Konferansdan ne Bekliyorduk
6 Mayıs 1917,
Başyazı.
Stalin
Partizimiz, Petrograd’dan Kafkaslar’a, Riga’dan Sibirya’ya kadar Rusyanın her tarafında ki Sosyal-Demokratların birliğidir.
Bu birlik, emekçilerin' zenginlere, fabrikatörlere ve çift lik sahiplerine karşı,'daha iyi bir gelecek için, sosyalizm için başarılı bir mücadele vermelerine yardım etmek amacıyla kuruldu.
Fakat mücadele ancak, eğer Partimiz birlik içinde ve yekpare ise, eğer bir tek ruha ve iradeye sahipse, eğer Rus ya’nın her tarafında, her yerde uyum içinde çalışıyorsa başarılı bir şekilde sürdürülebilir.
Fakat Partinin birliği ve dayanışması nasıl sağlana caktır?
Bunu sağlamanın yalnızca bir yolu vardır, yani: tüm Rusya’nın sınıf bilinçli işçilerinin seçilmiş temsilcilerini bir yerde biraraya toplamak, devrimimizin temel sorunlarını birlikte tartışmak ve ortak bir görüş ortaya çıkarmak, geriye döndüklerinde halkın araşma gitmek ve onu ortak bir yoldan ortak bir hedefe yöneltmek.
Bu tür bir toplantıya konferans denir.
Bizim, hepimizin, Rusya Sosyal-Demokrat İşçi Partisi’ nin Tüm-Rusyâ Könferansı’nın toplanmasını neden büyük bir sabırsızlıkla beklediğimizin sebebi buydu.
Devrimden önce, Partimiz illegalitede yaşadı, o yasaklanmış bir parti idi, üyeleri tutuklanıp kürek cezasına mahkûm ediliyordu. Bu nedenle de onun örgütü illegaliteye uyar lanmıştı, o «gizli» bir partiydi.
Şimdi koşullar değişti; devrim, özgürlüğü getirdi, illé galité geçti, ve Partimiz faaliyetini açıkta yürüten bir parti haline gelmesi, yeni tarzda örgütlenmesi gerekiyordu.
Savaş veya barış sorunu ile karşı karşıyayız. Savaş milyonlarca hayatı alıp-götürüyor ve daha milyonlarcasını götürecek. Savaş, milyonlarca aileyi mahvediyor; Şehirlerimizi açlığa ve bitkinliğe uğrattı. Kırı en gerekli maddelerden yoksun bıraktı. Savaş yalnızca, hükümet kontratlarıyla ceplerini dolduran zenginlere yarıyor. Savaş yalnızca, yabancı halkları talan eden hükümetlere yarıyor. Savaş işte bu tür den bir talan amacıyla yürütülüyor. Ve böylece şu soru ortaya çıkıyor: Savaş hakkında ne yapılmalıdır? Durdurulacak mı, yoksa devammı ettirilecek? Boyunduruğa daha mı çok gireceğiz, yoksa, ilk ve son olarak onu kıracak mıyız?
Konferans bu soruya cevap vermeliydi.
Bundan da öte, Rusya —cephede olduğu kadar cephe gerisinde de— açlıkla yüzyüzedir. Fakat bütün
«boş» topraklar hemen sürülüp ekilmedikçe, açlık kat kat şiddetlenecektir. Oysa çiftlik sahipleri, toprakları ekilmemiş halde bı rakıyor, bunları ekmekten kaçmıyorlar, Geçici Hükümet ise köylülerin toprak mülklerine el koymalarını ve bunları işle melerini yasaklıyor... Çiftlik sahiplerini mümkün olan her yolla destekleyen bir Geçici Hükümet’i ne yapmalı? Çiftlik sahiplerinin kendilerini ne yapmalı — toprakları ellerinde tutmalarına izin verilecek mi, yoksa halkın malı haline mi getirilecek?
Konferans, bütün bu sorulara açık ve kesin cevaplar ver meliydi.
Çünkü yalnız bu tür cevaplar Partimizi birleştirir ve sağlamlaştırır.
Yalnız birleşmiş bir parti halkı zafere götürebilir. Konferans, umutlarımızı haklı çıkardı mı?
Açık ve kesin yanıtlar verip vermediğini yoldaşlar gazetemizin 13. sayısına ek olarak yayınladığımız Konfe rans Kararlarını inceleyerek kendileri karar vermelidirler.
«Soldatskaya Pravda» (Asker Pravda’sı) No. 16,
6 Mayıs 1917,
Başyazı.
İmza: K. Stalin
