JV Stalin'in "CPSU (b) tarihinin incelenmesi" üzerine konuşmasının metni
27 Eylül 1938
Archive source: I. V. Stalin. Historical ideology in the USSR in the 1920s-1950s: Correspondence with historians, articles and notes on history, transcripts of the speech Collection of documents and materials Part 1
Archive: RGASPI. F. 558. Op. 11.D. 1122.L. 1-18. Typescript
Stalin: Yoldaşlar, buradaki bir toplantı değil. Sadece alkışlarla zaman harcıyorsunuz? Nitelikli insanların alkışlamasını beklemiyordum. Bu olmaz.
Tartışmanın doğru yolda ilerlemesi ve çeşitli gereksiz akıntılara dağılmaması için birkaç söz söylemeyi gerekli görüyorum.
Toplantı neden çağrıldı? Yoldaş Zhdanov bunun üzerine çoktan konuştu. Hepiniz kitabın bu olduğunu, kitabın şu olduğunu, her şeyi verdiğini vb. övdünüz. Burada övgüye ihtiyacımız yok, ancak yardıma, propaganda deneyimlerinizden kaynaklanan talimatlar şeklinde, yorum şeklinde değişiklik şeklinde, yardıma ihtiyacımız var. Övgü ya da alkışa değil, ihtiyacımız olan budur.
Propaganda yaptığınız için deneyime sahipsiniz, yaşayan, canlı malzemelerle, insanlarla uğraşıyorsunuz. Bize onların kafalarını nasıl işlediğinizi söyleyin, sonuçta ne olduğunu. Bana propagandayı nasıl daha iyi hale getireceğimizi söyleyin, ama kötü gidiyor, kötü gidiyor. Bu sorunların bir cevaba ihtiyacı var ve bu cevaplar da Merkez Komiteye yardımcı olacak. Parti Merkez Komitesi her şeyi bilemez, her şeyi kucaklayamaz. Yardımınıza ihtiyacı var. Bu yardımı Merkez Komiteye sağlamalısınız.
Burada övgüye ihtiyaç yok.
İşte ilk nokta.
İkincisi. Merkez Komitesi bu kitaba nasıl bakıyor? (Kitap) Her şeyi vermez ve her şeyi veremez, bu yüzden adına kısa kurs deniyor. Bu, (Kitabın) tam bir kurs olması gerektiği anlamına gelir.
Geçenlerde Mehring’in Alman Sosyal Demokrasisinin tarihine tekrar baktım. Harika bir adam olan Mehring, bir Marksisttir, iyi eğitimlidir, ancak ona acımak gerekir. (Yazdığı) Alman tarihi çok zayıf. Alman sosyal-demokrasisinin tarihinde, tam anlamıyla ne hakkında yazılmıştır? Birkaç iddialı anları var, orada savaştılar ... (duyulmuyor) ... ama sonra ondan kurtuldular ve sakinleştiler. Alman Sosyal-Demokrasisi tarihinden bu malzemeyi Partimizin malzemesi ile karşılaştırın: Sonuçta, insanın içinde boğulabileceği kadar zenginliğe, sahibiz yoldaşlar. Bu, malzemenin son derece zengin olması, partimizin çok ciddi bir tarihe, geçmişe sahip olduğu anlamına gelir, diyebiliriz ki, düşüncenin ve insanların tüm yaşamı boyunca altüst olduğu, alt üst edildiği bir tarih. Böyle bir malzemenin, en azından ana kısımda, en azından “kısa ders” le benimsenebileceğini düşünmek, bir hata olur yoldaşlar.
Bu imkansız.
Yayınlanmakta olan kitap sadece kısa bir derstir. Bu kitabın önyargısı teorik sorunlara yöneliktir. Bu, Merkez Komitesinin özel bir göreviydi. Şimdiye kadar, parti tarihimiz farklı bir açıdan yazıldı - tarih ders kitaplarının yazarlarına hiçbir suçlama yok, onlardan nefret etmek istemiyorum, bu insanlar bilinçli bir şekilde çalışmış ve çok iyi şey yapmış, partimize büyük fayda sağlamış insanlar - ama yine de ders kitaplarımızda olduğu gibi - iyi değil. Bu, insanları şahıslar konusunda, bu şahısları övmekle eğitmenin yoluydu. Hepsi olmasa da, neredeyse hepsi böyle. Burada da Shlensky yoldaş, bireylerin rolünün kitapta yeterince belirtilmediğine dikkat çekiyor. Sanki durum böyleymiş gibi. Sonuçta, bize ders kitabının iyi bilinen bir taslağı sunuldu, tamamen revize ettik.
