Çağdaş Troçkizm ve Karşı Devrimci Özü - Kapitalist Ülkelerde
Mikhail Basmanov’un Çağdaş Troçkizm ve Karşı Devrimci Özü (1972)
kitabından bölüm:
TROÇKİST «ENTRİST»LERİN KAPİTALİST ÜLKELERDEKİ FAALİYETLERİ
Gelişmiş kapitalist ülkelerde faaliyet gösteren Troçkistlerin kullandıkları
araç ve yöntemler, anti-emperyalist ve anti-feodal mücadele veren ülkelerde
kullandıkları araç ve yöntemlerden bazı bakımlardan farklıdır.
Savaşı izleyen yıllarda, bu ülkelerdeki Troçkistler, Troçkizmle ortak hiç
bir yanları yokmuş gibi, anti-komünist fikirlerini gizleme yöntemlerine büyük
bir önem verdiler.
Bu arada, gazeteler yayımlanmaya ve Troçkistlerle ilişkisini gizleyen ve
hatta Troçki’yi ve onun görüşlerini coşkuyla reddeden örgütler kurmaya
giriştiler. İngiltere’de 1940′ların sonlarında, Troçkist Socialist Appeal
gazetesiyle aynı zamanda ortaya çıkan ve ondan pek az farklı olan Socialist
Outlook adlı gazete yayımlandı. Ötekinden tek farkı Troçkizmin sözünü
etmeksizin Troçkist bir çizgi izlemesiydi. Socialist Outlook gazetesinin
sayfalarında zaman zaman gazetenin Troçkizmle suçlanmasından duyulan
«kızgınlığın» belirtildiği makaleler dahi yer alıyordu. Troçkistler gazeteyi
kendilerinin yayımladıklarını ancak daha sonraları itiraf ettiler.
1957′de İngiliz Troçkistlerinin gazetesi Newsletter’in yayımlanması da aynı
şekilde örgütlendi. Önceleri bu, «bağımsız bir gazete», «çeşitli görüşleri
savunan sosyalistler için açık bir platform» olarak sunuldu. Gerçekte bu
gazete çok geçmeden Troçkistlerin, komünist partilere ve sosyalist ülkelere
hakaretlerle dolu suçlamalarda bulundukları bir platform haline geldi. Bir
süre Troçkizmden sözetmekten kaçındı; Troçkizmle arasındaki bağları bile
reddetti, ama sonra maskesi düştü.
Troçkistler daha sonra başka birşey düşündüler. Biraraya getirdikleri
grupların «bağımsız» olduklarını uydurmaya başladılar. 1959 Şubat’ında
İngiltere’de «Sosyalist İşçiler Birliği» kuruldu. Bu «birlik», «kendisini bir
işçi sınıfı partisi olarak sunmayan, ama böyle bir partinin yaratılması için
aynı rotayı izleyen» bir örgüt olarak düşünüldü. Bu örgütün yayınlarında
Troçki’den ya da «Dördüncü Enternasyonal»den sözedilmeksizin Troçki’nin
görüşlerinin propagandası yapılıyordu. Ancak 1960 Mayıs’ında,
«birlik» liderleri bir açıklama yaparak Troçkizme bağlılıklarını itiraf ettiler.
«Dördüncü Enternasyonal» İngiliz Troçkistlerinin «deneyleri» üzerinde büyük
ölçüde durdu ve bu deneylerin Troçkizme karşı önyargıları ortadan kaldırarak
bütünüyle haklı çıktığı yargısına vardı. Paris «sekretarya»sı bu bölücü faaliyet
yöntemlerini bütün «bölüm»lerine tavsiye etti. [12]
Sözde bağımsız gazeteler ve dergiler dağıtmakla yetinmeyen Troçkistler,
birtakım insanların bulup okuyacaklarını umdukları anti-komünist öğütler ve
fikirler veren imzasız bildiriler ve kitapçıklar yayımladılar.
