Maceracılık - Lenin
Lenin Collected Works, Volume 20, pages 356-359.
Marksistler, bazı grupların maceracı olduğunu söylerken, her sınıf bilincinde olan işçinin aşina olması gereken bir olgunun kesin ve özgün sosyal ve tarihsel özelliklerini göz önünde bulundururlar.
Rus Sosyal-Demokrasisinin tarihi, kitleler arasında hiç bir kökü olmayan (ve kitleler olmadan siyaset maceracı siyasettir) ve hiç bir ciddi ve istikrarlı ilkeleri olmayan, bir saat için , bir kaç ay boyunca yayılan minik gruplarla doludur. Tarihsel bir burjuva yeniden-yapılanma döneminden geçen küçük bir burjuva ülkede, entelektüellerin rengarenk bir çeşitliliğinin işçilere katılması ve bu entelektüellerin her türlü gruplar oluşturmaya çalışmaları, yukarıda belirtilen anlamda maceraperest nitelikte olması kaçınılmazdır. .
Kandırılmak istemeyen işçiler, her grubu en yakın incelemeye tabi tutmalı ve ilkelerinin ne kadar ciddi olduğunu ve kitlelerde ne gibi köklerinin bulunduğunu tespit etmelidir. "Söylemlere inanma"; "her şeyi en yakın incelemeye tabi tut"; Marksist işçilerin sloganıdır.
1895-1902 yılları arasında Iskrism ile Ekonomizm arasındaki mücadeleyi hatırlayalım . Bunlar iki sosyal-demokrat düşünce eğilimi idi. Bunlardan biri, Iskra tarafından yürütülen üç yıllık kampanyanın deneyimine dayanan proleter ve Marksist idi ve Iskrist taktikleri ve organizasyonu hakkında kesin ve açıkça formüle edilmiş kararları kendileri olarak kabul eden tüm ileri işçiler tarafından test edildi. Diğeri, Ekonomizm, işçileri liberallere tabi kılmaya çalışan bir burjuva, oportünist eğilimdi.
Bu iki önemli eğilimin yanı sıra, bir çok küçük ve köksüz grup vardı (Svoboda, Borba, Berlin broşürlerini yayınlayan grup vb.). Bunlar çoktan unutuldu. Bu gruplarda bir ölçüde dürüst ve vicdani Sosyal-Demokrat olmasına rağmen, istikrarlı veya ciddi ilkeleri, programları , taktikleri, örgütleri ve kitleleri arasında kökleri olmadığı konusunda maceracılıklarını kanıtladılar .
Bu nedenle, ve yalnızca bu nedenle - hareketin tarihini inceleyerek, belirli teorilerin ideolojik önemi üzerine düşünerek ve söylemleri gerçeklerin sınavına koyarak - ciddi insanların günümüz eğilimlerini ve gruplarını değerlendirmeleri gerekir.
Sadece saf olanlar söylemlere inanır.
(1908, 1910, 1912 ve 1913'te - Şubat ve yazında) Pravdism , tüm taktik, organizasyon ve program sorunlarına ilişkin kesin Marksist cevaplar ve kararlar veren bir eğilimdir . Bu kararların, eski İskra (1901–03) döneminden beri, Londra (1907) Kongresi'nden bağımsız olarak sürekliliği en katı olanıdır. Bu kararların doğruluğu, bu kararları kendileri olarak kabul eden tüm ileri işçilerin beş ya da altı yıllık (1908-14) tecrübesiyle kanıtlanmıştır. Pravdism , Rusya’nın sınıf bilinçli işçilerinin beşte dördünü birleştirdi (6,700 Sosyal Demokrat işçi grubunun iki buçuk yılda 5.400 ü).
Tasfiyecilik , neredeyse yirmi yıl öncesine dayanan bir geçmişe sahip bir eğilim, çünkü Ekonomizmin doğrudan devamı (1895-1902) ve Menşevizmin yavruları (1903–08). Liberal-burjuva kökleri ve bu eğilimin liberal-burjuva içeriği, resmi kararlarda tanınmıştır (1908 ve 1910; tasfiyecilerin bunları tam olarak yayınlamaktan bile korkması şaşılmayacak bir şey!). Tasfiyecilerin liberal fikirlerinin hepsi birbirine bağlıdır ve bir parçadan oluşur: kahrolsun “yeraltı”, kahrolsun “önderler”, açık bir parti için, “grev çılgınlığına” karşı, mücadelenin daha yüksek biçimlerine karşı, vb. Liberal-burjuva “toplumda”, tasfiyeciler, uzun zamandır Kadetlerin ve Partisiz (ve Parti'ye yakın) entelektüellerin güçlü sempatilerinden memnun kaldılar .
Tasfiyecilik ciddi bir eğilimdir, yalnızca bir Marksist olmayan, proleter olmayan bir eğilim değil, liberal-burjuva bir eğilimdir. Tasfiyeciler ile sadece kafasız insanlar "barış" hakkında konuşabilirler.
