ANTİ-FAŞİST MÜCADELE KONUSUNDA KARAR ÖNERGESİ
FAŞİZME KARŞI BİRLEŞİK CEPHE
BÖLÜM: XI
ANTİ-FAŞİST MÜCADELE KONUSUNDA KARAR ÖNERGESİ
(Sendika Enternasyonali Dördüncü Kongresinden Önceki Rapor)
Yoldaşlar, sendika hareketi içinde faşizme karşı mücadele konusunda Kongreye getirilen karar tasarısı, aşağıdaki altı bölümü içermektedir: 1) faşizmin kökeni ve karakteri, 2) sendika hareketi içinde faşizm, 3) faşizme hizmet eden reformizm, 4) sendika hareketi içinde faşizmle mücadele, 5) İtalya'da faşizm ve sendika hareketi 6) sendika hareketindeki anti-faşist mücadelenin uluslararası karakteri.
Bu tasarının birinci bölümü, emperyalizm ve toplumsal devrim döneminde kapitalist burjuvazinin sınıfsal egemenlik sistemi olarak faşizm genel karakteristiğini tanımlamaktadır. Yine bu bölümde, faşizmin bütün ülkelerde proletaryanın sınıfsal eylemi için sürekli ve giderek büyüyen bir tehlike olduğu belirtilmektedir. Tasanda bununla ilgili olarak şöyle denilmektedir:
"Faşizm, bütün ülkelerde proletaryanın sınıfsal eylemi için sürekli ve giderek büyüyen bir tehlikedir. Bu tehlikenin kesinlikle ortadan kalkması, ancak burjuva egemenliğinin yıkılmasıyla olanak kazanır. Faşist diktatörlüğün güçlerini küçümsemek, belli başlı kapitalist ülkelerde faşizmin bir diktatörlük biçiminde kurulma tehlikesini inkar etmek, proletaryanın faşizme karşı direncini ve tetikte oluşunu güçsüzleştirmekten başka birşey değildir. Üstelik boş ve tehlikeli aldatmacalara düşmek ve faşist diktatörlüğün kurulmuş olduğu yerlerde güçlenmesine, henüz devlet yönetme biçimi durumuna gelmemiş olduğu yerlerde ise kurulmasına yardım etmek demektir. Bu tür aldatmacalara kesinlikle karşı çıkılmalı ve Sendika Enternasyonaline bağlı olanlar bu görüşlerle yılmadan mücadele etmelidirler."
İkinci bölümde, faşizmin sendika hareketini ezip yok etmek için bu eylemi kendi denetimi altına almaya çok önem verdiği belirtilmekte ve şöyle denilmektedir:
"Proletarya diktatörlüğü sınıf sendikaları olmadan nasıl düşünülemezse, burjuvazinin faşist diktası da aynı biçimde sınıf sendikaları hareketini ortadan kaldırılmadan düşünülemez."
Tasarının ikinci bölümünde, faşizmin "sendika hareketinin mezarcısı olduğu" vurgulanmakta ve şunlar söylenmektedir: "Sendika hareketi içinde faşizmin egemen olması demek, hareketin bölünmesi sınıf sendikalarının yokedilmesi, proletaryanın bağımsız sendika hareketinin ortadan kaldırılması demektir. Proletaryanın sınıf savaşını inkâr temeli üzerinde kurulmuş olan ve kapitalistlerin işçileri bağımlılaştırmalarında bir silah görevi gören faşist sendikalar, özleri ve yapıları gereği, işçilerin çıkarlarını savunacak, proleter sendikalar değillerdir ve olamazlar. Faşizm, İtalya'daki sendika hareketinde örneklendiği gibi, egemen olduğu sendika hareketlerinin mezarcısıdır."
Üçüncü bölümde, reformist bürokrasinin faşistleşme süreci ve bu bürokrasinin, sendika hareketinde faşizmin suç ortağı olarak davranması incelenmektedir.
