PARTİ KRİZİ

Lenin
SEÇME ESERLER 9

YENİ EKONOMİK POLİTİKA VE SOSYALİST İNŞA

19 Ocak. 1921

Parti Kongresi'yle ilgili tartışma şimdiden oldukça geniş bir kapsama ulaştı. Küçük bir hatada ısrar edip, hatanın düzeltilmesine karşı tüm gücüyle direnildiğinde ya da büyük bir hata işleyen insanların tek bir kişinin veya birçok kişinin küçük hatasına sarıldığı durumlarda olduğu gibi, küçük farklılıklar ve görüş ayrılıkları büyük farklılıklar ve görüş ayrılıklarına dönüştü.

Görüş ayrılıkları ve bölünmeler hep böyle gelişir. Biz de küçük görüş ayrılıklarından çıkarak sendikalizme "geliştik", eğer Parti bu hastalıktan hızlı ve radikal biçimde kurtulmayı başaracak kadar sağlıklı ve güçlü olduğunu gösteremezse, bu komünizmden tam bir kopuş ve Parti 'nin kaçınılmaz bölünmesi olacaktır.

Acı gerçeği görme cesareti gösterilmelidir. Parti hastadır. Parti ateşle sarsılıyor. Bütün Sorun, hastalığın pençesine sadece "ateşi çıkmış Parti üst kademesi"nin, ve orada da belki yalnızca Moskovalılarınmı, yoksa bütün organızmanın mı düştüğünde; ve eğer durum sonuncusu ise, o zaman bu organizma birkaç hafta içinde (Parti Kongresi'ne kadar ve Parti Kongresi'nde) tamamen iyileşip hastalığın yeniden gelişmesini olanaksız kılabilecek midir, yoksa hastalık uzun süreli ve tehlikeli bir hastalık mı olacaktırda düğümlenmektedir.

Mümkün olduğunca çabuk ve mümkün olduğunca kesin bir iyileşme sağlamak için neler yapılmalıdır? Bunun için bültün Parti üyeleri son derece soğukkanlı ve dikkatli bir biçimde, birincisi, görüş ayrılıklarının özünü ve ikincisi, Parti içinde mücadelenin gelişimini incelemeye girişmelidirler. Hem biri hem de diğeri gereklidir, çünkü gürüş ayrılıklarının özü, çeşitli aşamalardan geçen, her zaman her aşamada mücadele eden tarafların aynı bileşimde, aynı sayıda, aynı pozisyonda vs. olmadığı mücadelenin seyri içindegelişir, berraklaşır ve somutlaşır (ve çok sık olarak da değişikliğe uğrar).

Bu iki nokta da incelenmeli ve mutlaka mümkün olduğunca tam, basılı ve bütün tarafların kontrolüne açık belgeler talep edilmelidir. Sadece lafa inananlar, elinin tersiyle itilecek iflah olmaz aptallardır. Eğer belge Yoksa ozaman her iki tarafın ya da çok sayıda tarafın tanıklarıyla soruşturma yapılmalı, hem de bu mutlaka, tanıklar önünde, "itinalı bir soruşturmna" olmalıdır.

Gerek görüş ayrılıklannın özü, gerekse de mücadele aşamalarının sırası üzerine düşüncelerimin bir taslağını ortaya koymaya çalışacağım.

1 aşama. 2-6 Kasım'daki V. Tüm-Rusya Sendikalar Konferansı. 

Mücadele başlar. MK üyeleri arasındaki biricik "kavgalılar" Troçki ve Tomski'dir. Troçki sendikaları "adamakıllı sarsma" "meşhur sözünü" tekrarlar. Tomski şiddetli bir polemik yapar. MK üyelerinin çoğunluğu seyreder. Onların en büyük hatası (ve ilk planda benim hatam), Rudzutak'ın V. Konferans tarafından kabul edilmiş olan "Sendikaların Üretim Görevleri" üzerine tezlerini gözden kaçırmaları olmuştur. Bütün tartışma içinde en önemli belge budur.

