İki Çizgi
Stalin
Devrimin temel sorunu iktidar sorunudur. Devrimim niteliği, gidişi ve sonucu tam olarak, iktidarın kimin elinde bulunduğu, hangi sınıfların iktidarda olduğu ile belirlenir. İktidar bunalımı denilen bunalım, sınıfların iktidar mücadelesinin açığa vurmasından başka bir şey değildir Devrimci bir çağa asıl damgasını vuran şey bundaki iktidar mücadelesinin en keskin açık bir nitelik kazanmasıdır. Bizdeki "süreğen" ve de üstelik savaş, bunalım ve kıtlıkla şiddetlenen iktidar bunalımı, bundan doğuyor. Bu günlerde iktidar sorununun konuşulmadığı bir tek "konferans" ve "kongre" olmadığı gerçeği de bundan ileri geliyor.
Bu Alexandra Tiyatrosunda toplanan Demokratik konferansta da konuşulmak zorunda kalındı.
Bu Konferansta iktidar sorunu ile ilgili olarak iki çizgi ortaya kondu.
Birinci çizgi, Kadet Partisiyle açık koalisyon çizgisidir. Bunu menşeviklerle sosyal devrimci saflarında "yurt savunucular"ileri sürüyorlar. Konferansta bunun savunmasını, koyu anlaşmacı Zereteli yaptı.
İkinci çizgi , Kadet Partisinden temelli kopma yanlısı olan çızgıdır. Bu, partimiz ve sosyal devrimci, menşevık saflarından olan enternasyonalistler tarafından öne suruluyor. Bunun konferanstaki savunmasını Kemenew yaptı.
Birinci çizgi, halk üzerinde emperyalist burjuva iktidarının kurulmasına götürür. Çünkü kadetlerle koalısyon kurmanın, kendisine toprak verilmeyen köylü üzerinde büyü.k toprak sahibinin egemenligini, işsizliğe mahkum .edilen işçi uzerinde kapitalistin egemenliği , savaşa, sıkıntıya, açlıga ve yok olmaya terkedilmiş çogunluk üzerinde azınlığın egemenliği demek oldugunu koalisyon hükümeti denemesi göstermiştir.
İkinci çizgi, büyük toprak sahipleriyle kapitalist ler üzerinde halk iktidarmın kurulmasına götürür.
Çünki kadet Partisinden kopmak demek, köylüye toprak, işçiye kontrol ve çalışan çoğunluğa haklı bir barış saglamak demektir.
Birinci çizgi, mevcut hükümete güven ifade ediyor ve tüm iktidarı ona bırakıyor.
Güvensizlik ifade eden ikinci çizgi, iktidarın işçi, koylu ve asker sovyetlerinin gerçek temsilcilerine geçmesi için mücadele çizgisidir.
Birbiriyle uzlaşmaz bu iki çizginin uzlaştırilmasını hayal eden insanlar var.
Örneğin bunu, konferansta kadetlere karşı, fakat şayet (!) çıkarlarından vaz geçerlerse(!) kapıtalistlerle koalisyondan- yana çıkan Tschernow yapıyor. Tschernow'un «tutumunun»
gıYôrtada-, ancak burada söz konusu olan tutumun çelişkili oluşu değil, bunun yardımıyla Zereteli takımının gizlice Kadet Partisiyle bir koalisyonu getireceğidır.
Çünki bu tutum Kerenski'ye, konferansın platformundan hareketle hükümeti, sonradan uygulamaya
koymak üzere, istenen her platformu imzalamaya hazır olan Buryschkin ve Kischkin gibi çeşitli insanlarla tamamlama yolunu açıyor.
Çünkü işte asıl bu iki yüzlü "tutum" eline istişari "ön parlemento" şeklinde bir silah vermek suretiyle Kerenski'nin sovyetlere ve komitelere karşı mucadelesini kolaylaştırıyor.
Tschernow'un çizgisi Zereteli'nin çizgisinin aynısıdır, sadece bu bir kaç saf kimseyi "koalisyonun" ağına sürmek için "kurnazca" maskelenmiştir.
Konferansın Tschernow'un izinden gideceğini kabul ettirecek sebepler var.
Bununla beraber konferans baş vurulacak son yer değildir.
Yukarıda açıklanan her iki çizgi, gerçekte varolanı ifade ediyorlar. Ve gerçekte bizim bir değil, iki devlet iktidarımız var. Bir resmi iktidar, yani Komite ve resmi olmayan iktidar, yani sovyetler ve komiteler.
Daha şimdilik bilinçli ve açık amaçlı olarak yürütülmeyen bu iki iktidar arasındaki mücadele, bu günki durumun karakteristik özelliğidir.
Konferansın iktidar sorununu Komitenin yararına kararlaştıracak çareyi bulmak için toplandığı açıktır.
Fakat maskeli ya da maskesiz, sayın anlaşmacılar şunları bilmeliler: Komite yanını tutanlar burjuva iktidarını kurarak ister iştemez jşçi ve asker kitlelerle anlaşmazlığa düşerler ve sovyetlerle komitelere karşı cephe almak durumunda kalırlar.
Son sözün devrimci komitelerle sovyetlere ait sayın anlaşmacıların bilgileri dışında olamaz
Kaynak
Two Lines
Rabochy Put No. 12, September 16, 1917
Works, Vol. 3, March - October, 1917