Ders kitabının taslağı, esas olarak kahramanca davranan, kim, kaç kez sürgünden kaçtı, kim dava için ne kadar acı çekti vb.vb üzerine inşa edilmişti.
Bunların üzerinde bir ders kitabı oluşturmak mümkün mü? İnsanları bu temelde eğitmek mümkün mü?
İnsanlar görüş ve teori konusunda eğitilmelidir. Teori nedir? Teori, tarihsel gelişim yasalarının bilgisidir. Bu bilgi varsa kadrolar vardır ve insanlar bu bilgiye sahip değilse kadro değildir, bir boşluktur.
Ve yüzler (şahıslar) bize ne verecek? Şahıslara karşı görüşlere karşı çıkmak istemiyorum, elbette ki şahıslar hakkında konuşmamız gerekecek, ancak sadece gerektiği kadar konuşmalıyız. Ancak temel, yüzlerde değil, fikirlerde, teorik bir önyargıdadır. Teorik bir önyargı olmalı. Merkez Komitesi, partinin bundan kazanacağını, sadece kazanacağını düşünüyor.
İşte ikinci bir not.
Üçüncü not. İdeolojik kaynaklarımız hakkında konuşmak istiyorum.
IMEL'e sahip olduğumuza inanılıyor. IMEL, Marx, Engels, Lenin'in kaynaklarının bir hazine evidir. Çok iyi. Bu ders kitabı üzerinde çalışan insanlar, farklı dönemlerin tüm mevcut eserlerini oldukça ciddiye almak zorunda kaldılar. Bu ideolojik kaynaklarda bu kadar kötü bir yönetim hayal edemezsiniz! Bu gerçeği ele alın. Görünüşe göre Lenin'in çalışmalarının sekizinci cildi veya, şu anda aklımda değil, on üçüncü cilt, Lenin'in "Materyalizm ve Ampiriyo-eleştiri" adlı eserinin olduğu yer ...
SES: On üçüncü cilt.
STALIN: Evet, on üçüncü cilt. Kitap polemiktir, içeriği itibariyle dikkat çekicidir, bunu kendiniz de biliyorsunuz ve onun hakkında söylenecek hiçbir şey yok, partimizin ideolojik gelişiminde belirleyici bir rol oynayan bir kitap. Ve (kısa tarih içinde) ilave not olarak bu kitabın incelemeleri, düşmanca nitelikteki incelemeleri var. Kitaba ilave olarak dört veya beş inceleme vardır. İşte, IMEL Marksistleri, Lenin'in kitabını yayınlıyoruz ve bu kitap bir ilave içeriyor - Lenin'i kapsayan (düşmanca) incelemeler ve bunlara yanıt yok. Bu gözden geçirenler bunları nasıl engelleyebilir? Ve buna ideolojik kaynaklarımıza karşı dikkatli bir tutum denir! Bir uygulama eklemek neden gerekli? Neden bir Ortodoks'un orada kendini göstermesine ihtiyaç var ki, bu Ortodoks, Lenin'in hem kuyruğunu hem de yelesini kaplıyor ve kimse ona cevap vermiyor? Ya da biraz Ilyin. Böylesine 4 ya da 5 inceleme var orada.
SES: Nevsky de orada.
STALIN: Nevsky'ye dokunmam. Onun makalesi bir “inceleme” olarak geçemez. Ve basında yayınlanan eleştiriler, bizim olmayan insanların yorumları, Lenin'in savunduğu şeye düşmanlık lardan bahsediyorum.