2. aşama. 9 Kasım'daki MK Plenumu. Troçki, sendikaların "son derece ağır krizi" ve yeni görevler ve yöntemler üzerine değerlendirmelerle gizlenen ya da şirin gösterilen "adamakıllı sarsma" politikasının izlendiği "Sendikalar ve Bundan Sonraki Rolleri" üzerine "Kabataslak Tezler"ini sunar. Lenin'in ısrarla desteklediği Tomski, Tsektran içindeki yanlışlık ve bürokratik abartmalarla bağıntılı olarak tartışmaların merkezinde tam da bu "sarsma"yı görür. Bu arada polemikte Lenin'in ağzından apaçık abartılı ve bu nedenle yanlış "acı sözler" çıkar, böylece bir "Tampon Grup" zorunluluğu ortaya çıkar, nitekim on MK üyesi böyle bir grup oluşturur (bu grupta hem Buharin hem de Zinovyev vardır, fakat ne Troçki ne de Lenin yoktur).

"Tampon", "görüş aynlıklarını genİş bir tartışmaya taşımama" kararı alır ve Lenin'in raporunu

(sendikalann önünde),geri çekerek, "amaca uygun, polemik yapmayan bir rapor sunması" talimatıyla Zinovyev'i raportör olarak belirler, Troçki'nin tezleri reddedilir. Lenin'in tezleri kabul edilir, Karar son biçimiyle dörde karşı (Troçki, Andreyev, Krestinski, Rikov) on oyla geçer. Bu kararda da "çalışmanın askerileştirilmesinin sağlıklı biçimleri" savunulur; "merkeziyetçiliğin ve askerileştirilmiş çalışma biçimlerinin bürokratizme, kendini beğenmiş dikkafalılığa ve kırtasiyeciliğe

vs. yozlaşması" mahkum edilir. Tsektran'a "diğer sendika birlikleriyle eşit haklarla dahil olması gereken Tüm-Rusya Sendikalar Merkez Konseyi'nin genel çalışmalarına daha aktif biçimde katılması" direkıifi verilir.

MK, Troçki yoldaşın da aralannda bulunduğu bir Sendika Komisyonu seçer. Troçki bu komisyonda çalışmayı reddeder ve ancak bu adımla Troçki yoldaşın başlangıçtaki hatası, daha sonra fraksiyonculuğa yolaçan bir aşırılık kazanır. Bu adım atılmamış olsaydı. Troçki yoldaşın hatası (yanlış tezler sunmak) eski MK üyelerinin istisnasız hepsinin defalarca yaptıklan son derece küçük bir yanlış olarak kalacaktı.

3, aşama, Arallkta gemi işçilerinin Tsektran'la anlaşmazlığı. 

7Aralık'taki MK Plenumu. Artık esas "kavgacılar" Troçki ve Lenin değil, Troçki ve Zinovyev'dir, Sendika Komisyonu başkanı olarak Zinovyev Aralıkta gemi işçileriyle Tsekıran arasındaki anlaşmazlıkta arabuluculuk yapmıştır, 7 Aralık'taki MK Plenumu, Zinovyev Tsektran'ın bileşimini derhal değiştirme pratik önerisini getirir. MK çoğunluğu buna karşı çıkar. Rikov Zinovyev'in tarafına geçer. Buharin'in kararı kabul edilir; bu karar, pratik bölümünde, dörtte üç gemi işçilerinden yana tavır takınır, fakat girişte "sendikalann tepeden değiştirilmesi"ni reddederek (Madde 3) kötü ünlü "üretim demokrasisi"ni (Madde 5) onaylar. Bizim MK üyeleri grubumuz azınlıkta kalır. bu grup Buharin'in kararına karşıdır, çünkü esas olarak "tampon"u kağıt üzerinde bir şey olarak görnektedir, zira Troçki'nin Sendika Komisyonuna katılmaması fiilen mücadelenin devam etmesi ve bu mücadelenin Merkez Komitesi'nin dışına taşınması anlamına gelmektedir:. Biz,

Parti Kongresi'nin 6 Şubat 1921 'de toplanmasını öneriyoruz. öneri kabul edilir. Uzak kenar bölgelerin ta1ebi üzerine daha sonra 6 Mart'a ertelenir.

4. aşama. VIII. Sovyet Kongresi. Troçki'nin 25 Aralık'ta "Sendikaların Rolü ve Görevleri" "platformu broşürü"yle ortaya çıkması. Biçimsel demokrasi açısından Troçki'nin elbette bir platformla ortaya çıkma hakkı vardır, çünkü MK 24 Aralık'ra.tartışma özgürlüğüne izin vermiştir. Devrimci yararlılık açısından ise bu, hatamn muazzam abartılması, yanlış bir platform üzerinde bir fraksiyon oluşturmak oluyordu.