Dördüncü bölümde, faşizmle mücadelede alınacak siyasal, örgütsel ve ideolojik kriterler formüle edilmektedir.
Özellikle İtalyan sendika hareketini konu edinen beşinci bölüm, faşist sendikanın karakterini incelemekte ve İtalya'daki Sendika Enternasyonalcilerinin görevlerini belirlemektedir. Tasarıda bu konuda şöyle denilmektedir: "Faşist sendikaların burjuva sınıf yapısında olmaları ve örgütlenmedeki zorlama sistemi nedeniyle, faşist sendikaları ele geçirmek ve bunları sınıf mücadelesine dayanan bir niteliğe dönüştürme olanağı kesinlikle yoktur. Bu yüzden Sendika Enternasyonalcilerinin genel sloganı, İtalya'da benimsenmiş olan, "Faşist sendikalardan çıkalım! Genel İş Konfederasyonuna katılalım!" olmalıdır. Kuşkusuz bu. Sendika Enternasyonalcilerinin faşist sendikalara bağlı işçileri kazanmak ve bu sendikaları yıkmak çabalarından vazgeçmeleri anlamına gelmez. Bugün İtalya'daki tek legal örgüt faşist sendikalardır. Bunlar işçi kitlelerini baskıyla örgütlemektedirler. Sendika Enternasyonalcilerinin ödevi de, kendilerini faşist sendikaların özgün karakterine uydurarak bu sendikalarda özel bir çalışma geliştirmektir."
İtalya'daki Genel İş Konfederasyonunun ve özellikle İtalya sendika hareketi içindeki Sendika Enternasyonalcilerinin yapmaları gereken işler de ayrıntılı olarak belirtilmektedir.
Tasarının son bölümü, faşizme karşı uluslararası mücadelenin gerekliliğini vurgulayarak şöyle demektedir: "Sendika hareketi içinde faşizmle mücadele, faşist sendikalarla ve faşist diktatörlükle mücadele, bütün ülkelerin sınıf bilinçli proletaryasının ortak çabalarıyla uluslararası ölçüde yürütülmelidir. Faşist diktatörlüğün kurulmuş olduğu (İtalya, Bulgaristan, Polonya, İspanya, Litvanya, vb. gibi) ülkelerde sınıf sendikalarını savunan uluslararası kampanyalar açılması gereklidir. Faşizmin, egemen olduğu ülkelerde gücünü yitirmesi, faşist diktatörlüğün henüz kurulmamış olduğu ülkelerdeki sendika hareketi içinde faşizmle mücadeleyi kuşkusuz kolaylaştıracaktır."
Tasarı son olarak, bütün ülkelerdeki Sendika Enternasyonalcilerinin çalışmalarını yoğunlaştırmaları gereğinden, doğru bir devrimci çizgi izlemek, işçilerin güncel çıkar ve istekleri için verdikleri mücadeleyi yönetmek ve bu yolla geniş kitlelerin güvenini kazanmak zorunluluğundan söz etmektedir. Bu, sendika hareketinde faşizmi yenmek için vazgeçilmez ve kaçınılmaz koşuldur.
Yoldaşlar, bu tasarı özellikle faşist diktatörlüğün kurulmuş bulunduğu İtalya, Polonya ve Bulgaristan gibi ülkelerin delegasyonlarıyla tartışıldı ve faşizmle mücadele komitesinde oy birliğiyle kabul edildi. Komitenin ve Kongre Prezidyumunun adına, Kongrenin bu önergeyi tartışma açmadan kabul etmesini ve son biçimini almak üzere Kongre birinci komitesi denilen "Uluslararası sendika hareketinin sonuçları ve gelecekteki görevleri" tezleri üzerinde çalışan Komiteye gönderilmesini öneriyorum. (Karar tasarısı kabul edilmiştir.)
Sendika Enternasyonali
Dördüncü Kongresi,
Moskova, 1928
