MERKEZ KOMİTESİ'NİN SİYASİ FAALİYET RAPORUNU KAPAYIŞ KONUŞMASI -2
İzninizle şimdi, Merkez Komitesi çoğunluğu içindeki iç mücadelemizin tarihçesine geçmek istiyorum. Anlaşmazlıklarımız neyle başladı? "Troçki hakkında ne muamele yapılacağı" sorusuyla başladı. Bu 1924 sonundaydı. Leningradlılardan bir grup, başlangıçta, Troçki'yi Parti'den ihraç etme başvurusunda bulundu. Burada 1924 yılının tartışma dönemini gözönüne getiriyorum. Leningrad İl Komitesi, Troçki'nin Parti'den ihraç edilmesini talep eden bir karar kabul etti. Biz, yani MK çoğunluğu, bununla hemfikir değildik (sesler: "Çok doğru!") ve biraz mücadeleden sonra, Leningrad'lı yoldaşları, kararlarındaki ihraca ilişkin paragrafı çıkartmaya ikna edebildik. Bir süre sonra, MK plenum için biraraya geldiğinde ve Leningradlılar Kamenev'le birlikte ortaklaşa, Troçki'nin derhal Politbüro'dan ihracını istediklerinde, biz muhalefetin bu önerisiyle de hemfikir değildik. MK'da çoğunluğu elde ettik ve Troçki'ye Savaş İşleri Halk Komiseri görevinden el çektirmekle yetindik. Zinovyev ve Kamenev'le hemfikir değildik, çünkü budama politikasının bağrında Parti için büyük tehlikeler taşıdığını, budama yönteminin, kan akıtma yönteminin —ve onlar kan istiyorlardı— tehlikeli ve bulaşıcı olduğunu biliyorduk: bugün biri budanırsa, yarın bir başkasına, öbür gün bir üçüncüsüne gelir sıra, sonra Parti'de ne kalır? (Alkışlar.)
MK çoğunluğu içindeki bu ilk çatışmada, Parti'nin örgüt politikası sorunlarında aramızdaki temel ayrılık kendini gösterdi.
SBKP(B) XIV. Parti Kongresi Kapayış Konuşması 201
Aramızda görüş ayrılıklarına sebebiyet veren ikinci sorun, Sarkis'in Buharin'e karşı çıkışıyla bağıntılı bir sorundu. Bu, Ocak 1925'teki
XXI. Leningrad Konferansı'ndaydı. Sarkis o zaman Buharin'e karşı sendikalizm suçlamasını getirmişti. Şunları söylemişti:
"Moskova 'Pravda'sında Buharin'in işçi ve köy muhabirleri üzerine makalesini okuduk. Buharin'in orada açımladığı türden görüşlerin örgütümüzde yandaşı yoktur. Ne var ki, böylesi —denebilir ki— kendi türünde sendikalist, gayri-Bolşevik, parti düşmanı görüşlere hatta bir dizi sorumlu yoldaşta rastlanabilir (tekrarlıyorum, Leningrad örgütünde değil, bilakis diğer örgütlerde). Bu görüşler, işçilerin ve köylülerin çeşitli kitle örgütlerinin Komünist Partisi'nden bağımsızlığını ve eksteritoryalliğini tavsiye ediyor." (XXI. Leningrad Konferansı'nın stenografik raporu.)
Bu çıkış, birincisi, Sarkis'in ilkesel bir hatasıydı, çünkü Buharin işçi ve köy muhabirleri sorununda mutlak surette haklıydı, ikincisi, burada, Leningrad örgütü yöneticilerinin de desteğiyle, bir sorunun yoldaşca tartışılmasının en basit kuralları gayet kaba bir şekilde çiğnendi. Belirtmeye gerek yok ki, bu husus MK içindeki ilişkileri kötüleştirmek zorundaydı. Mesele, Sarkis'in hatasını basında alenen kabul etmesiyle sonuçlandı.