Broşür 7 Aralık tarihli MK kararından sadece "üretim demokrasisi"yle ilgili şeyleri alıntılar, fakat "tepeden değişikliğe" karşı söylenenleri aktarmaz. Buharin'in 7 Aralık'ta Troçki'nin desteğiyle oluşturduğu tamponu Troçki 25 Aralık'ta parçalar. Broşür baştan sona tamamen "adamakıllı sarsma" ruhuyla doludur. Ne var ki broşür, teorik olarak yanlış ve pratik açıdan tamamen üretim propagandası kavramı, görevleri ve çerçevesine ait aydınvari süslemeler ("üretim atmosferi", "üretim demokrasisi") bir yana bırakılırsa, "sarsma"yı şirin gösteren, gizleyen ya da haklı gösteren "yeni" "görevler ve yöntemler" sunamaz.

5. aşama. 30 Aralık'ta VIII. Sovyet Kongresi Komünist Fraksiyonunda, tüm Rusya'dan binlerce sorumlu Parti fonksiyoneri önünde tartışma.

Tartışma dalgalari yükselir. Bir yanda Zinovyev ve Lenin, öte yanda Troçki ve Buharin.

Buharin "tamponluk yapmak" ister, fakat sadece Lenin ve Zinovyev'e karşı konuşur, Troçki'ye karşı tek laf etmez. 

Buharin (16 Ocakta yayınlanan) tezlerinden küçük bir bölümü, ama sadece komünizmden kopuş ve sendikalizme geçişe ilişkin tek sözcüğün bulunmadığı bölümü okur. Şlyapnikov ("İşçi Muhalefeti" adına) daha baştan Troçki yoldaş tarafından paramparça edilen (onun platformunda 16. tez) ve (kısmen büyük ihtimalle lam da bu yüzden) hiç kimsenin ciddiye almadığı sendikalist bir platform ilan eder.

30 Aralık'taki tüm tartışmanın özünü şahsen ben Rudzutak'ın tezlerinin ilanında görüyorum. Gerçekten de: ne Buharin yoldaş ne de Troçki yoldaş, bu tezlere karşıtek bir söz söyleyemediler, hatta bu tezlerin "yarisindan çoğunun" Tsektrancı Golzman, Andreyev ve Lyubirnov tarafından hazırlandığısöylentisini yaydılar. Ve o nedenle Troçki tartışmayı "kesmek, baltalamak" isteyen, bir "paratoner" arayan ve "tesadüfen bir paratüner değil Tsekıran', yakalayan" Lenin'in başarısız "diplomasisi" üzerine büyük bir neşeyle yavan nükteler yapıyordu.

Bu söylentiyi daha o zaman 30 Aralık'ta Rudzutak çürüterek, "Sendikalar Merkez Konseyi'nde" Lyubimov diye birinin "bulunmadığım", Sendikalar Merkez Konseyi prezidyumunda Golzman'ın Rudzutak'ın tezleri aleyhine oy kullandığıni ve bu tezlerin Andreyev, Ziperoviç ve Rudzutak'lan oluşan bir komisyon tarafından hazırlandığını belirtti.

Fakat bir an için Buharin ve Troçki yoldaşların masalının gerçek olduğunu varsayalım. Hiçbir şey onlari böyle bir varsayımın çürütlüğü kadar çürütmez. Çünkü "Tsektranctlar" "yeni" düşüncelerini Rudzutak'ın karar tasarısına sokmuşlarsa, Rudzutak bunlan kabul etmİşse,

bütün sendikalar bu karan kabul etmişlerse (2-6 Kasım'da!!), Buharin ve Troçki buna karşı çıkacak durumda değillerse, bundan ne sonuç. Çıkar?

