Milli mesele ve sömürge sorunu üzerine rapor

Yoldaşlar ben kısa bir girişle yetineceğim. Son­ra komisyonumuzun sekreteri yoldaş Maring tezler­de yaptığımız değişikliklere ilişkin size ayrıntılı bilgi verecek. Ondan sonra ek tezleri hazırlamış olan yoldaş Roy konuşacak. Komisyonumuz değişmiş şekliyle ilk tez taslaklarını hem de ek tezleri oy birliği ile kabul etmiştir. Böylelikle bütün önemli ko­nularda tam bir görüş birliğine varmış oluyoruz. Ben şimdi kısaca 'birkaç noktaya değineceğim.

Birincisi bu tezlerin altında yatan ana fikir ne­dir? Bu fikir ezilen uluslar ile ezen uluslar arasındaki ayrımdır. İkinci Enternasyonalin ve Burjuva de­mokrasisinin tersine biz bu ayrıma ağırlık tanıyoruz.

İçinde yaşadığımız Emperyalizm çağında bütün sömürge ve ulusal sorunlarda somut ekonomik ol­guları saptamak ve soyut varsayımlardan değil so­mut gerçeklerden yola çıkmak Proletarya ve Komü­nist Enternasyonal için özellikle önemlidir.

Emperyalizmin en belirgin özelliği bütün dünyanın şimdi gördüğümüz gibi bir sürü ezilen ulusla

muazzam zenginliğe ve güçlü sila hlı kuvvetlere sa­hip bir avuç ezen ulus olamk ikiye bölünmesidir.

Dünya nüfusun un ezici çoğunluğu bir milyarı aşkın hatta belki dünyanın toplam nüfusunu bir milyar ye­diyüz elli milyon olarak alırsak 1 milyar 250 milyon insan , yani dünya nüfusunun %70 kadarı ezilen ulusların insanlarıdır. Bu uluslar ya doğrudan doğ­ruya sömürge bağımlılığı içindedirler, ya da örneğin iran, Türkiye ve Çin gibi yarı sömürge olan veya bü­yük bir emperyalist devletin saldırısına uğrayıp yenik düşerek barış andlaşmaları yoluyla o devletin ege­menliği altına girmişlerdir. Bu ayrım, yani ulusların ezen ve ezilen uluslar olarak birbirinden ayrılmala­rı fikri, bütün bu tezlere, daha önce yalnız imzamla yayınlanmış olanlara değil, Yoldaş Roy tarafından getirilenlem de hakimdir. Bu sonuncu tezler doha çok ingiltere'nin tahakkümü altında olan Hindistan ve diğer Asya ülkelerindeki durum göz önünde tutu­larak hazırlanmıştır. Bizim için büyük önemleri bun­dan ileri gelmektedir.

Tezlerim izdeki ikinci temel fikir şudur. Dünyanın emperyalist savaşı izleyen bugünkü durumunda, 'karşılıklı ilişkileri küçük bir emperyalist uluslar gurubunun Sovyet Rusya önderliğindeki Sovyet ha reketine ve Sovyet Devletleri ne karşı yürüttüğü mücadele belirlemektedir. Bunu akılda

tutmazsak tek bir ulusal sorunu ya da sömürge sorununu dünyanın en ücra bir köşesini bile ilgilendir se doğru koyamayız. Uygar ülkelerde olsun , geri kalmış ülkelerde olsun komünist partileri ancak bu temel koşuldan hareket ederlerse politik sorunları doğru koyup doğru bir çözüme götü rebilirler.

Üçüncüsü geri kalmış ülkelerde demokratik burjuva hareketi sorununun önemine özellikle parmak basmak isterim . Aramızda bazı görüş ayrılıkları doğuran bir sorundur bu. Komünist Enternasyonalin ve Komünist partilerinin geri kalmış ülkelerde demokratik burjuva hareketi desteklemeleri gerektiğini söylemenin ilke olarak ve teoride doğru olup olmadığını tartıştık. Tartışmalarımız sonunda oy birliğiyle "burjuva demokratik" hareket yerine ulusal devrimci hareketten söz etme kararına vardık . Hiç şüphe yokki her ulusal hareket ancak bir demokratik burjuva hareketi olabilir. Çünkü , geri kalmış ülkelerde nüfusun büyük çoğunluğu burjuva kapitalist ilişki leri temsil eden köylülerdir. Bu geri kalmış ülkelerde Proleterya partilerinjn kurulmaları gerçekten mümkün olsa bile köylü hareketiyle kesin ilişkiler kurulmadan ve köylü hareketini etkin bir biçimde desteklemeden komünist takktilkleri ve bir komünist politikası izleyebileceklerini sanmak düşe kapılmaktır. Bununla birlikte şöyle karşı görüşler ileri sürülmüştür: Burjuva demokrotik hareketten söz edersek reformcu hareketle devrimci hareket arasındaki bütün ayrımı silip atmış oluruz. Oysa o ayrım son  zamanlarda geri kalmış ve sömürge ülkelerde ayan beyan ortaya çıkmıştır. Çünkü emperyalist burjuvazi reformcu hareketi ezilen milletlerede sokmak için elinden geleni  yapmaktadır. Sömürücü ülkelerin burjuyazisi ile sömürge ülkelerin burjuvazisi arasında belli bir yakınlaşma olmuştur. Öyle ki çok kere belkide çoğunluk hallerde ezilen ülkelerin burjuvazisi bir yandan ulusal hareketi desteklerken öte yandan Emperyalist burjuvazi ile tam bir anlaşma içerisindedir. Bütün devrimci hareketlere ve devrimci sınıflara karşı onunla güç birliği yapmaktadır.

Bu Komisyonda tartışma götürmez bir biçimde kanıtlandı, ve tek doğru tutumun, bu ayrımı dikkate almak, ve " ulusal devrimci" terimini kullanmak olduğu kararlaştırıldı. Bu değişikliğin anlamı şudur: Biz komünistler olarak sömürgelerde burjuva kurtuluş hareketlerini ancak gerçekten devrimci bir ruhla eğitip örgütlemelerimize engel olmadıkları takdirde desteklemeliyiz, ve destekleyeceğiz. Bu şartlar yoksa bu gibi ülkelerde komünistler ikinci enternasyonal kahramanlarının da saflarında yer aldıkları reformist burjuvazi ile mücadele etmelidirler. Sömürge ülkelerde reformist partiler çoktan 'kurulmuştu, ve bazı durumlarda sözcüleri kendilerine sosyal-demokrat ve sosyalist demektedirler. Sözünü ettiğim bu ayrım bütün tezlerde yer almaktadır. Böylelikle görüşümüz eskisinden çok daha kesin bir biçimde anlatılmıştır sanırım.

'Komünist Entenıasyonal'in ikinci Kongre Bülteni,

No: 6 7 Ağustos, 1920.