Düşüncelerinin bütünüyle sergilenmesini göze alamayan küçük Troçkist gruplar
çoğu zaman «iğneleme» taktiklerine başvururlar; bugün bir sorundan,
ertesi gün bir başka şeyden sözederler. Her defasında hedefleri aynıdır:
Komünist Partilerin siyasal çizgisinin doğruluğuna kuşku düşürmek; Sovyetler
Birliği ve öteki sosyalist ülkeleri, bir bütün olarak uluslararası komünist
hareketi kötülemek.
Kanada Komünist Partisinin yayın organı The Marxist Review’da belirtildiği
gibi, bazen «saldırılarının temeli olarak, kendilerince yalanlardan daha
etkili olan yarı-doğruları kullanırlar.» [13]
Burada da Troçkistler, kapitalist ülkelerde çalışırken, «Ayrıntıda kalan
konulara ve uygulama yöntemlerine ağırlık vererek, Marksizm-Leninizme karşı
olduklarını gizleme tekniğini son derece geliştirmiş olan» öncülerinin savaş
öncesi politikasını sürdürdüklerini gösterdirler. [14
"Troçkizmin İngiliz fraksiyonları"nı hicveden bir karikatür.
Troçkizm etkili olduğu her yerde örgütsel ve ideolojik bölücülük demektir.
Troçkist bukalemunlar «entrizm» politikasını yürütürken, ilgiyi
üzerlerinde toplamak için her türlü hileye başvurmaya hazırdırlar.
Neuvsletter’ı «bağımsız bir gazete»
olarak çıkartırken, işçi sınıfının hayati öneme sahip taleplerini (ücret
artışı, iş saatlerinin azaltılması v.b.) savunur güründüler. Oysa çok iyi
bilindiği gibi, programlarında bu sorunlara her zaman için çok önemsiz bir yer
vermişlerdir. Gazetenin bir Troçkist yayını olduğu açıkça ilân edildikten sonra,
işçi sınıfının durumunun savunulmasına duydukları ilgi tükendi. Gazetenin
sayfaları, alışılagelmiş aşırı-sol sözler ve işçilerin ekonomik çıkarları
için verdikleri mücadeleye ilişkin bildiri üslûbunda yazılmış yazılarla
canlandırıldı.
Kapitalist ülkelerde «entrizm»in başlıca hedeflerinden biri
Sosyal-Demokrat Partilerdi.
Fransa’da Troçkistler, daha 1930′larda, entrikalarının hedefi olarak
sosyalist SFİO partisini ve «Sosyalist Gençlik» örgütünü seçmişlerdi. 1947′de
gençlik örgütünün liderliğine ve gazetesi Kızıl Bayrak’a sızdılar. Bu örgütün
yıkılmasına neden olduktan sonra, yeni bir örgüt kurdular: resmi olarak Troçkist
bir örgüt olmayan Devrimci Gençlik Hareketi. [15]
Japon Troçkistleri Sosyalist Parti içinde son derece aktiftirler.
Ondan, fikirlerini yaymak için bir platform olarak yararlanmaya çalışırlar.
Sosyalist Partinin giderek azalan etkinliği ve 1970 Temsilciler Meclisi
seçimlerindeki acı yenilgisi bazı Japon sosyalistlerince, Troçkist
faaliyetin bir sonucu olarak görülmektedir.
Troçkistlerin uzun süredir İngiliz İşçi Partisiyle ilgileniyor olmaları
rastlantı değildir. Partinin geçirdiği bunalımın, üyelerin liderlerinin
politikasına duydukları hoşnutsuzluğun ve partinin örgütsel dengesizliğinin,
«entrizm» politikasını yürütmek için elverişli koşullar yarattığını
düşünmektedirler.