Yoldaşlar buna ne cevap verebilir? Böyle şey nasıl olabilir? Ne yayınlamak istiyorduk - Lenin'in bir kitabı mı yoksa bir tartışma koleksiyonu mu? Sonuç, bir tartışma derlemesi ve Lenin'in muhalifleri olan eleştirmenlere son sözün sağlanması oldu.
Çevirileri ele alın. Marks ve Engels'in eserlerinin bir koleksiyonu var, sanırım 25-24 cilt, yanlış çeviri. En ilginç yerde bir çarpıtma, büyük ve bilinçli bir çarpıtma var. Engelsin söylemediği şey Engels'e atfediliyor. Diğer çevirileri ele alın, Lenin'i ele alın, Lenin bir kelimenin tercümesinden şüphe duyarsa, metinden tamamen farklı bir Fransızca veya Almanca kelime ilave eder. Bunu kim düşünmeli?
Halkımız, kadromuz, parti tarihinde kısa bir dersten hiçbir şekilde tatmin olamazlar, birincil kaynaklar hakim olmalıdırlar. Uzun zaman önce çevrilmiş orijinal kaynaklar işe yaramaz, çeviri yanlış, kitabın yazarı olan Engels ve Marks'ın yüzünü eski haline getirmek için eski çevirileri kullanmalıyız. Yoldaş Adoratsky? Böyle çalışmıyor! İdeolojik kaynaklarımız çok ihmal ediliyor, yoldaşlar, çok ihmal ediliyor. Eleştirel bir yaklaşım benimsememiz gerekiyor, IMEL'de bu sorunu tasfiye etmemiz gerekiyor. İdeolojik cephede Çevirmenler tarafından izin verilen sabotaj vardı. Bu sorunu tasfiye etmek ve eğer mümkünse, o kadar zor değilse , Lenin'in kitabındaki bu eleştirilerin çıkartılması gerekiyor. Oraya nasıl geldiler ve size Lenin'in Materyalizm ve AmpriyoCritisizm kitabı içine bu incelemeleri-eleştirileri yayınlamanızı kim söyledi? Son sözün yer aldığı bu makale koleksiyonunu Lenin'in muhaliflerine verip yayınlamanız için size kim talimat verdi?
İşte üçüncü yorum - ideolojik kaynaklarımızdaki kötü yönetim hakkında.
Ve dördüncü not. Bu kitap kime, hangi dinleyicilere hitap ediyor? Bu yüzden Pravda, Izvestia ve diğer gazeteler Komsomolskaya Pravda'nın sayfalarında okudum - hepsi fabrikaya bir kitap sürüklüyorlar, orada çevreler örgütlüyorlar ve işçilerden başka nüfusun başka tabakaları olduğunu görmüyorlar ve kendilerine – “bu kitap kime, hangi kitleye hitap ediyor?” sorusunu sormuyorlar.
Kitap, yoldaşlar, teorik sorunlara karşı büyük bir önyargıya sahip olması açısından ciddidir. Bu, kasıtlı olarak yapılır, çünkü teori alanında insanlarımızın geride kalmıştır. Kadrolarımızın birikmiş sorunları var. Pratik sorunlarla yüklüler, on binlerce pratik sorunla dolular, pratik sorunların yoğunluğundan kafalarını kaldıramıyorlar. Teoriyi nerede incelemeliler? Teorinin gerisinde kaldılar. Ve bu geri kalmışlığı ortadan kaldırmamız ve aktif olarak başlamalıyız. Bu, kitabın aldığı ilk girişim ve dolayısıyla teorik sorunlara yönelik önyargıdır. Sabotajcılardan, Troçkistlerden bahsediyorsak, o zaman tüm bu sabotajcıların, hepsinin Troçkist-Buharinci olmadığını, hepsinin casus olmadığını unutmamalısınız.
Bunların önde gelenleri casuslardı, faşist devletlerle işbirliği çağrısı yapıyorlardı. Ama tabiri caizse kendi taban-kitleleri vardı. Casus olduklarını söylemeyeceğim, onlar bizim halkımızdı, daha sonra çıldırdılar. Neden? Bunların gerçek Marksist olmadıkları ortaya çıktı, teoride zayıftılar.