Bundan şu sonuç çıkar ki, Troçki 'deki tüm görüş ayrılıklan tamamen yapmacıktır, ne o, ne de "Tsektrancılar" herhangibir "yeni görevler ve yöntemler"e sahipdeğillerdir, amaca uygun ve önemli olan herşey sendikalar tarafından söylenmiş, kabul edilmiş, karara bağlanmıştır, hem de sorun Merkez Komitesi'nde ortaya konmadan önce,

Eğer birini bir güzel paylamak ve "adamakıllı sarsmak" gerekiyorsa, bu Tüm-Rusya Sendikalar Merkez Konseyi değil, Rudzutak'ın tezlerini "gözden kaçırdtğt" Ve bu hatası sonucunda aslında tartışmanın tehlikeli bir hal almasına neden olduğu en kötü kahvehane politikactlığı için RKP MK olmamalidır. Tsektrancılarin hatası (bu hata aslında olağanüstü değil, bürokratizmin belli bir oranda abartılmasından ibaret olan son derece olağan bir hatadır) gizlenemez. Ve zaten onu gizlememek, şirin göstermemek, haklı göstermemek, tersine düzeltmek gerekir.

Hepsi bu.

Rudzutak'ın tezlerinin özünü 30 Aralık'ta 4 maddede dile getirdim:

1) olağan demokratizm (herhangi bir abartma olmadan, MK'n'n "atama" vs. konusunda haklarından vazgeçmeden, fakat bir düzeltme gerektiren bazı "atama meraklılarinın hataları ve aşırilıklani dikkafalılıkla savunmadan da); 

ve 2) üretim propagandası (bunun içine "üretim demokrasisi", "üretim atmosferi" vs. gibi kaba, gülünç, teorik olarak yanlış "formüllerde amaca uygun olan ne varsa girer). Bir Sovyet kurumu kurulmuştur: Tüm-Rusya Üretim Propagandası Bürosu. Bu kurumu elden geldiğince desteklemek gerekir, üretim çalışmasını kötü tezer üreterek bozmak değiL. Hepsi bu; 

3) ayni ödüller ve 

4) dostluk disiplin mahkemeleri. 3. ve 4. maddeler olmadan "üretimin rolü ve görevleri" ve benzeri üzerine bütün laflar boş aydın gevezeliğinden başka bir şey değildir. Oysa Troçki'nin "platform broşürü"nde tam da bu iki madde unutulmuştur. Buna karşılık Rudzutak'ta bu maddeler vardır.

30 Aralık tartışmasına ilişkin konuştuğum için bir hatamı daha düzeltmek zorundayım. Şöyle demiştim: "Gerçekte bir işçi devleti değiL, bir işçi·köyıü devletimiz var".* Buharin yoldaş hemen müdahale etti: "Ne devleti?" Yanıt olarak onun dikkatini, yeni bitmiş olan VIII. Sovyet Kongresi'ne çektim. Tartışma üzerine raporu okurken benim haksız, Buharin yoldaşın haklı olduğunu gördüm. Şöyle demem gerekirdi:

"İşçi devleti bir soyutlamadır. Gerçekte, birincisi ülkede işçi değil köylü nüfusun ağır basma özelliğine sahip olan bir işçi devletimiz var; ve ikincisi, bürokratik urları olan bir işçi devleti", Konuşmamın tümünü okumak isteyecek olan okur, bu düzeltmeyle ne benim argümantasyonumun, ne de çıkardığım sonuçların değişmediğini görecektir.

6. aşama. Petersburg örgütünün Troçki'nin platformuna karşı "Partiye Çağrıyla ortaya çıkması ve Moskova Parti Komitesinin karşı eylemi (13 Ocak tarihli "Pravda") Tepeden oluşturulan fraksiyonlar mücadelesinden alt örgütlerin müdahalesine geçiş. Sağlığa kavuşma yönünde ileriye atılmış büyük bir adım. Moskova Parti Komitesi'nin, Petefsburg örgütünün bir platformla ortaya çıkmasının "tehlikeli" yanını belirtmesi, fakal Troçki yoldaşın 25 Aralık'la bir fraksiyon oluşturmasının tehlikeli yanını belirtmek istememesi tuhaftır!!! Şakacılar böyle bir körlüğü (bir gözün kör olmasını) "tampon kör!üğü" olarak adlandırıyorlar ...

7. aşama. Sendika Komisyonu çalışmasını bitirir ve bir platform yayınlar (14 Ocak tarihli "RKP X. Parti Kongresi'nin Sendikaların Rolü ve Görevleri Üzerine Bir Karar Tasansl"[19] adlı bir broşür; bu broşür 9 MK üyesi: Zinovyev, Stalin, Tomski, Rudzutak, Kalinin, Kamenev, Petrovski, Artyom, Lenin, ve Sendika Komisyonu üyesi Losovski tarafından imzalanmıştır; Şlyapnikov ve Lutovinov yoldaşlar, görünen o ki "İşçi Muhalefeti"ne "firar etmişler"dir). "Pravda", Şmidt, Ziperoviç ve Milyutin'in imzalannı ekleyerek platformu 18 Ocak'ta yayınladı

..