Bu olay, kendi hatalarını açıkça kabul etmenin, açık bir tartışmadan kaçınma ve görüş ayrılıklarını iç yollardan halletmenin en iyi aracı olduğunu gösterdi.
Üçüncü sorun, Leningrad Komünist Gençlik Birliği sorunudur. İl komitesinin üyeleri burada hazır bulunuyorlar, ve onlar muhtemelen, Politbüro'nun, Gençlik Birliği MK'nın bilgisi ve onayı olmadan doğruca bir Tüm-Rusya Komünist Gençlik Birliği Konferansı'nı toplantıya çağırmayı denemiş olan Komünist Gençlik Birliği Leningrad İl Komitesi hakkında uygun bir karar aldığını hâlâ anımsayacaklardır. RKP(B) MK'nın kararı sizlerce bilinmektedir. Komünist Gençlik Birliği Merkez Komitesi'nin yanında, onunla rekabet eden ve kendisini onun karşısına koyan bir başka merkezin daha varlığına tahammül edemezdik. Bolşevikler olarak, iki merkezin varlığına tahammül edemezdik. MK'nın, bu ayrılıkçılığa izin veren Gençlik MK'yı tazelemek ve Safarov'a Gençlik Birliği'nin Leningrad İl Komitesi yöneticiliği görevinden el çektirmek için önlem almayı neden gerekli gördüğünün sebebi buydu.
Bu olay, Leningradlı yoldaşların, kendi Leningrad örgütlerini MK'ya karşı bir mücadele merkezine dönüştürme eğiliminde olduklarını gösterdi.
Dördüncü sorun, Zinovyev tarafından verilen, Leningrad'da "Bolşevik" adını taşıyacak ve Zinovyev, Safarov, Vardin, Sarkis ve Tarhanov tarafından redakte edilecek özel bir dergi kurulması önergesi sorunuydu. Biz buna muvafakat etmedik, tersine böyle, Moskova "Bolşevik"ine paralel çıkan bir derginin, kaçınılmaz olarak bir grubun organına, muhalefetin bir fraksiyon organına dönüşeceğini, böyle bir adımın Parti'nin birliğini tehlikeye atacağını ve baltalayacağını açıkladık. Başka bir deyişle, derginin çıkışını yasakladık. Şimdi bizi "yasak" kelimesiyle korkutmak istiyorlar. Ama bu çocukluktur, yoldaşlar. Biz liberal değiliz. Bizim için, Parti'nin çıkarları, biçimsel bir demokratizmden daha üstün durmaktadır. Evet, bir fraksiyon organının çıkmasını yasakladık ve benzeri şeyleri gelecekte de yasaklayacağız. (Sesler: "Çok doğru! Açık!" Şiddetli alkışlar.)
Bu olay, Leningrad'daki yönetici grubun içine kapanıp özel bir gruplaşma yaratmak istediğini gösterdi.
