BAZI TEZLER

Lenin Secme Eserler 5 

Yazı Kurulu Tarafından Sunulmuştur

Bu sayıda yer alan materyal, Partimizin Petersburg Komitesi’nin ne kadar kapsamlı bir faaliyet geliştirdiğini gösteriyor. Rusya ve bütün Enternasyonal için bu, gerici bir savaşta, en zor koşullar altında sosyal-demokrat çalışmanın gerçek bir örneğidir. Petersburg ve tüm Rusya işçileri, bu çalışmayı bütün güçleriyle destekleyecek ve bu çalışmayı aynı çizgide daha enerjik, daha güçlü ve daha kapsamlı bir şekilde sürdüreceklerdir.

Rusya’dan yoldaşların işaret ettiği şeyleri dikkate alarak sosyal-demokrat çalışmanın aktüel sorunları üzerine bazı tezler formüle ediyoruz:

1) “Kurucu Meclis” şiarı tek başına yanlıştır, çünkü şimdi bütün mesele, bu Kurucu Meclis’i kimin toplantıya çağıracağıdır. Liberaller 1905 yılında bu şiarı benimsediler, çünkü bu şiar Çarlık tarafından

 toplantıya çağrılan ve onunla ittifak halinde olan bir kurucu meclis anlamında yorumlanabilirdi. En doğrusu, sosyalizm için, savaşan hükümetlerin devrimci biçimde yenilgiye uğratılması için ve savaşakarşı mücadelede işçilerin uluslararası dayanışması çağrısının eklendiği (bkz. No. 9) üç temel şiardır (demokratik cumhuriyet, çiftlik sahiplerinin topraklarına el konması ve sekiz saatlik işgünü).

2) Emperyalist, gerici savaşın sürdürülmesini teşvik eden Savaş Sanayii Komitelerine[36] katılmaya karşıyız. Seçim kampanyasından yararlanmaktan, örneğin sadece ajitasyon ve propaganda amacıyla seçimlerin ilk aşamasına katılmaktan yanayız. — Devlet Duması’nı boykot kesinlikle söz konusu olamaz. Yeni seçimlere katılmak mutlak zorunludur.

Devlet Duması’nda Partimizin temsilcileri yer almadığı sürece, Duma’daki gelişmelerden devrimci sosyal-demokrasi açısından yararlanmamız gerekir.

3) En acil ve en özsel görevler olarak, proletarya içinde sosyal-demokrat çalışmanın sağlamlaştırılması ve genişletilmesini ve devamla bunun kır proletaryasına, kır yoksullarına ve orduya yayılmasını görüyoruz.— Devrimci sosyal-demokrasinin en önemli görevi, başlamış bulunan grev hareketini üç temel talep şiarı altında daha da geliştirmektir. Ajitasyonda, savaşa derhal son verilmesi talebine layık olduğu yer verilmelidir. Diğer maddeler arasında işçiler şu talebi de kesinlikle unutmamalıdırlar: Sürgün edilen işçi temsilcilerinin, Rusya Sosyal-Demokrat işçi Fraksiyonu üyelerinin derhal serbest bırakılması.

4) işçi Temsilcileri Konseyleri ve benzer kuruluşlar ayaklanma organları, devrimci iktidarın organları olarak görülmelidir. Bu kuruluşlar ancak, politik kitle grevlerinin genişlemesi ve ayaklanmayla bağıntılı olarak, hazırlanması, geliştirilmesi ve başarıyla sürdürülme derecesine bağlı olarak kalıcı yararlar sağlayabilirler.

5) Rusya’da önümüzdeki devrimin sosyal içeriği, ancak proletarya ve köylülüğün devrimci-demokratik diktatörlüğü olabilir. Rusya’da devrim, monarşiyi ve feodal çiftlik sahiplerini yıkmadan zafere ulaşamaz. Fakat proletarya köylülük tarafından desteklenmeden bunlar yıkılamaz. Kırsal nüfusun, “köylü çiftlik sahipleri” ve kır proletaryası olarak ayrılmasında ileriye doğru atılan adım, kırsal nüfusun Markov ve ortakları tarafından ezilmesini ortadan kaldırmamıştır.[37] Eskiden olduğu gibi bugün de, kır proleterlerinin ayrı örgütlenmesi zorunluluğunu her halükârda kayıtsız şartsız savunuyoruz.