16 Ocak tarihli "Pravda"da şu platfomılar yayınlanır: Buharin'in platformu (imza: "Buharin, Larin, Preobrajenski, Serebryakov, Sokolnikov, Yakovleva yoldaşlar adına") ve Sapronov'un platfonnu (imza:

"Demokratik Merkeziyetçilik platfonnu üzerinde duran bir grup yoldaş" , Bubnov, Boguslavski, Kamenski, Maksimovski, Osinski, Rafail, Sapronov). Moskova Parti Komitesi'nin 17 Ocak'taki genişletilmiş toplantısında gerek bu platformların temsilcileri, gerekse de "İgnatovcular" ortaya çıktı (tezler 19 Ocak tarihli "Pravda"da İgnatov, Orehov, Korsinov, Kunmova, Burovzev, Maslov'un imzasıyla ya·yınlandı)* .

Burada bir yanda birliğin artmasını (çünkü dokuz MK üyesinin platformu V. Tüm-Rusya Sendikalar Konferansı'nın kararlarıyla tamamen uygunluk içindedir); öte yanda dağılma ve çözülmeyi görüyoruz.

Ideolojik çözülmenin doruğunu Buharin ve ortaklarının tezleri oluşturuyor. Burada Marksistlerin eskiden şöyle hicvettikleri "dönemeç" lerden biri gerçekleşir: "Tarihsel bir dönemeçten çok istetİk bir dönemeç". Tez 17'de şunları okuyoruz: " ... Bugün bu adaylıklar zorunlu olmalıdır" (özellikle: sendikaların ilgili "merkezi idarelere ve merkezlere" gösterdikleri adaylar).

Bu komünizmden tamamen kopmak ve sendikalizmin bakış açısına geçmek demektir. Bu özü itibariyle Şlyapnikov'un "devletin sendikalaştırılması" şiarının tekrarıdır; bu, Yüksek Ekonomi Konseyi aygıtının, parça parça ilgili sendikaların eline teslim edilmesidir. "Zorunlu adaylar gösteriyorum" da dense "Atıyorum" da dense bu bir ve aynı şeydir.

Komünizm şöyle der: Proletaryanın öncüsü, Komünist Partisi, kitleyi, önce işçileri, sonra da köylüleri bütün ekonominin yönetimini ellerinde yoğunlaştıracak durumda olacak ve gerçekten bu duruma ulaşacak. şekilde aydınlatarak, yetiştirerek, eğiterek ve öğreterek (komünizm "okulu") partisiz işçiler kitlesini yönetir.

Sendikalizm sanayi kollarının yönetimini ("merkezi idareleri ve merkezleri"), üretim dallarna göre ayrılmış partisiz işçi kitlelerine vermek ister ve böylece partinin gerekliliğini ortadan kaldırır, kitleleri eğitmek için ya da tüm ekonominin yönetiminin onların elinde gerçekten yoğunlaşması için uzun soluklu bir çalışma yapmaz.

* Ayrıca Parti, "platform" ların o platformdan sorumlu bütün yoldaşların tam imzasıyla ileri sürülmesini talep etme!idir. "Ignatovcular" ve "Sapronoveufar" bu talebe uygun davrandılar. Ilgili platform için güya sorumlu isimsiz yoldaşlara dayanan "Troçkistler". "Buharinciler" ve "Şlyapnikovcular"

böyle davranmadılar.

RKP programı şöyle der: "Sendikalar ... yekpare bir ekonomik bütün olarak tüm ekonominin tüm yönetimini kendi ellerinde (kendi ellerinde, yani sendikalann elinde, yani tamamen birleşmiş kitlelerin elinde; böyle gerçek bir yoğunlaşmaya yaklaşmaktan bile ne kadar uzak olduğumuzu herkes görüyor) ... yoğunlaştırmayı başarmalıdırlar (yani henüz bu durumda değiller, hatta buna yaklaşmış bile değiller) neyi yoğunlaştırmak? - "yekpare bir ekonomik bütün olarak tüm ekonominin tüm yönetimini" (yani sanayi dallarını değil, sanayiyi değil, sanayiyi artı tarımı vs. Tarımın yönetiminin gerçekten sendikaların elinde yoğunlaşmasına yaklaştık mı? Ve RKP programının sonraki cümleleri "merkezi devlet idaresi" ile "geniş emekçi kitleler" arasındaki "bağ"dan, "sendikaların ekonominin yönetimine katılımından sözeder.