Devamla Buharin sorunu. "Zenginleşiniz!" şiarını kastediyorum. Buharin'in, "Zenginleşiniz!" ifadesini ağzından kaçırdığı Nisan konuşmasını gözönünde tutuyorum. İki gün sonra Partimizin Nisan Konferansı açıldı. Bu Konferansın prezidyumunda, Sokolnikov, Zinovyev, Kamenev ve Kalinin'in varlığında, "Zenginleşiniz!" şiarının bizim şiarımız olmadığını açıklayan benden başkası değildi. Buharin'den bu protestoya karşı bir itiraz duyduğumu anımsamıyorum. Larin yoldaş Konferansta besbelli Buharin'e karşı— söz hakkı talep ettiğinde, o zaman Buharin'e karşı bir çıkışa izin verilmemesini talep eden Zinovyev'den başkası değildi. Ama daha sonra Krupskaya yoldaş Buharin'e karşı bir makale gönderir ve yayınlanmasını talep eder. Buharin elbette cevap vermemezlik etmek istemez ve kendisi Krupskaya yoldaşa karşı bir yanıt yazar. MK çoğunluğu, bir tek tartışma makalesi dahi yayınlamamayı, tartışma açmamayı ve Buharin'e "Zenginleşiniz!" şiarının yanlışlığını basında itiraf etmeyi tavsiye etmeyi kararlaştırır, o bununla hemfikir olduğunu açıklar ve tatilden geri dönüşünden sonra, Ustryalov'a karşı makalesinde bunu yapar da. Şimdi Kamenev ve Zinovyev, Krupskaya yoldaşın makalesinin yayınlanmasını yasaklayışımız konusunda liberaller tarzında kızıp köpürerek, herhangi bir kişiyi "yasak" umacısıyla yıldırabileceklerini sanıyorlar. Bununla hiç kimseyi yıldıramayacaklardır. Birincisi, biz sadece Krupskaya yoldaşın makalesini değil, aynı zamanda Buharin'in makalesini de yayınlatmadık. İkincisi, Parti birliğinin çıkarları bizden bunu talep ettiğinde, Krupskaya yoldaşın bir makalesinin yayınlanmasını yasaklama hakkımız niye olmasın? diye soruyorum. Aslında Krupskaya yoldaşı diğer sorumlu yoldaşlardan ayıran nedir? Yoksa tek tek yoldaşların çıkarlarının, Par-ti'nin ve onun birliğinin çıkarlarından daha üstün tutulması gerektiğine mi inanıyorsunuz? Muhalefetten yoldaşlar, biz Bolşevikler için biçimsel demokratizmin beş paralık değeri olmadığını, Parti'nin gerçek çıkarlarının ise herşey demek olduğunu bilmiyorlar mı? (Alkışlar.)
Varsın yoldaşlar bize, Parti'nin Merkez Organı'nda, "Pravda"da, "Zenginleşiniz!" şiarını doğrudan ya da dolaylı olarak haklı gösteren bir tanecik de olsa makale göstersinler. Böyle bir makale gösteremezler, çünkü böyle makaleler yoktur. Stetski'nin "Komsomolskaya Pravda"da, "Zenginleşiniz!" şiarını ılımlı, göze çarpmayacak bir biçimde savunmaya çalışan bir makale yazdığı bir olay, bir tek olay oldu. Ve ne oldu? Hemen ertesi günü MK Sekretaryası, Molotov, Andreyev ve Stalin imzalı özel bir yazıda, bu gazetenin redaksiyonunu ihtar etti. Bu 2 Haziran 1925'teydi. Birkaç gün sonra MK Orgbürosu Buharin'le tam görüşbirliği içinde, bu gazetenin redaktörünün görevinden uzaklaştırılması gerektiğini kararlaştırdı. İşte bu yazıdan bir bölüm:
"Moskova, 2 Haziran 1925. "Komsomolskaya Pravda" Yazı Kurulu'nun tüm üyelerine.
Biz, Stetski'nin "Yeni Ekonomik Politika'nın Yeni Bir Aşaması" adlı makalelerinin bazı pasajlarının kuşkuya yol açtığı görüşündeyiz. Bu makalelerde, doğrusu ılımlı bir biçimde, 'Zenginleşiniz!' şiarı lehinde tavır takınılmaktadır. Bu şiar bizim şiarımız değildir, o yanlıştır, bir dizi kuşkuya ve yanlış anlamalara sebebiyet vermektedir ve 'Komsomolskaya Pravda'nın böyle yön verici bir makalesinde yeralmamalıdır. Bizim şiarımız sosyalist birikimdir. Biz, kırda refahın yükseltilmesinin yolu üstünde duran idari engelleri bertaraf ediyoruz. Bu önlem, kuşkusuz her türlü birikimi kolaylaştırmaktadır — gerek özel kapitalist, gerek sosyalist. Fakat şimdiye kadar Parti asla, özel birikimi kendi şiarı yaptığını söylemedi..."
