TALEP EDİYORUZ

Raboçi (İşçi) No. 4,

28 Ağustos 1917.

Stalin

Olaylar hızla gelişiyor. Moskova Konferansı’nın ardından Riga’nın düşmesi ve baskı önlemleri talebi geldi. Cephedeki askerlere karşı başarısız bir iftira kampanyasından sonra bir «Bolşevik komplosu» hakkında kışkırtıcı söylentiler ve baskı önlemleri için yeni talepler geldi.Kışkırtıcı söylentilerin teşhir edilmesinden sonra, Geçici Hükümet’in azlini ve bir askeri diktatörlüğün ilanını talep eden Kornilov’un açık eylemi gelmektedir. Ve Temmuz günlerinde olduğu gibi Milyukov’un partisi, yani Halkın Özgürlüğü Partisi, Hükümetten istifa etmekte, böylece Komilov’un karşı devrimci komplosunu açıkça desteklemektedir.

Sonuç, bir askeri diktatörlüğün kurulması amacıyla Kornilov’un alaylarının Petrograd üzerine yürümesi, Kornilov’un Geçici Hükümet tarafından azledilmesi, Kerenski’ nin bir bunalım olduğunu ilan etmesi, Kişkin’in, komploya karışan Kadet Partisinden istifası ve güya bir Devrim Direktuvarı’nın kurulmasıdır.

O halde:

Güya «Bolşevikleri alaşağı etmek» amacıyla Petrograd üzerine yürüyen Kornilov’a yolu açmak için, karşı-devrimin bir «Bolşevik kompİosu»na gereksinim duyduğu olgudur.

«Russkaya Volya» ve «Birjovka»dan «Novoye Vremya» ve «Reç»e kadar bütün burjuva basınının bu günlerde bir «Bolşevik komplosu» söylentileri yayarak Komilov’a yardım etmiş olduğu olgudur.

Kornilov’un şimdiki eyleminin, cephedeki «yenilgiler» den yararlanarak karşı-devrime «nihai» zaferi kazandırmak amacıyla Temmuz’dâ Tamopoİ’ü ve Ağustos’ta Riga’yı teslim eden karşı-devrimci generallerin bilinen entrikalarının sadece bir devamı olduğu olgudur.

Kadet Partisinin, Temmuz’da olduğu gibi şimdi de, cephedeki vatan hainleriyle ve cephe gerisindeki iğrenç karşı devrimcilerle aynı kamp içinde olduğu olgudur.

Partimiz, kadetleri burjuva karşı-devriminin esin kaynağı ilan ederken haklıydı.

Partimiz, daha Haziran başında karşı-devrime karşı kararlı bir mücâdele, ve «işin içine katılmış» kişilerin (Kaledin vd.) tutuklanmasını talep ederken haklıydı.

Karşı-devrim, ne dün ne de Kornilov komplosuyla başladı.

En azından ta Haziran’da Hükümet cephede saldın kararı aldığı ve bir baskı siyaseti izlemeye başladığında;karşı-devrimci generaller Tamopol’ü teslim edip, bütün suçu askerlere yüklediği ve ölüm cezasının cepheye geri getirilmesini sağladığında; Kadetler daha Temmuz’da Hükümeti sabote ederek ve Müttefik sermayesinin desteğine dayanarak Geçici Hükümet içinde kendi hegemonyalarını kurduğunda; Merkez Yürütme Komitesi’nin önderleri, Menşevikler ve Sosyal-Devrimciler, Kadetlerle ilişkiyi kesmek ve Temmuz göstericileriyle birleşmek yerine silahlarını işçilere ve askerlere doğru çevirdiklerinde başladı.

Bu bir olgudur, ve bunu inkârdan gelmek gülünç olur.

Şimdi koalisyon hükümetiyle Kornilov’un partisi arasındaki mücadelede, devrim ve karşı-devrim değil, fakat karşı-devrimci siyasetin iki farklı yöntemi karşı karşıyadır. Ve devrimin can düşmanı Kornilov’un partisi, Riga’yı teslim ettikten sonra, eski rejimin yeniden kurulması için zemin hazırlamak amacıyla Petrograd üzerine yürümekte tereddüt etmemektedir.