Teori nedir? Toplumun gelişme yasalarına ilişkin bilgi, bu bilgi (özgül) durumda (doğru) yönelmeyi mümkün kılar, ancak onlar bu yönelime sahip değillerdi, kötü Marksist oldukları ortaya çıktı, kötü, onları kötü eğittik. Bu nedenle, diğer şeylerin yanı sıra, kadromuzun teorik eğitimine, kadromuzun teorik Marksist eğitimine odaklanmak gerekiyor. Herhangi bir faşist ortaya çıkarsa, kadrolarımız onunla nasıl savaşacaklarını bilsinler ve ondan korkmasınlar ve Troçkist ve Buharinci (tabanın) önemli bir kısmında olduğu gibi, onun önünde boyun eğmesinler ve geri çekilerek onların saflarına geçmesinler. Troçkistlere ve Buharincilere yardım eden tüm bu kadroların kendi kadroları olduğunu zannetmeyin. Bunların arasında, kendini kaybeden ve daha sonra kaybetmeye devam edecek olan halkımız dan insanlar da vardı.
Peki bu kitap kime hitap ediyor? Kadrolar, fabrikalardaki sıradan işçiler, kurumlardaki sıradan çalışanlar için değil, Lenin'in profesyonel devrimciler olarak isimlendirdiği kadrolara. Kitap, önde gelen kadrolara hitap ediyor. Her şeyden önce, bunların doğru bir şekilde yönlendirilmeleri, teorik olarak kuşandırılmaları gerekiyor, sonra gerisi gelecektir.
Bu nedenle atölyelere ve fabrikalara giderken, öğrenci gençliğimiz olduğunu ve öğrenci gençliğin tüm devletimizin gelecekteki yönetim personeli olduğunu unutmamalıyız.
Öğrenci nedir? Çoğunuz hala oldukça güçlü bir Makhaevizm kalıntısına sahipsiniz. Makhaevshchina, genel olarak entelijansiya -aydının partide yenilmesi, dışlanması gerektiğine inanan bir "teori" dir, diyorlar ki, nasırlı ellere vs. ihtiyacımız var. Ve gelişmeler öylesine gösterdi ki, fabrikada çalışmak için ellerde nasır olmasına gerek yok. Fabrikamız bir laboratuvar gibi, bir eczane gibi, temiz olduğu ve nasırın olmadığı gibi bir yer. İyi mi, kötü mü? Bence iyi, çok iyi. Nasırlar geçmişte kaldı.
Yani, bu Makhaevizmin kalıntıları hala var, ve bazı yoldaşların zihninde entelijansiya -aydınnın sürülmesi düşüncesi hüküm sürüyor. Sürgün davası artık açılmıyor. Ancak ülkeyi yöneten entelijansiya -aydına karşı bir küçümseme - önemsememe var. Entelijansiya-aydın, önde gelen kadrolarda yer alan tüm insanlardır. Entelijansiya -aydın bu dur. Dün işçi ya da köylü olan kişi , tarlayı ya da fabrikayı terk edip kafasıyla çalışmaya başlar başlamaz bir entelektüeldir.
Öylesine teorik bir görüş söylemek isterim ki; tüm işçi sınıfını ve tüm köylülüğü entelijansiya -aydınya dönüştürmek, seviyelerini yükseltmek istiyoruz. O zaman mucizeler gerçekten bütün inşaa alan ve dallarında başlayacaktır. Aydınlara, dünün işçisine yönelik küçümseyici tavır ortaya çıkmayacaktır. İşçi olduğu ve makinenin başında durduğu sürece saygı görüyordu. Ama daha sonra yetenekli bir insan olarak aday gösterildi, bu yönde çalışmaya gitti, ona tükürdüler - "entelijansiya -aydın". Hangi gerekçeyle? Ne garip bir çılgınlık? Bu bizim teorimiz değildir, bu Marksizm veya Leninizm değildir. Bunlar eski burjuva şeyler. İktidarda olmadığımız dönemlerde ve ülkeyi yönetmediğimizde muhalefetteydik ve entelijansiya -aydın yabancıydı, burjuvaydı, halka hizmet etmediği için ona zorbalık yapabilirdik. O zaman artık geçti. Ve şimdi, 20 yıldır iktidarda olduktan sonra ve kendi entelijansiya -aydınını yaratmada başarısız olursa, hiçbir sınıfın iktidara tutunamayacağı konusunda ısrar ediyoruz. Tanrı'nın yardımıyla ve sizin yardımınızla, bu aydınları yaratacağız. Neredeyse yaratıldı. Dünün işçisi, dünün köylüsü doğrudan işten, üretimden koparıldı ve okula gönderildi, ama ona bir lanet eşlik ediyor. İşçilerden uzaklaşan, makinede çalışmayan, köylülerden uzaklaşan, tarlada çalışmayan, yabancı olduğuna inanan insanlar var.