Tüm bu olgular muhalefetçe biliniyor mu? Elbette biliniyor. Ama neden o zaman Buharin'e karşı tahrikleri durdurmuyorlar? Buharin'in hatası hakkında daha ne kadar bağırıp çağıracaklar?
Bazı yoldaşların örneğin Ekim 1917'de işledikleri, ve bunlarla karşılaştırıldığında Buharin'in hatasının hiç mi hiç dikkate şayan olmadığı hatalar biliyorum. Bu yoldaşlar o sıralar sadece bir hata işlemekle kalmadılar, aynı zamanda, Lenin'in önderliği altında ve onun mevcudiyetinde alınan son derece önemli bir MK kararını iki kez çiğneme "cesareti"ni de gösterdiler. Ve buna rağmen Parti, ilgili yoldaşlar hatalarını ikrar eder etmez bu hatayı unuttu. Bu yoldaşların hatasıyla kıyaslandığında Buharin, önemsiz bir hata işlemiştir. MK'nın bir tek kararını da çiğnememiştir. Buharin'e karşı kuduzca tahriklerin buna rağmen hâlâ devam ettirilmesini neyle açıklamalı? Buharin'den istenen nedir aslında?
Buharin'in hatasıyla ilgili sorunda durum budur.
Devamla, Zinovyev'in "Dönemin Felsefesi" makalesiyle ve Kame-nev'in Moskova Komitesi'nin sonbahar plenumundaki raporuyla ilgili sorun, parti içi ilişkilerimizi aynı şekilde sertleştirmiş olan bir sorun. Bundan daha önce konuşmamda sözetmiş bulunuyorum ve kendimi tekrarlamak istemiyorum. O sıralar sözkonusu olan "Dönemin Felsefesi" idi, bu makaledeki hatalardı, bu hataları nasıl düzelttiğimizdi, Kamenev'in, rakamlarını geçer akçe saydığı Merkezi İstatistik İdaresi'nin tahıl- ve yem bilançosuyla bağıntı içinde işlediği hatalardı —ki bu rakamlara göre pazar için ayrılan tahıl fazlasının %61'i köylülüğün üst katmanlarının elinde bulunuyordu—, ve sonra yoldaşlarımızın baskısı altında hatalarını, Emek ve Savunma Konseyi'ne gönderdiği özel bir açıklamada düzeltmek zorunda kalmasıydı. Basında yayınlanan Bu Emek ve Savunma Konseyi'ne açıklamada, fazlalıkların yarıdan fazlası orta köylülerin elinde bulunmaktadır deniyordu. Tüm bunlar ilişkilerimizi hiç kuşkusuz sertleştirdi.
Devamla, Ekim plenumuyla bağıntı içinde olan sorunlar — yeni komplikasyonlar: orada muhalefet açık bir tartışma talep etti, orada Zalutski tarafından ortaya atılan sözümona "Thermidor" sorunu müzakere edildi, ve tüm bunların sonunda — daha ilk günden MK üzerine ateş açan Leningrad Konferansı. Safarov, Sarkis, Şevalin ve
SBKP(B) XIV. Parti Kongresi Kapayış Konuşması
diğerleri tarafından yapılan konuşmaları düşünüyorum. Zinovyev'in konuşmasını; Konferansı Moskovalılara karşı savaşa çağırdığı ve MK'ya karşı mücadeleye hazır kişilerden bir delegasyon seçmeyi önerdiği, Konferansın kapanması sırasındaki son konuşmalarından birini düşünüyorum. İşler bu durumdaydı. İşte bu yüzden Bolşevik işçiler Komarov ve Lobov, Leningrad delegasyonuna girmediler (MK'ya karşı mücadele platformunu kabul etmediler). Delegasyonda yerlerine Gordon ve Tarhanov geçirildi. Gordon ve Tarhanov'u terazinin bir kefesine koyun, Komarov ve Lobov'u da diğer kefesine, önyargısız her insan, onların bunlarla bir kıyaslamaya gelmeyeceğini söyleyecektir. (Alkışlar.) Ve Lobov ve Komarov'un suçu ne? Komarov ve Lobov'un tüm suçu, MK'ya karşı cephe almak istememeleridir. Onların tüm suçu budur. Halbuki Leningradlıların Komarov'u örgütlerinin birinci sekreteri olarak önermeleri daha bir ay olmuştu. Böyle olmuştu. Evet mi, hayır mı? (Leningrad delegasyonundan sesler: "Evet, evet!") Bir aylık sürede Komarov'a ne olmuş olabilirdi? (Buharin: "Bir aylık sürede yozlaştı.") Bir aylık sürede ne olmuş olabilirdi ki, bizzat sizlerin, örgütünüzün birinci sekreteri olarak önerdiğiniz MK üyesi Komarov, Leningrad Komitesi Sekretaryası'ndan atılsın ve Parti Kongresi'ne delege olarak seçilmek için artık nazarı itibara alınmasın? (Leningrad delegasyonundan bir ses: "Konferansa hakaret etti." Bir ses: "Bu bir yalan, Naumov!" Gürültüler.)