İşçiler ve askerler, eğer Kornilov’un karşı-devrimci çeteleri devrimci Petrograd’da görünecek olursa, onları kesin bir şekilde t püskürtmek için tüm önlemleri alacaklardır.

İşçiler ve askerler, Rusya'nın başkentinin, devrim düşmanlarının kirli elleri tarafından pisletilmesine izin vermeyeceklerdir.

Onlar devrimin savaş sancağını canları pahasına savunacaklardır.

Ne var ki onlar, devrimin savaş sancağını, özünde onlara yabancı olan bir diktatörlüğün yerine, onlara daha az yabancı olmayan bir diğeri geçsin diye değil, fakat Rus devriminin kesin zaferinin yolunu açmak amacıyla savunacaklardır.

Bugün ülke ekonomik yıkımın ve savaşın pençelerinde boğulurken ve karşı-devrimin leş kargaları ülkenin sonunu hazırlarken, devrim onu çöküntü ve dağılmadan kurtarmak için gerekli güçleri ve araçları bulmak zorundadır.

Şimdi zorunlu olan şey, bir «egemen» grubun yerine bir diğerinin geçmesi, diktatörce davranışlar değil, fakat burjuva karşı-devriminin tamamen tasfiye edilmesi ve Rusya halklarının çoğunluğunun çıkarları doğrultusunda kararlı önlemlerin alınmasıdır.

Bu amaçla Bolşevik Partisi şunları talep etmektedir:

1 — Cephe gerisindeki ve cephedeki karşı-devrimci generallerin derhal görevden alınması ve yerlerine askerler ve subaylar tarafından seçilen komutanların getirilmesi ve genel olarak ordunun tepeden tırnağa tamamen demokratikleştirilmesi.

2 — Ordu içinde demokratik disiplin kurabilecek tek şey olan devrimci asker örgütlerinin yeniden kurulması.

3 :— Bütün baskı önlemlerinin, her şeyden önce ölüm cezasının kaldırılması.

4 — Çiftlik sahiplerinin topraklarının derhal Köylü Komitelerinin tasarrufuna devredilmesi ve yoksul köylülere envanter sağlanması.

5 — Denetim organlarında işçi temsilcilerinin hakim olmasıyla, 8 saatlik iş gününün ve fabrikalar, işletmeler ve

bankalar üzerinde demokratik denetim kurulmasmm yasallaştırılması.

6 — Mali düzenin tamamen demokratikleştirilmesi, herşeyden önce sermayenin ve kapitalist mülkiyetin acımasızca vergilendirilmesi ve rezilane savaş kârlarına el koyulması.

7 — Şehirlerin yiyecek stoklarını ve kırsal bölgelerin gerek duydukları mamul maddeleri almaları için şehir ve kır arasında normal değişimin örgütlenmesi.

8 — Rusya halklarının kendi kaderlerini tayin hakkının derhal ilan edilmesi. .

9 — Özgürlüklerin geri verilmesi, bir demokratik cumhuriyetin ilan edilmesi ve Kurucu Meclis’in hemen toplanması.

10 — Müttefiklerle, yapılan gizli anlaşmaların feshedilmesi ve genel demokratik barışın koşullarının önerilmesi.

Parti, altı aydır savaşın ve genel yıkımın pençesinde boğulmakta olan devrimi kurtarmanın, bu talepler gerçekleştirilmediği sürece olanaksız olduğunu ilan eder.

Parti, bu talepleri sağlamanın tek çıkar yolunun kapitalistlerle ilişkiyi kesmek, burjuva karşı-devrimi tamamen tasfiye etmek ve ülkede iktidarı devrimci işçi, köylü ve askerlere devretmek olduğunu ilan eder.

Ülkeyi ve devrimi çökmekten kurtarmanın biricik çıkar yolu, biricik imkanı budur.

Raboçi (İşçi) No. 4,

28 Ağustos 1917.

Başyazı.