Tekrar ediyorum, bu bir vahşettir, bu tehlikeli bir vahşettir.
Hiç bir devlet, İşçisiz, ekonomi, siyaset, kültür yönünden personele komuta etmeyen , hiç bir devlet ülkeyi böyle yönetemez. Artık bizim devletimiz, herhangi bir burjuva devletinden nasıl farklıdır? Ekonominin ve kültürün tüm ana hatlarını özümsemiş olması gerçeği.
Bir burjuva devletin ekonomisini ve bütçesini hesaba katarsak, bu, devletin ve onun ekonomisinin ülkemizde temsil ettiği şeyle kıyaslandığında, okyanusta bir damla bile değildir. Devlet tüm endüstriyi, neredeyse tamamını içine aldı; devlet, tarımda oldukça önemli kanalları içine aldı; devlet, köylü ekonomisinin, kolektif çiftlik ekonomisinin doğrudan yönetimini kendi eline aldı. Bu, ülke yönetiminin devasa bir organizmasıdır.
Bunu kişi entelijansiya -aydın olmadan nasıl gerçekleştirebilir?
Gelin varsayalım. Ya kendi entelijansiya -aydınımızı yaratır ve ona saygı duyarız, ya da öne çıkan entelijansiya -aydına saygı duymaya yönelik bir kurs alırız, ya da bu öğrenci gençliği çevreleyeceğiz - öğrenciler, tüm yönetim dallarının gelecekteki yöneticileri, onları dikkatle ve saygıyla çevreleyeceğiz,- ya bunu yapacağız, ya da yok olacağız. İşte nasırlı eller. Bir burjuva gelecek, yüzüne vuracak, ama inşa edemeyecek - burada kafanla çalışmalısın. Bunun için okullar var.
Çalışanlar, yönetim cihazı. Diyelim yaklaşık 8 milyon çalışanımız var. Sadece düşünün. Bu, işçi sınıfının ülkeyi yönettiği, iç ve dış politikayı yürüttüğü aygıttır. Bu aygıt Marksizm ruhuyla nasıl işlenemez? Eğer onu, orada çalışan kişiyi küçümsersek – çalışan-personel, işçi olmadığı için makinenin başında durmaz, köylü değildir, tarlada çalışmaz, ama burada yönetimde çalışır. Onu gerçek bir Marksist yapmak için eğer onu saygı ve dikkatle kuşatmazsak ve ona küçümseyici davranırsak, o zaman devleti yok ederiz ve sadece düşmanlarımıza fayda sağlarız.
Kitap bu kişilere, kadrolara ve okullarda eğitim alan kadrolara hitap ediyor. Bu, personel, kitabın hitap ettiği ilk ve ana dinleyicisidir.. Başka bir deyişle, özellikle entelektüel olarak çalışan personel için. Yani, ordudaki çalışanlar, komuta personeli çalışanlarıdır. Yani iş yöneticilerimiz, sektörümüzün liderleri, tarımımızın liderleri - onlar; halk eğitimi, öğretmenler personeldir. 500 bin öğretmeni tek başına ele al. Bu kitap onlara hitap ediyor.