1947′de «Dördüncü Enternasyonal» başkanlığı şunu açıkladı: İngiltere’de
tehlikeli bir şekilde durgunlaşan hareketimiz, şimdi yeniden canlandırılabilir;
ve işçi partisi içinde yaygın, dikkatle hazırlanmış, sistematik bir çalışma
uygulamaya başlanırsa önemli ölçüde güçlenebilir. [16]
Troçkistler bu buyruğa uyarak İşçi Partisinin çatısı altında,
görüşlerini parti üyelerine çeşitli düzenlerle kabul ettirmeyi amaçlayan
«Sosyalist Kardeşlik» adlı bir örgüt oluşturdular. «Sosyalist Kardeşlik»
İşçi Partisinden çıkarıldığı zaman Troçkistlerin faaliyet alanları daraldı. Yine
de, İngiliz Troçkistlerinin lideri Healey İşçi Partisi içinde önemli sayıda
taraftarının Troçkist görüşleri savunmaya devam ettiklerini iddia etmektedir.
Troçkistler, İşçi Partisine bağlı sosyalist gençlik örgütünde, uzun zaman
benzer bir çalışma yürüttüler. 1965′de üyelerden bir kısmını örgütten
uzaklaştırmayı başardılar ve bir konferans düzenleyerek örgütün ulusal
komitesini seçtiler. Konferans, örgütün resmi yayın organı olarak İngiliz
Troçkistleri tarafından birkaç yıldan beri yayınlanmakta olan Troçkist Keep
Left gazetesini benimsedi. Troçkist grup örgütün eski adını almış olduğu
için, İşçi Partisi bundan sonra kendi gençlik örgütünü «İşçi Partisi Genç
Sosyalistleri» diye adlandırmak zorunda kaldı.
Troçkistler, «entrizm» politikasını Komünist Partilere karşı da
uygulamaya çalışırlar. «Dördüncü Enternasyonal»in liderlerinden biri olan
Frank, Komünist partilerin içinde yıkıcı çalışmalar yürütmek için üstesinden
gelinmesi gereken büyük güçlüklere dikkati çekti. Özellikle,
sosyal-demokratların başıboş örgütleri ve ideolojileriyle açık ve saldırgan bir
«entrist» faaliyete yol açmalarına karşılık, komünistlerin, Troçkistlerin
eylemlerine karşı o kadar sabırlı davranmayacaklarını belirtti.
1964′de Troçkistler İngiltere’de özel bir grup kurarak, bu gruba İngiliz
Komünist Partisine ve komünist gençlik örgütüne sızmak için taktikler geliştirme
görevini verdiler. Ancak, kazançları aşırı-devrimci sözlere kapılan birkaç
öğrenciden öteye gidemedi.
İngiliz Komünist Partisinin teorik organı Marxism Today, «Troçkistlerin
Komünistler arasında çevirdikleri entrikaların başarısızlığa uğramaya mahkum»
olduğunu yazdı: «Komünist Partisi içinde ‘Gizli’ çalışma zor bir iştir. Sizin
Troçkistiniz ağzını açmadan iş göremez; ağzını açtığı zaman da Troçkist görüşler
bir bir ortaya dökülür… Bizim tüzüğümüz farklı görüşler ileri sürme ve
düşüncelerini koruma hakkını garanti eder. Ancak Partimiz, programımızı,
tüzüğümüzü, şimdiki politikamızı kabul etmeyenlere açık değildir.» [17]
Marxism Today, Komünistleri, Troçkistlerin hile dolu taktiklerine karşı
daha uyanık olmaları gerektiğini söyleyerek uyardı: «Komünistler, görüşleri
bizimkilerle özdeş olmayan bireylerle, Parti’yi bir platform olarak
kullanmalarına izin vermememiz gerekenleri ayırdedebilmek için siyasal
sorunların tartışılmasında son derece hazırlıklı olmalıdırlar. Hoşgörüsüzlük ve
önemli olmayan ayrılıkları Troçkist olarak değerlendirme tehlikesi vardır… Hiç
bir şey Partimize, boğucu tartışmalardan, ya da üstünde yeterince düşünmeden
bazılarına Troçkist damgası vurmaktan daha fazla zarar veremez. Ancak, ‘entrizm’
ustalarının hilelerini uygulamalarına izin vermek aynı derece zararlıdır.