10— Muhalefetin Platformu
Ama şimdi Zinovyev ve Kamenev'in, Sokolnikov ve Laşeviç'in platformuna geliyoruz. Bir kez de muhalefetin platformundan sözetmenin zamanı artık. Oldukça orijinal bir platformları var. Muhalefet tarafından burada birçok çeşitli konuşmalar yapıldı. Kamenev bir şey söyledi ve bir tarafa çekti, Zinovyev bir başka şey söyledi ve bir başka tarafa çekti, Laşeviç başka bir şey, Sokolnikov daha başka bir şey. Ama bu çeşitliliğe rağmen hepsi bir sorunda kesinlikle birleştiler. Nerede birleştiler? Platformları neden ibaret? Onların platformu — bu, MK Sekretaryasının bir reformdan geçirilmesidir. Onların hepsinde ortak olan, üzerinde tam birlik oldukları biricik şey — bu, Sekretarya sorunudur. Bu garip ve gülünçtür, ama bir olgudur.
Bu sorunun kendi tarihçesi vardır. 1923 yılında, XII. Parti Kongresi'nden sonra, "mağara"da toplanmış bulunan kişiler (kahkahalar), Politbüro'nun ortadan kaldırılmasını ve Sekretarya'nın politizasyonunu, yani Sekretarya'nın, Zinovyev, Troçki ve Stalin'den oluşacak yönetici politik ve örgütsel organa dönüştürülmesini öngören bir platform hazırladılar. Bu platformun anlamı neydi? Bu ne demektir? Bu, Parti'yi Kalinin'siz, Molotov'suz yönetmek demektir. Bu platformdan hiçbir şey çıkmadı, sadece o sıralar ilkesiz olduğundan değil, aynı zamanda şu sırada Parti'yi adını andığım yoldaşlar olmadan yönetmek mümkün olmadığı için de. Kislovodsk geçitlerinden bana yazılı olarak sorulan soruya menfi yanıt verdim ve eğer yoldaşlar ısrar edecek olurlarsa, gürültü çıkarmadan, açık ya da üstü örtülü tartışma olmadan ve azınlığın haklarının garantilenmesi talebi olmadan meydanı terketmeye hazır olduğumu açıkladım. (Kahkahalar.)
Bu, tabir caizse, ilk aşamaydı.
Ama şimdi, anlaşıldığı üzere, birincisine ters olan ikinci aşama başlamıştır. Şimdi artık Sekretarya'nın politizasyonu değil, teknikleştirilmesi talep ediliyor, Politbüro'nun ortadan kaldırılması değil, Politbüro için mutlak hakimiyet talep ediliyor.
Pekâlâ, eğer Sekretarya'nın basit bir teknik aygıta dönüştürülmesi Kamenev için gerçekten hoşsa, belki de gerçekten buna yanaşmak gerekirdi. Korkum şu ki, Parti buna yanaşmayacaktır. (Bir ses: "Çok doğru!") Teknik bir sekretaryanın, hem Orgbüro hem de Politbüro için hazırlaması gereken sorunları hazırlama yeteneğinde olacağına çok şüpheliyim.
