebilir :

1. Troçkistlere göre, Marksist-Leninist proleter partinin varlığı ve liderliği burjuvazinin devrilmesi ve sosyalizmin zaferi mücadelesinde kesinlikle gerekli değildir. Troçkist P. Frank'in “La Quatrieme Internationale” adlı kitabında söylediği gibi, Troçkinin kendisi yazılarında olağan dışı koşullarda beklenmedik bir olasılık olarak, devrimin Marksist devrimci bir liderlik altında olmadan da zafer kazanacağını ” öngördü, İkinci Dünya Savaşı'nın ardından sözde bu tür olayların meydana geldiğini iddia etti (P. Frank - La Quatrieme Inter nationale).

Bu sorun üzerine Troçkistler ile Yugoslav, İtalyan ve diğer bazı revizyonistlerin vaaz ettikleri arasında gerçek bir fark olmadığı  açıktır. Bu tür öğretilerin amacının işçi sınıfını gerçek bir devrimci liderlik olmadan terk etmek olduğu bilinmektedir ve bunların tek amacı devrimi sabote etmek ve işçi sınıfını kapitalizme köleleştirmektir .

2. Troçkistler, işçi sınıfının iktidarı ele geçirmesinin ardından Marksist-Leninist proleter partinin bölünmemiş liderliğine karşı gelirler ve çeşitli burjuva ve aşırı Sağcı revizyonist ideologlarla birlikte, sosyalizm altındaki çok partili sistemi savunurlar. Troçkist P. Frank'in bu konuda söylediği işte şu:

“Sosyalizme geçiş toplumunda, işçi sınıfı, çeşitli katmanların günlük ihtiyaçları ve uzun vadeli çıkarları arasındaki ilişkilerle ilgili olarak farklı görüşlere sahip olacağı derecede uzun bir süre farklılaşmaya devam edecek. Bu nedenle geçiş toplumunda, bazıları daha reformist, bazıları daha devrimci olan çeşitli partilere yer olacak ” 

Bu, işçi sınıfının, Marksizm-Leninizm'in devrimci teorisine dayanan tek bir öncü partisinin önderliğinin tüm olasılığını dışlayan, sözde birkaç işçi Partisinin varlığından bahsetmemiz anlamına gelir.

Ancak bu koşullarda, proletaryanın gerçek bir diktatörlüğünün varlığı da mümkün değildir ve Troçkistler bunu hesaba katıyorlar. Proletarya diktatörlüğünün temel özelliklerinin somut örneği olan 'Stalinist' Sovyet sistemine karşı kuduz bir kampanya yürüttükleri ve sürdürdükleri gerçeği, proletarya diktatörlüğü devletine olan sınırsız düşmanlıklarının en açık kanıtıdır. 

3. Troçkistler, “dünya” devrimini vaaz ederek ve içsel, ulusal faktörün devrimci hareketin gelişimindeki rolünü küçümseyerek, proletarya partisinin ulusal ölçekte rolünü de küçümserler ve bir "dünya partisi" gerekliliği hakkında konuşurlar.

 “Tek bir ülkede ve ulusal bir yolda böyle sosyalizm diye bir şey olmadığı için” diyorlar, “dünya devriminin aracı bir dünya partisinden başka bir şey olamaz” (P. Frank - La Quatrieme Internationale).

Özünde bu, proleter partinin gerçek rolünü ortadan kaldırmak anlamına gelir, çünkü günümüz koşullarında dünya devrimci süreci - çeşitli ülkelerde devrimin gelişmesi ve zaferi dışında, dolayısıyla ulusal ölçekte, her bir ülkede proleter partinin   liderliği ve tam sorumluluğu altında olmadığı sürece- anlamsızdır. .

4. Her ne kadar Troçkistler, kendilerini Lenin'in tutarlı takipçileri ilan etseler de, aslında proleter partinin iç yaşamı Leninist ilkelerinin muhalifleridirler. “Demokrasi” ve “düşünce özgürlüğü” bahanesiyle, demokratik-merkeziyetçilik, düşünce ve eylem birliği ilkesine, parti içi çelikten proleter disipline karşı çıkıyorlar - bunlar olmadan parti şekilsiz ve dağınık, her türlü etkili devrimci eylemden yoksun, sonsuz tartışmalar için sadece bir kulüp olarak kalacaktır, ve "iç demokrasi" partiyi parçalamak ve tasfiye etmek için bir araca dönüştürülecektir.

Troçki, zamanında Leninist tipteki Partiyi “kışla rejimi” ve Leninist normları bürokratik ve diktatör olarak nitelendirdi. Troçkiye göre parti, kendilerini sosyalist veya komünist ilan eden tüm hiziplerin veya eğilimlerin ilkesiz bir birliğinden oluşmalıdır. (Jean- Jaques Marie, “Le Trotskysme ”).

Günümüz Troçkizm uzmanları da hizipçiliği savunuyor ve “tartışma özgürlüğü” ve eğilimler oluşturma hakkını destekliyor; bunlar olmadan “gerçek bir siyasi yaşam hakkı üyelere reddediliyor”. Frank - La Quatrieme Internationale). Bu sorunda da Troçkistlerin pozisyonu, Garodi ve Fisher gibi revizyonistlerin aşırı sağ kanadının veya açık bir şekilde Troçkistler gibi utanç dolu bir yolla , partideki Leninist öğretilere karşı çıkan “Manifesto” tipi solcu gruplarının pozisyonuyla aynıdır. 

TEHLİKELİ KARŞI-DEVRİMCİ EĞİLİM

Gerçekler, Troçkizmin bugün işçi sınıfının ve halklarının devrimci hareketinin yeminli düşmanı ve burjuvazinin ve emperyalizmin elinde devrimci hareketlerde karışıklık yaratmak, bölmek ve zayıflatmak için tehlikeli bir silah olduğunu kanıtlıyor. Bu nedenle Troçkist eğilimin ortaya çıkması ve yok edilmesi için mücadele, günümüzde işçi sınıfının devrimci hareketinin başarılı bir şekilde geliştirilmesi ve tüm Marksist-Leninistler için acil bir görev, temel bir koşuldur.

Bu, Troçkistlerin bugünkü devrimci hareketin çeşitli sorunları ile bağlantılı vaazların ve tutumların sahteliğini ve gerçek karşı-devrimci karakterini ortaya çıkarmak için uzun ve karmaşık bir ideolojik ve politik mücadele olacaktır. Ancak bu tür bir mücadele tek başına yeterli değildir.

Troçkizme karşı başarılı bir mücadele için belirleyici koşul, Marksist-Leninist hareketin kendisini daha da geliştirilmesi, her ülkede gerçek bir devrimci mücadele programının oluşturulması ve Marksist-Leninist partilerin  kitlelerin daha derin saflarına uzanmasıdır.

Çeviri

Erdoğan A

24 Nisan 2020

Kaynak, Trotskyism and the Revolutionary Movement

Agim Popa

Professor, Editor-in-chief of “Zëri i Popullit”