Üyelerimizin, fikirlerimiz ve politikamız için verecekleri siyasal savaş, onları
yenilgiye uğratacaktır.» [18]
«Entrist» taktikleri yürütürken, Troçkistler, herşeyden önce gençlikle
ilişki kurmaya çalışırlar. 1969′da Paris «Sekretarya»sının «kongre»sinde
«genç işçiler ve öğrenciler arasında çalışma yapılması» kararlaştırıldı. Şunları
söylüyorlardı: «Dokuzuncu Dünya Kongresi, genç işçiler ve öğrencilerle
çalışmanın, Enternasyonal’in yakın gelecekte göğüslemeye hazırlıklı olmasını
gerektiren önemli bir sorun haline geldiğini yeniden belirtir.»[19] Kongre bütün
bölümlerini, en iyi kaynaklarını, bu çalışmanın teşviki için harekete geçirmeğe
çağırdı.
Troçkistler, gençlikle daha yaşlı kuşağı karşılaştırarak, gençlerin
«geçmişte yapılan yanlışların ve kuşkuculuk mirasının kamburlarından» kurtulmuş
olduğunu iddia ederler: «Troçkizme karşı tavrında gençliğin hiç bir ön
yargısı yoktur.», «Troçkizm onun için bir umacı değildir.» Bu tür
açıklamalar «Dördüncü Enternasyonal»in, bir kısım genç insanların Troçkistlerin
geçmişteki ve bugünkü faaliyetlerine ilişkin çarpıtılmış görüşlerinden
yararlanmaya karar vermiş olduğunu gösteriyor.
Troçkistler, gençliğin, barıştan yana ve Vietnam’daki Amerikan
saldırısına karşı hareketlere gün geçtikçe daha fazla katılmasına büyük bir ilgi
gösteriyorlar. «Kongrelerinde», gençliğin, bu hareketin «en radikal kanadı»
olmaya başladığını kararlaştıran Troçkistler, genç barış savaşçılarının
saflarında «gedik açma» faaliyetinde bulunacaklarını ilân ettiler.
«Dördüncü Enternasyonal» taraftarları, gençlerden «entrizm»in özellikle
geliştirilmiş bir biçimi için yararlanmaya kararlıdırlar. Troçkistler
gençliğin bu kesiminin, Troçkist görüşleri sindirdiği zaman, bunları,
kitlelerin gözünden düşmüş olan «Dördüncü Enternasyonal» casuslarından daha iyi
yayacağına inanmaktadırlar. İngiliz «Sosyalist İşçiler Birliği»nin 1968 Haziran’ında
düzenlediği konferansta, bu gençlerin işçilerle bağ kurmak için iş yerlerinde ve
fabrikalarda «entrizm»i yürütme planlarına katılmaları gerektiği belirtildi.
Bu şekilde, kapitalist ülkelerdeki devrim hareketi içinde «entrizm»i
yürüten Troçkistler, çalışan nüfusun öteki katmanlarını çeşitli düzenlerle
işçi sınıfından uzaklaştırmak için her fırsatı değerlendirdiler. Her yerde ve
hiç bir sorumluluk duymadan, emperyalizme yardımcı olan ve sınıf mücadelesinin
hayati sorunları ve ihtiyaçları karşısında çaresizlik ve yılgınlık yaratan bir
politika sürdürüyorlar.
Aynı rol Ulusal Kurtuluş Mücadelesi veren ülkelerdeki «entrist»
Troçkistlerce de benimsenmiştir. Bu ülkelerde çağdaş Troçkizm,
«emperyalizmin ve gericiliğin elinde ilkel bir araç» haline gelmiştir. 1966
Ocak ayında Havana da düzenlenen Üç Kıta [Tricontinental] konferansında konuşan
Fidel Castro böyle diyordu.[bkz. Fidel Casrto, Tricontinental kapanış konuşması,
"Troçkizm: Emperyalizmin ve Gericiliğin Kaba bir Aracı"] Bu yerinde
tanımlama, Ulusal Kurtuluş Mücadelesi çerçevesindeki Troçkist faaliyetin,
karşı-devrimci, emperyalizm-yanlısı karakterini yansıtıyor.
Devamı
Devamı