Ama eğer Politbüro'nun mutlak hakimiyetinden sözediliyorsa, böylesi bir platforma köpekler bile güler. Politbüro mutlak hakimiyete sahip değil mi? Sekretarya ve Orgbüro Politbüro'ya tabi değil mi? Ama o zaman MK plenumu ne olacak? Muhalefetimiz neden MK Plenumu'ndan sözetmiyor? Politbüro'ya plenumdan daha büyük bir yetki vermeyi mi arzuluyor acaba?
Hayır, muhalefet, Sekretarya ile ilgili platformuyla ya da platformlarıyla kesinlikle şanssızdır.
11— Onun "Barışçıllığı"
SBKP(B) XIV. Parti Kongresi Kapayış Konuşması
"Aşağıda imzası bulunan MK üyeleri, Leningrad örgütünden bir dizi önder yoldaşın Parti Kongresi'ne hazırlığı, Parti MK'nın çizgisine karşıt olarak ve bu çizginin Leningrad'daki yandaşlarına karşı yürüttüğüne inanmaktadır. Aşağıda imzası bulunan MK üyeleri, Moskova Konferansı'nın kararını gerek içeriği gerekse biçimi itibariyle mutlak doğru saymakta ve MK'nın, Parti çizgisine karşı çıkan ve Parti'yi dezorganize eden bütün ve her türlü eğilimlere karşı çıkmakla yükümlü olduğuna inanmaktadır.
Sadece Parti birliğinin çıkarları doğrultusunda, Parti içinde barışın, RKP'nin en iyi örgütlerinden biri olan Leningrad örgütünün Parti MK'sına yabancılaşabilmesi tehlikesini bertaraf etmenin çıkarları doğrultusunda, aşağıda imzası bulunanlar, —Parti Kongresi MK'sının özenle belirlenmiş ve berrak politik çizgisini onayladıktan sonra— bir dizi tavizlerde bulunmayı mümkün saymaktadır. Buna uygun olarak şu önerileri yapıyoruz:
1—MK raporuna ilişkin kararın kaleme alınmasında, Moskova Konferansı'nın kararı, bazı formülasyonları yumuşatılarak temel alınmalıdır.
2— Leningrad Konferansı'nın mektubunun ve Moskova Konferansı'nın yanıtının gerek gazetelerde gerek bültenlerde yayınlanması, birliğin çıkarına, amaca uygunsuz sayılmalıdır.
3— Politbüro üyeleri... Parti Kongresi'nde birbirlerine karşı çıkmamalıdır.
4— Parti Kongresi'ndeki konuşmalarda Sarkis'ten (parti üyelerinin bileşiminin düzenlenmesi) ve Safarov'dan (devlet kapitalizmi) uzaklaşılmalıdır.
5— Komarov, Lobov ve Moskvin'le ilgili hata örgütsel yoldan düzeltilmelidir.
6— MK'nın, Leningradlı bir yoldaşı MK Sekretaryasına alma kararı, Parti Kongresi'nden hemen sonra gerçekleştirilmelidir.
7— Merkez yayın organıyla daha sıkı bağ kurma amacıyla Leningrad'dan bir yoldaş, merkez yayın organının redaksiyon kuruluna
alınmalıdır.
8— 'Leningradskaya Pravda' redaktörünün (Gladnev) zayıflığı gözönünde bulundurularak, MK ile görüşbirliği halinde, onun yerine daha güçlü bir yoldaş geçirilmelidir.
Kalinin, Stalin, Molotov, Cerjinski vd.
15.XII.1925" Böyle bir uzlaşma önerdik, yoldaşlar. Ama muhalefet uzlaşmaya yanaşmadı. Parti Kongresinde açık ve şiddetli bir mücadeleyi barışa tercih etti. Muhalefetin "barışçıllığı" budur.