Bu, genel olarak küçümseme, bazen Makhaevian ikna edici insanlarında tezahür ettiği çalışan, yönetim personeldir. Kadromuzun Bolşevikleştirilmesine, özellikle de öğrenci gençlerine - yarının ulusal ekonomimiz, sanayimiz, tarımımız, eğitimimiz, eğitim işlerimiz, sağlık hizmetimizin yöneticileri – yönelmemiz gereken işte budur.. Öğrenciler yarının yöneticileridir.
Onlar (öğrenciler) birden gözlerden kayboldular. Tek tek propagandacıların notlarını okuduğunuzda, yönetimin komutanlarının - çalışanlar ve öğrenciler - tamamen gözden kaybolduğunu görüyorsunuz. Onlarla başa çıkamayacağınızı söylüyorlar, tabiri caizse, onlarda Bolşevikleştirecek bir şey yok deniliyor.
Ama makinedeki işçiye gideceğiz ve onu Bolşevikleştireceğiz. O bu kitaptaki her şeyi anlamayacak.
O, 8 saat çalışan, aile babası, meşgul ve bu işe çok fazla saat ayıramayan bir işçi -onu bireysel problemlerin teorik karmaşıklığı ile korkutmamak için bu kitabı ona teker teker basit bir şekilde öğretmek ile uğraşmak gerekir. Komutanla, bu işi farklı bir şekilde öğretmeniz gerekiyor. Üstelik entelektüel olarak çalışan insanlar, az önce bahsettiğim o insanlar, çalışanlar, yani komuta kadrolarımız, ülke ekonomisinin ve sanayinin tüm sektörlerinde öncü insanlar, sadece bu kitapla yetinmeyecekler. Kitap onlar için yol gösterici bir konu olacak, bir tür düzenleyici fikir olacak, daha fazlasını talep edecekler ve burada birincil kaynaklara - Marks, Engels, Lenin'e - dönmek zorunda kalacaklar. Bu, bu kitabın farklı şekillerde öğretilmesi gerektiği anlamına gelir.
Az eğitimli insanlar - ister işçi ister köylü olsun unutulmamalıdır ve kimse köylüler hakkında tek bir söz söylememiş.
Propagandacılar ayrı notlarda ve yorumlarda Pravda, İzvestia'da şöyle yazıyorlar - propagandaya nasıl hazırlanacağım, SBKP(b)'nin tarihini nasıl öğreteceğim, vb. Yakın zamanlarda işçiler dışında çalışanlar hakkında, öğrenciler hakkında konuşmaya başladılar ama köylüler hakkında tek bir kelime bile etmediler. Bu yanlıştır.
500 bin öğretmenden 2 / 3'ü köylerde olmalı. Sonuçta, bunlar zaten insanların bilincinin gelişmesi için komuta personelleri.
Kollektif çiftliklerde çalışanlar aynı zamanda komuta personelidir. Aklınızda tutun. O zaman kollektif çiftlik köylülüğü, çok hızlı bir şekilde ve diyebilirim ki, öğrenmek isteyen, hevesle bilgi üzerine atlayan insanlar sağlamakta harika. 200.000'den fazla kollektif çiftlik, ekonomiyi sizin dilediğiniz gibi yönetiyorlar. Kolektif çiftlik başına ortalama 5 kişi alın, çiftliği yöneten, plan yapan, tavsiye öneren, yardım eden tüm çalışanlar. 200 bini beşle çarpın. İşte bir milyon.
Bu insanları kaderlerine bırakmak istiyorsunuz. Hangi gerekçeyle? Bunlar tarımdaki ekip arkadaşlarımızdır. Bu zenginlik tir. Şimdi, sayarsanız, ulusal ekonominin ve devlet idaresinin tüm dallarında yaklaşık 8 milyon insan var - bunlar proletarya diktatörlüğünü yönetmek için kadrolar.
Bolşevikleştirmenin U dönüşüne onlarla başlamalıyız. Kitap her şeyden önce onlara hitap ediyor.
Şimdilik hepsi bu kadar, ama özü ile ilgili olarak daha sonra konuşacağız.
* Ortodoks - Lyubov Isaakovna Axelrod un takma adı (1868-1946).
Çeviri E.A
Kaynak
"Transcripts from Soviet Archives", Svitlana M, Erdogan A.
Hiç yorum yok