Eğer sendikalar, yani partisiz işçilerin onda dokuzu sanayi yönetimini atarsa ("zorunlu adaylık") Partiye ne gerek var? Gerek mantıksal, gerek teorik, gerekse de pratik olarak Buharin'in iddiaları, Partinin bölünmesi,daha doğrusu sendikalistlerin Partiden kopması anlamına gelir.

Şimdiye kadar mücadelede "esas kişi" Troçki'ydi. Şimdi Buharin onu çoktan "geçti" ve tamamen "gölgede bıraktı"; mücadelede yepyeni bir karşılıklı ilişki yarattı, çünkü Troçki'nin hatalarının toplamından yüz kat daha büyük bir hataya düştü.

Nasıloldu da Buharin komünizmden böylesine uzaklaşabildi? Buharin yoldaşın herkes tarafından sevilmesine, zorunlu olarak seviImesine yolaçan özelliklerinden biri olan yumuşaklığını biliyoruz. Onun birçok kez şakayla "yumuşak balmumu" diye anıldığını biliyoruz. ÖyLe anlaşılıyor ki, karşısına çıkan ilk "ilkesiz" alçak, ilk "demogog", bu "yumuşak balmumu"nun üzerine aklına geleni yazabiliyor. Tırnak içindeki bu sert ifadeleri Kamenev yoldaş 17 Ocak'taki tartışmada kullanmıştı ve kullanmakta da haklıydı. Fakat olup biteni ilkesiz demogojiyle açıklamak, herşeyi buna indirgemek ne Kamenev'in ne debir başkasının aklından bile geçmeyecektir elbette.

Tersine. Fraksiyon mücadelesinin, yanlış tuttumlarında inat ettiklerinde en iyileri bile kaçınılmaz olarak ilkesiz demagojiden fiilen farksız bir duruma getiren nesnel bir mantığı vardır. Fraksiyon savaşlarının tüm tarihi bize bunu öğretiyor (örnek: "Vperyod"cularla Menşcviklerin Bolşeviklere karşı birleşmesi). Tam da bu yüzden, sadece görüş aynlıklarının soyut özünü değil, aynı zamanda mücadelenin çeşitli aşamalarının seyri içinde bunların somut gelişimini ve değişimini de incelemek gerekir. 17 Ocak'takİ tartışma bu gelişmenin sonucunu dile getirdi. Ne "sarsmak", ne de "yeni üretim görevleri" daha fazla savunulamaz (çünkü pratik ve amaca uygun herşey Rudzutak'ın tezlerinde var). Geriye yapacak tek şey kalıyor: ya kendinde, Lassalle'in bir sözünü kullanırsak, "aklın" hatayı kabul etme, düzeltme "fizik gücünü" bulmak ve RKP tarihinin bu yaprağını çevirmek, ya da ... ya da kim olursa olsun kalan müttefiklere sarılmak ve bütün ilkeleri "görmezden gelmek". Geriye bilinçsizliğe kadar "demokrasi" yandaşları kalmıştır. Ve Buharin'in bunların seviyesine düşüyor, sendikalizm seviyesine düşüyor.

Biz, "demokratik" "İşçi Muhalefeti"nde sağlıklı olan ne varsa yavaş yavaş emerken, Buharin sağlıksız olana sarılmak zorunda kalıyor.

Ünlü bir Tsektrancı ya da Troçkist olan Bumajni yoldaş 17 oçak'ta Buharin'in sendikalist önerilerini kabul etmeye hazır olduğunu açıklıyor. "Sapronovcular" bir ve aynı tezde ) sendikaların "'derinleşen kriz"i ve "bürokratik katılaşması"ndan söz etmeyi ve aynı zamnanda "sendikaların üretimdeki haklarının genişletilmesi"ni "mutlak" zorunlu olarak önermeyi başarmışlardır ... büyük ihtimalle kendi "'bürokratik katılaşmaları" yüzünden. Böyle bir grup ciddiye alınabilirmi? 