12— Parti Birliği Kabul Ettirecektir
Biz özsel olarak şimdi de bu belgenin bakış açısında duruyoruz. Karar tasarımızda, bildiğiniz gibi, bazı formülasyonları, Parti'de barışın çıkarına yumuşatmış bulunuyoruz.
Biz budamaya karşıyız. Budama siyasetine karşıyız. Bu demek değildir ki, önderler ceza görmeksizin efelik taslayıp Parti'yle alay edebilir. Asla! Önderlerin önünde secde etmeyeceğiz. ("Çok doğru!" haykırışları. Alkışlar.) Biz birlikten yanayız, budamaya karşıyız. Budama siyasetinden nefret ediyoruz. Parti birlik istiyor ve onu kabul ettirecektir — eğer isterlerse, Kamenev ve Zinovyev'le birlikte, eğer istemezlerse, Kamenev ve Zinovyev olmadan. ("Çok doğru!" haykırışları. Alkışlar.)
Ama birlik neyi gerektiriyor? Birlik, azınlığın çoğunluğa tabi olmasını gerektiriyor. Bu olmadan, Parti birliği olmaz, olamaz.
Biz özel bir tartışma gazetesine karşıyız. "Bolşevik"te bir tartışma bölümü var. Bu tamamen yeterli olacaktır. Tartışmanın tadını kaçırmamak gerekir. Biz hükümet eden bir Parti'yiz, bunu unutmayınız. Tepedeki her anlaşmazlığın ülkede bize karşı bir eksi olarak etkide bulunduğunu unutmayınız. Yabancı ülkelerin sözünü bile etmiyorum.
MK'nın organları bugünkü yapılarını koruyacaklardır. Parti, onların parçalanmasına yanaşmayacaktır. ("Çok doğru!" haykırışları. Alkışlar.) Politbüro'nun zaten mutlak hakimiyeti var, MK'nın —plenum hariç— tüm diğer organlarının üstünde. Ama en üst organ plenumdur, bu bazen unutuluyor. Bizde plenum herşeye karar verir, dengeyi kaybetmeye başladıklarında, önderlerini hizaya getirir. ("Çok doğru!" haykırışları. Kahkahalar. Alkışlar.)
Parti birliği olmak zorunda, ve Parti, Parti Kongresi, yiğitlik gösterip, kendine gözdağı verdirtmezse [Parti birliği —ÇN] kurulacaktır da. (Sesler: "Kendimize gözdağı verdirtmeyeceğiz, biz barut koklamışız!") İçimizden biri gemi azıya alırsa, hizaya getirilecektir — bu zorunludur, bu elzemdir. Parti'yi bir kollektiften [Kollegium = heyet —ÇN] başka bir şey sayesinde yönetmek imkansızdır. İlyiç'ten sonra bunu sırf hayal etmek bile saçmadır (alkışlar), bundan sözetmek saçmadır.
Kollektif çalışma, kollektif önderlik, Parti'de birlik, MK organlarında birlik, azınlığın çoğunluğa tabi olması — bize şimdi lazım olan budur.
Leningrad'ın komünist işçilerine gelince, onların daima Partimizin en ön saflarında duracağına kuşkum yoktur. Onlarla birlikte Parti'yi inşa ettik, onlarla birlikte onu büyüttük, onlarla birlikte Ekim 1917'de ayaklanma bayrağını açtık, onlarla birlikte burjuvaziyi yendik, onlarla birlikte mücadele ettik ve inşamızın yolu üzerindeki güçlüklere karşı onlarla birlikte mücadele edeceğiz. Parti'nin demirden, Leninist birliği uğruna mücadelede Leningrad'ın komünist işçilerinin, diğer sanayi merkezlerindeki dostlarından geri kalmayacağına kuşkum yok. (Şiddetli alkışlar. "Enternasyonal" söylenir.)
"Pravda" No: 291, 292 ve 296, 20, 22 ve 29 Aralık 1925.