6) Avrupa’da sosyalist devrimi körüklemek amacıyla Rusya’da burjuva-demokratik devrimi sonuna kadar götürmek Rus proletaryasının görevidir. Avrupa’da sosyalist devrimi alevlendirmek görevi bugün, Rusya’da burjuva-demokratik devrimi sonuna kadar götürme görevine olağanüstü yakınlaşmıştır, ama yine de özel ve ikinci bir görev olarak proletaryanın önünde durmaktadır, çünkü Rusya’daki proletarya ile işbirliği içinde olan çeşitli sınıflar söz konusudur: Rusya’da burjuva-demokratik devrimi sonuna kadar götürme görevi için Rusya’nın küçük-burjuva köylülüğü, Avrupa’da sosyalist devrim görevi için başka ülkelerin proleterleri.

7) Sosyal-demokratların bir Geçici Devrimci Hükümete demokratik küçük-burjuvazi ile birlikte katılmalarını eskiden olduğu gibi uygun görüyoruz, ama şovenist devrimcilerle birlikte değil.

8) Şovenist devrimciler olarak, Çarlığa karşı zaferi, Almanya’yı yenilgiye uğratmak, başka ülkeleri yağmalamak, Rusya’nın diğer halkları üzerinde Büyük Rusların egemenliğini geliştirmek vs. amacıyla isteyenleri değerlendiriyoruz. Devrimci şovenizmin temeli küçük-burjuvazinin sınıfsal konumudur. Küçük-burjuvazi her zaman burjuvaziyle proletarya arasında yalpalar. Bugün şovenizmle (bu durum onu, salt demokratik devrim anlamında da olsa tutarlı devrimci olmaktan alıkoyuyor) proleter enternasyonalizmi arasında yalpalıyor. Şu anda Rusya’da bu küçük-burjuvazinin politik temsilcileri Trudovikler, Sosyal-Devrimciler, “Naşa Zarya”, Çaydze fraksiyonu, Örgütleme Komitesi, Bay Plehanov vs.dir.

9) Rusya’da şovenist devrimciler zafer kazanacak olurlarsa, biz bu savaşta onların “anavatan” savunmasına karşı olurduk. Parolamız şudur:

Devrimci ve cumhuriyetçi bile olsalar şovenistlere karşı, onlara karşı ve sosyalist devrim için uluslararası proletaryanın birliğinden yana.

10) Rus burjuva devriminde proletaryanın önderlik rolünün mümkün olup olmadığı sorusunu şöyle yanıtlıyoruz: Evet, eğer küçük-burjuvazi tayin edici anda sola çarkederse mümkündür; ve küçük-burjuvazi sadece bizim propagandamız sonucunda değil, ekonomik, mali (savaş yükleri), askeri, politik vs. türden bir dizi nesnel faktör tarafından da sola itilmektedir.

11) Bugünkü savaşta eğer devrim partiyi iktidara getirirse, proletarya partisi ne yapacaktır sorusuna şu yanıtı veriyoruz: Bütün savaşan taraflara, sömürgelerin ve bütün bağımlı, ezilen ve tam haklara sahip olmayan halkların kurtuluşu şartıyla barış önerirdik. Ne Almanya, ne de ingiltere ya da Fransa bugünkü hükümetlerinin yönetimi altında bu koşulu kabul etmeyecektir. O zaman devrimci savaşa hazırlanır ve sürdürürdük, yani en kararlı araçlarla sadece tüm asgari programımızı tam olarak uygulamakla kalmaz, aynı zamanda sistematik bir biçimde, bugün Büyük Ruslar tarafından ezilen bütün halkları, Asya’nın tüm sömürgelerini ve bağımlı ülkelerini (Hindistan, Çin, iran vs.) ayaklandırmaya girişirdik, hakeza —ve bunu ilk planda yapardık—Avrupa’nın sosyalist proletaryasını, Avrupa’nın sosyal-şovenistlerine rağmen, hükümetlerine karşı ayaklandırırdık. Rusya’da proletaryanın zaferinin Asya’da ve Avrupa’da devrimin gelişmesi için olağanüstü elverişli koşullar yaratacağına kuşku yoktur. Bunu 1905 yılı bile kanıtlamıştır. Devrimci proletaryanın uluslararası dayanışması ise bir olgudur —tüm oportünizme ve sosyal-şovenizme, bu cürufa rağmen.— Bu tezleri, görüş alışverişinde bulunmak üzere yoldaşlara sunuyoruz ve merkez organın sonraki sayılarında düşüncelerimizi geliştirmeye devam edeceğiz.

Ekim 1915