Sendikaların üretimdeki rolleri üzerine konuşulduğunu duydular ve şimdi diğerlerini bastırmak için haykırıyorlar: "bürokratik katılaşma" yüzünden "hakların genişletilmesi". Bunların "pratik" önerilerinin ilk satırlarını okumak yeter, gerisini okumaya gerek yok: "Yüksek Ekonomi Konseyi Prezidyumu, Tüm-Rusya Sendikalar Merkez Konseyi Plenurnu tarafından önerilir ve Tüm-Rusya Merkez Yürütme Komitesi tarafından kesin olarak onaylanır". Ya "ilkesel" demokratik tavırları? Dinleyin : " ... Onlar (Zinovyev ve Troçki) gerçekte ekonominin eski askerileştiricilerinin bir ve aynı grubunun iki eğilimini dile getiriyorlar".

Eğer ciddiye alınacak olursa bu en kötü Menşevizm ve SosyalDevrimciliktir. Fakat Sapronov, Osinski ve ortaklarını ciddiye almak - bu görüşümce son derece değerli fonksiyonerler her Parti Kongresi'nden önce ("her defasında aynı yerde durmak"*) herhangi bir ateşli paroksizme düşer, herkesten baskın çıkmak ister ("en yaygaracılar" fraksiyonu) ve şahken şahbaz olurlarsa, bunları ciddiye almak olanaksız.

"İgnatovcular", "Sapronovcular"ın dümen suyunda yüzüyorlar. Çeşitli grupların (özellikle Parti Kongresi öncesinde) bloklaşmasına elbette izin vardır (oy toplamaya çalışmalarına da). Fakat bunu komünizm

çerçevesinde (sendikalizm değil) yapmak gerekir, hem de kendine güldürmeyecek biçimde. Kim daha çok veriyor? Partisizlere daha çok "hak" sunan herkes, Rusya Komünist Partisi Kongresi nedeniyle

birleşin! ..

Şimdiye kadar bizim platformumuz şuydu: Bürokratik aşırılıklar korunmamalı, tersine düzeltilmelidir. Bürokratizme karşı mücadele uzun süreli ve zorlu bir çalışmadır. Aşırılıkların düzeltilmesi derhal gerçekleşebilir ve gerçekleşmelidir. Askeri fonksiyonerlerin ve atama meraklılarının otoritesini, zararlı aşırılıklara dikkat çeken ve düzeltenler değil, tersine bu düzeltmeye karşı çıkanlar sarsıyor. Bazı Tsektrancılaın çabaları bu türdendi; ama bu kişiler değerli ve yararlı mesai arkadaşları olarak kalacaklardır (ve öylelerdi). Sendikaların üretim görevleri sorununda yeni, pratik ve amaca uygun olan herşey bizzat kendileri tarafından tanınmış ve kararlaştırılmışsa sendikaları hırpalamamak ve onlarla aramızda görüş ayrılıkları icat etmemek gerekir. Bilakis bu zemin üzerinde yoğun biçimde ve birlik içinde pratik. çalışma yapmak gerekir.

Şimdi platformumuza şu eklendi: ideolojik dağınıklığa ve "ekonominin" her türlü "askerileştirilmesi"nden vazgeçmeye kadar, sadece şimdiye kadar ağırlıkla uygulandığı haliyle "atama yöntemi"nden değil, genelde her türlü "atama"dan vazgeçmeye, yani son tahlilde partisiz kitlelere karşı Parti'nin önderlik rölünden vazgeçmeye kadar varan muhalefetin sağlıksız unsurlarına karşı mücadele yürütülmelidir.

Kesin olarak kurtulmadığımız takdirde Parti'yi yerle bir edecek olan sendikalist sapmaya karşı mücadele edilmelidir.

Partimizin hastalığından hiç kuşkusuz gerek Antant kapitalistleri yeni bir istila için, gerekse de Sosyal-Devrimciler komplo ve ayaklanmalar sergilemek için yararlanmaya çalışacaklardır. Bu bizi korkutmuyor, çünkü hepimiz hastalığı itiraf etmekten çekinmeden, fakat bu durumun bulunduğumuz her görevde hepimizden daha fazla disiplin, daha fazla dayanıklılık, daha fazla sağlamlık istediğinin bilincinde olarak tek yumruk olacağız. Parti Mart 'taki RKP X. Kongresi 'nde ve ondan sonra daha güçsüz değil, daha güçlü olacaktır.

19 Ocak. 1921