Şimdi “eğilim” olarak gösterilen diğer grupları ele alalım. Bunları sıralayacağız :
1) Vperyod grubu artı Alexinsky ;
2) aynen, artı Bogdanov;
3) aynen, artı Voinov ;
4) Plekhanovitler ;
5) “Parti yanlısı Bolşevikler” (aslında uzlaştırıcılar: Mark Sommer ve kalabalığı);
6) Troçkistler ( yani , Troçki, eksi Semkovsky bile );
7) “Kafkasyalılar” ( yani , bir eksi Kafkasya).
Basında belirtilen grupları sıraladık. Bunlar Rusya'da ve yurtdışında ayrı "eğilim" ve grup olmak istediklerini söylediler. Tüm Rus gruplarını listelemeye çalıştık, Rus olmayanları göz ardı ettik.
İstisnasız tüm bu gruplar saf maceracılığı temsil ediyor.
"Neden? Kanıt nerede? ”diye soracaktır okur.
Kanıt, en olaylı ve en önemli olan son on yılın (1904-14) tarihçesi tarafından sağlanmıştır. Bu on yıl boyunca bu grupların üyeleri taktik ve örgütlenme ciddi sorunları üzerine, en çaresiz en acınacak, en gülünç yalpalamalarını görüntülediler ve kitleler arasında kökleri olan eğilimler oluşturmak için kendi mutlak beceriksizliklerini gösterdiler.
En iyileri Plekhanov'u ele alalım. Geçmişte sağladığı hizmetler çok büyüktü. 1883 ve 1903 yılları arasındaki yirmi yıl boyunca, özellikle oportunistlere, Machistlere ve Narodniklere karşı olmak üzere çok sayıda görkemli makaleler yazdı .
Fakat 1903'ten bu yana Plekhanov, taktik ve örgütlenme meseleleri konusunda en gülünç biçimde yalpalıyor: 1) 1903, Ağustos - bir Bolşevik; 2) 1903, Kasım ( Iskra No. 52) - “oportünist” Menşeviklerle barışın lehine ; 3) 1903, Aralık - bir Menşevik ve ateşli olanı; 4) 1905, bahar - Bolşeviklerin kazandığı zaferden sonra -“çekişen kardeşler” arasındaki “birlik” lehine ; 5) 1905’in sonu - 1906’nın ortalarına kadar - bir Menşevik; 6) 1906'nın ortası — zaman zaman Menşeviklerden uzaklaşmaya başladı ve 1907'de Londra'da onları “ örgütsel anarşizmleri” nedeniyle sansürledi ( Cherevanin'in kabulü) ; 7) 1908 — tasfiyecilerden koptu; 8) 1914 - tasfiyecilere yeni bir dönüş. Plekhanov, bu birliğin hangi şartlarla ulaşılacağı, neden Bay Potresov ile birliğin mümkün olduğu ve bunun için hangi şartların kabul edileceğine dair güvenceler olduğunu açıklamak için anlaşılır bir kelime bile vermeden, onlarla “birliği” savunuyor
Böylesine bir deneyimden on yıl sonra, Plekhanov'un dalgacık üretme kabiliyetine sahip olduğunu , ancak bir “eğilim” üretmediğini ve asla üretemeyeceğini söyleyebiliriz .
Plehanov'un tasfiyecilere karşı makalelerini isteyerek yayınlayan Pravdistleri oldukça anlıyoruz . Tasfiyecilere karşı yöneltilen, 1908-10'un kararlarına tam olarak maddelerini kolayca reddedemezlerdi. Şimdi Plehanov,-tasfiyecilerle, Bogdanov ve diğerleriyle birlikte,- “tüm eğilimlerin” birliği hakkındaki söylemleri tekrarlamaya başladı. Acımasız bir şekilde savaşılması gereken bu çizgiyi şiddetle kınıyoruz.
Dünyanın hiçbir yerinde işçi partileri entelektüel grupları ve “eğilimleri” birleştirmez; çalışanları aşağıdaki şartlarda birleştirir:
(1) taktik ve örgütlenme sorularına ilişkin kesin Marksist kararların tanınması ve uygulanması ;
(2) sınıf bilinçli işçilerin azınlığının çoğunluğa itaat etmesi.
Bu birlik, “yeraltı” muhaliflerinin mutlak olarak reddedilmesi temelinde, Pravistler tarafından iki buçuk yıl (1912–14) boyunca beşte-dört oranla gerçekleşti. Kafasız insanlar Pravdistleri kötüye kullanabilir ve onlara hizipçi, bölücü vb . diyebilir , ancak bu söylemler ve kötüye kullanma işçilerin birliğini ortadan kaldıramayacaktır.
Plehanov şimdi çoğunluğun bu birliğini yok etmekle tehdit ediyor.
İşçilere sakince ve kararlı bir şekilde şöyle diyoruz:
söylemlere inanmayın. Onları gerçeklerin sınavına koyun ve yukarıda belirtilen maceracı grupların her birinin attığı her adımın giderek göze batan bir şekilde, çaresiz ve acınacak yalpalamalarını ortaya çıkardığını göreceksiniz.
Lenin Collected Works, Volume 20, pages 356-359.
Çeviri
Erdoğan A
6 Temmuz, 2019
